Review: Agony
Door Rene Groen op 03-06-2018 om 10:59
|
Bron: Gamed
|
Kickstarter is zowel een zegen als een vloek. Dat de kleinere studio's een platform krijgen om hun (veelal creatieve) ideeën op te delen valt wat mij betreft in de eerste categorie, echter is dit slechts het begin. Het uitwerken van dit idee met de behaalde financiële middelen is namelijk weer iets heel anders, zo blijkt ook in Agony.
Ontwikkelaar Madmind Studios greep Kickstarter aan om Agony te realiseren. Bepaald geen alledaags project en ongetwijfeld ook geen game waar veel uitgevers hun vingers aan wilden branden. De hoofdrolspeler komt terecht in de hel en dit blijkt bepaald geen goede plek om lang in te verblijven. Zo snel mogelijk weg zien te komen is dan ook het advies, iets wat enkel mogelijk is door de Red Goddess te vinden. De kans is groot dat je de game al lang hebt vervloekt voordat je op dit punt bent aangekomen. Aan de sfeer is dit nog niet eens toe te schrijven. Hoewel ik – gelukkig – nooit in de hel ben geweest kan ik me prima vinden in de visie van deze Poolse studio, geïnspireerd door het boek “De Goddelijke Komedie” van Dante Alighieri, die de zeven lagen van de hel omschreef. Verminkte lichamen, een verknipte vorm van seksualiteit en een voortdurend geschreeuw maken het tot een plek die je nachtmerries bezorgt.
Deze lugubere setting gaat echter al snel aan zijn doel voorbij. Voelt het in het begin nog uniek en ongemakkelijk aan, daar zorgt de voortdurende herhaling ervoor dat de impact al snel verdwijnt. Het is ook op dit punt dat de irritaties naar voren komen. De hel is een naargeestige, donkere plek. Zelfs zo donker dat ik de gamma omhoog moest brengen om wat te kunnen zien en wat ten koste gaat van de sfeer die getracht is neer te zetten. Wellicht heeft de ontwikkelaar het spel expres zo donker gemaakt, grafisch is het namelijk niet indrukwekkend te noemen. De lage textures en saaie user interface bewijzen dat Agony vooral is opgebouwd uit een idee, zonder de achtergrond om dit ook goed over te kunnen brengen op technisch vlak. Ook de vertelling van het verhaal blijkt niet veel meer te zijn dan wat we bij de inleiding beschreven. Er zijn weliswaar een reeks brieven te vinden die wat meer achtergrond moet geven, toch kan dit niet verhullen dat de studio maar weinig te vertellen heeft. Daar veranderen zelfs de (slecht geacteerde) conversaties niets aan.
Qua gameplay leunt Agony vooral op stealth. In een alsmaar herhalend doolhof met gelijkende, claustrofobische gangen dien je uit handen te blijven van de demonen die er rond lopen, aangezien deze je met één klap uit weten te schakelen. Soms mag je eens een puzzeltje oplossen of je kwaliteiten verbeteren door appels te vinden, maar veel meer diepgang hoef je niet te verwachten. Wat ook niet meehelpt is dat de demonen onvoorspelbaar zijn. De ene keer spotten ze je op grote afstand, een andere keer kun je langs ze lopen zonder opgemerkt te worden. Hun gedrag is niet in te schatten en daardoor valt er ook niet op te anticiperen. Wanneer ze je weten te pakken heb je kortstondig de tijd om een nieuw lichaam te vinden en je weg te vervolgen, lukt dit niet dan zul je worden teruggeplaatst naar een checkpoint. Mocht dit je tot drie maal toe overkomen dan verdwijnt het laatste checkpoint en zul je nog verder worden teruggeplaatst. Aangezien het vinden van de dood veelal toe te schrijven is aan de inconsequente techniek achter de game voelt het als een extra straf als je hierdoor ook nog eens een groter stuk moet overbruggen om een nieuwe poging te wagen. Sowieso is de spreiding van de checkpoints totaal willekeurig, soms liggen ze kort na elkaar zonder dat je tussendoor gevaren moet overwinnen, een ander keer liggen ze ver uit elkaar en dien je meerdere obstakels te overwinnen.
Ook op ander vlak weet het spel behoorlijk wat vraagtekens op te werpen. Zoals eerder gezegd lijken de omgevingen op elkaar, waardoor je al snel de weg kwijt zult raken. Op deze momenten kun je een Destiny Line inschakelen die je weer op het juiste pad helpt, echter kun je deze slechts driemaal inzetten alvorens je ze weer op dient te laden bij een spiegel. Na drie van deze hulplijnen zal je dus alsnog doelloos rond moeten lopen, hopende weer op het juiste punt uit te komen. Het is dan ook maar te hopen dat je tussendoor niet hoeft te springen, de ene keer zul je namelijk als een Superman vooruit schieten en een volgende keer voer je slechts een lullig sprongetje uit. In combinatie met de platformsecties zorgt dit voor de nodige frustratie. De misère stopt hier helaas niet. Een kleine opsomming van wat we allemaal opmerkten tijdens het spelen: karakters hebben lip syncing problemen en hun stemmen gaan binnen een zelfde gesprek van hard naar zacht, door een slechte collision detection kom je vast te zitten in de omgevingen, de game kampt met screen tearing, filmpjes lopen niet soepel, er zitten spelfouten in de teksten en er waren momenten waarop de knoppen niet meer reageerden. Blijkbaar is de ontwikkelaar iets te ver doorgeslagen in hun idee om een game in de hel neer te zetten, ze hebben er nu namelijk een helse game van gemaakt waar je ver vandaan moet blijven.
|
|
|
Beoordeling
25
Agony heeft eigenlijk geen verhaal te vertellen, afgezien van het feit dat je uit de hel moet ontsnappen. De absurde creaties die ze hierin hebben gehuisvest is slechts één van de weinige positieve punten die we kunnen benoemen. Op ieder ander vlak faalt het spel in zijn uitwerking aangezien zowel de gameplay als de techniek je voortdurend in de steek laten.
|
|
|
|
 11:01 [E3] Underworld Ascendant in september
 10:55 [E3] Fallout 76 siert Figueroa hotel
|
| Reacties (4) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (86.208.60.xxx)
op 03-06-2018 om 17:50
|
|
Killer game, van zichzelf...jammer, leek best vet in de trailers.
|
|
chimnino
op 03-06-2018 om 22:19
[Niv: 94 / Exp: 4709]
|
|
Wow, das wel laag
|
|
|
Gast (80.57.254.xxx)
op 03-06-2018 om 23:13
|
|
lekker welke zieke hoofd bedenkt zon spel,satanisten!
|
|
|
Gast (32.42.13.xxx)
op 04-06-2018 om 21:28
|
|
Niks mis met satanisten
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
