Het is alweer even geleden dat Mega Man voor het laatst zijn gezicht liet zien. Mega Man 10 verscheen in 2010 en dit gat kon niet gevuld worden door het matige Mighty No. 9. Kan Capcom laten zien dat hun mascotte nog altijd bestaansrecht heeft?
Naast de klassieke Mega Man uitgaven zijn er ook subdelen uitgebracht in bijvoorbeeld de Mega Man X, Mega Man Zero en Mega Man Legends series waardoor er in totaal al zo'n vijftig games zijn verschenen. Ondanks dit immense aantal weet Capcom met de verhaalvertelling toch goed in te haken op de oudere delen. Onderzoeker Dr. Wily heeft in het verleden onderzoek gedaan naar het Double Gear systeem, een manier om de kwaliteiten van robots te vergroten. Hij werd echter teruggefloten omdat de angst ontstond dat de robots hun limiet zouden overstijgen, hetgeen zorgde voor een breuk in de relatie tussen hem en Dr. Light. De nodige jaren zijn inmiddels verstreken en toch heeft Dr. Wily zijn plannen nooit laten varen. Sterker nog, hij heeft acht van Dr. Light's robots gestolen, de zogeheten Robot Masters, en zijn plannen geïmplementeerd om de wereld over te nemen. In een reactie hierop besluit Dr. Light om een oud Double Gear prototype in Mega Man te implementeren aangezien dit volgens hem de enige manier is om de gemene onderzoeker te stoppen.
Niet alleen het verhaal, ook de gameplay haalt zijn inspiratie uit de eerdere games. We hebben dan ook te maken met een ouderwetse 2.5D side-scroller waarin de pixels zijn ingeruild voor volledige 3D modellen. Het heeft een heerlijke uitstraling tot gevolg die fris aanvoelt zonder diens oorsprong te verloochenen. Dit komt ook door de welbekende opzet waarbij je de acht levels in een willekeurige volgorde aan kunt vangen. Aan het einde van ieder level staat één van de Robot Masters op je te wachten en wanneer je ze weet te verslaan krijg je toegang tot hun wapen. Deze wapens zijn veelal weer goed te gebruiken tegen een andere robot, tegelijkertijd is het dus geen verplichting om een vaste volgorde aan te houden.
Ieder van de levels zit vol met gevaren, zowel in de vorm van vijanden als een uitdagend ontwerp die meermaals resulteert in de dood. De Mega Man titels staan erom bekend extreem lastig te kunnen zijn en om deze reden zijn er nu vier moeilijkheidsgraden om uit te kiezen. In de laagste stand krijg je een oneindig aantal levens, zul je minder snel worden geraakt en wordt je minder snel teruggeworpen als je in de afgrond valt. Op deze manier is de game in een uur of drie uit te spelen, dit aantal zal aanzienlijk oplopen als je jezelf meer uitdaging geeft.
De kritiek valt op te voeren dat Mega Man 11 wel erg op safe speelt. De gehele opzet van de game is identiek en veel van de robotkrachten zijn te herleiden naar vorige delen. Om dit te doorbreken is het Double Gear systeem geïntroduceerd. Het gaat om een tweetal power-ups die je met de schouderknoppen kortstondig kunt gebruiken, waarna ze weer opgeladen moeten worden. Met de Speed Gear kun je de wereld om je heen tijdelijk vertragen, ideaal om af te rekenen met een vijand of een situatie beter in te schatten. Verder heb je ook de beschikking over de Power Gear die je aanvallen extra krachtig maakt. Beide krachten zijn ook tegelijkertijd in te schakelen, een goede manier om je een voordeel te geven op het moment dat je bijna dood bent en zo toch nog de situatie weet te redden. Je dient er wel op te letten dat je niet overbelast raakt, dan kun je gedurende een korte periode namelijk maar één schot lossen. Het leuke is dat ook de Robot Masters gebruik maken van Double Gear. Hierdoor moet je niet alleen rekening houden met hun unieke wapen maar ook met de inzet van dit systeem.
Door het Double Gear systeem en de makkelijkere moeilijkheidsgraad is Mega Man 11 interessanter geworden voor de minder geoefende speler. Verder kun je ook upgrades aanschaffen middels de moertjes van verslagen vijanden om je ook op dit vlak nog wat te helpen. Tegelijkertijd betekent dit niet dat het spel een knieval heeft gemaakt. De uitdagende levels zijn hier voorbeelden van. Faal je op een lastig stuk? Dan plaatst de game je gerust een stuk terug om het vanaf daar nog eens te proberen. En lukt het je om uiteindelijk alle gevaren te overwinnen dan ben je zeker nog niet uitgespeeld, getuige de uitdagingen die je staan te wachten. In Jump Saver zal worden bijgehouden hoe vaak je gesprongen hebt om het einde van een stage te bereiken, in Buster Breakdown hoe vaak je een schot lost en in Balloon Rush moet je enkel blauwe ballonnen raken en de rode negeren. Dit alles zal worden bijgehouden in leaderboards, evenals de uitdagingslevels van Dr. Wily.
Mega Man 11 is dan ook een aangename terugkeer van Capcoms serie. Toegegeven, afgezien van het Double Gear systeem doet de game weinig nieuws. Dit neemt niet weg dat juist dit nieuwe systeem voor de nodige verdieping zorgt en dat er op de aankleding niets aan te merken valt. De hedendaagse graphics nemen niets weg van de oude liefde die door diens strakke controls ook nog eens heerlijk speelt. De enige kritiek is dat er nog wel vaak is teruggevallen op trial-and-error. Er zijn net iets teveel secties waar een sprong een uiterste precisie eist of je dermate veel handelingen moet doen om in een sectie te doen slagen. Toch neemt dit niet weg dat Capcom heeft laten zien dat de Mega Man 11 serie ook acht jaar na diens vorige uitgave nog altijd een heerlijke game is.
Beoordeling
80
Mega Man is terug! Fans van de vorige delen komen weer aan hun trekken, voornamelijk omdat de welbekende blauwdruk ook nu is gebruikt. Toch is er één grote toevoeging, door het Double Gear systeem kun je de tijd vertragen of je aanvallen krachtiger maken, hetgeen een leuke extra aan de gameplay geeft. Verder zorgen de verschillende moeilijkheidsgraden ervoor dat de game voor een ieder speelbaar is, mits je niet te snel gefrustreerd raakt bij secties die de nodige precisie vereisen.
