Ubisoft last tegenwoordig gerust een jaar pauze in als het gaat om hun franchises. Enkele jaren geleden was dit wel anders, zo verschenen er in 2014 niet één maar twee Assassin's Creed games. Unity nam hierbij het voortouw omdat het de eerste game was voor de nieuwe generatie en Rogue bleef hierdoor wat meer op de achtergrond. Mocht je het spel niet gespeeld hebben dan kun je nu in de herkansing.

Met Rogue trachtte Ubisoft vast te houden aan de bekende Assassin's Creed formule en tegelijkertijd probeerden ze enkele vernieuwingen te introduceren. Nadat we al enkele delen als een eervolle Assassin hadden gespeeld werden we nu geïntroduceerd met een protagonist en bijhorende verhaallijn die een stuk minder zwart-wit was dan voorheen. Shay Patrick Carmac is 21 jaar, heeft een grote mond en is bovenal vol van zichzelf. Dit betekent niet dat hij geen geweten heeft. Is zijn rol van Assassin wel zo nobel als de orde hem wil doen geloven? Of zijn het toch de Templars die hem een pad laten bewandelen die beter aansluit bij zijn idealen? Het is een tweestrijd die in het voordeel van laatstgenoemde beslist is en in deze game spelen we dan ook vanuit het andere kamp, hetgeen op papier een meer interessant uitgangspunt is dan de gameplay zelf.


Templars en Assassins verschillen qua doen en laten helemaal niet zoveel van elkaar. Het gevolg voor de gameplay is dat er eigenlijk nauwelijks veranderingen optreden in vergelijking met de eerdere titels. En hoewel het natuurlijk geen eerlijke vergelijking is voelt het zelfs als een paar stappen terug wanneer je net Origins hebt gespeeld. Een sprong is hierdoor nog wel eens verkeerd geplaatst en het vechtsysteem is niet veel meer dan counteren en op het juiste moment toeslaan. De zeegevechten uit Black Flag keren eveneens terug en dit is wat mij betreft dan weer een pluspunt, verder kun je urenlang zoet zijn met het verzamelen van artefacten, zeeliederen en het jagen op dieren voor diens grondstoffen. Verder zijn er ook nog de hedendaagse secties die meer binding geven aan het verhaal en je een stukje vrijheid geven om achtergrondinformatie te lezen.

Deze remaster verschijnt voor een bedrag van dertig Euro en dan krijg je tevens toegang tot de uitgegeven downloadable content, waaronder twee bonusmissies, uitrustingen en voorwerpen. Verder zijn de technische mankementen uit het origineel weggepoetst en is er een grafische upgrade toegepast waardoor het nu in 4K draait. De verbeteringen zijn duidelijk waarneembaar, denk aan mooiere textures, belichting en schaduwen, alsmede meer personages die op het scherm verschijnen. Met name de gezichten verraadden nog wel dat we hier te maken hebben met een game van de vorige generatie, tegelijkertijd is het knap dat Ubisoft een oudere game weer als nieuw aan laat voelen.


Om ten volle van Assassin's Creed: Rogue te kunnen genieten zul je even een knop om moeten zetten. Na recentelijk Origins gespeeld te hebben voelt deze titel namelijk logischerwijs als een stap terug, hetgeen met name te merken is aan de ietwat houterige besturing. Verwacht verder ook geen grootse veranderingen omdat je nu als een Templar speelt, hoewel dit voor het verhaal een leuke verandering is bemerk je dit niet tijdens de gameplay. Wanneer je dit niet als te grote obstakels ziet en je de game eerder aan je voorbij hebt laten gaan is het zeker aan te raden om de game alsnog op te pikken. Al was het maar om je honger voor een Assassin's Creed game in dit jaar te stillen.