Vijf jaar, zo lang hebben we moeten wachten tot er een nieuwe Ace Combat werd uitgebracht. Voor fans iets om naar uit te kijken en voor nieuwkomers een manier om een serie te ervaren die sinds 1995 mee gaat.
De verhaallijn grijpt terug naar eerdere delen, om precies te zijn Ace Combat 4 en 5, waarbij de ontwikkelaar de fout maakt om ons te overspoelen met informatie. Namen en gebeurtenissen worden in rap tempo op ons afgevuurd en al snel zal het je duizelen wie nu wie is en welke positie ze vervullen. In een notendop komt het erop neer dat je een spil bent in de oorlog tussen de staten Osea en Erusea en dat je diverse kanten van het spectrum mee krijgt nadat je beschuldigd bent en in een andere unit wordt geplaatst. In zijn totaliteit genomen is het verhaal echter warrig, dit terwijl thema's als hedendaagse technologieën op momenten door laat schemeren dat er wel degelijk een interessante achtergrond is getracht neer te zetten.
Gelukkig is de gameplay een stuk beter geregeld. Ace Combat is geen simulatie en dus kan een ieder zich al snel door de lucht manoeuvreren, zijn wapens op doelwitten legen of juist ongezien proberen bij een doel te komen. Het zijn dit soort afwisselingen die ervoor zorgen dat iedere missie weer fris aanvoelt en niet snel zal gaan vervelen. Bij de missies, die je middels een briefing krijgt voorgeschoteld, ben je niet gebonden aan één vliegtuig. Verschillende missies vragen immers om verschillende benaderingen, denk aan het beschermen van een ander vliegtuig of juist het vernietigen van een doelwit. Leuk detail is dat deze opdrachten gedurende een missie kunnen veranderen. Met vergaard geld kun je de vliegtuigen voorzien van extra wapens en aanpassingen om je kansen op succes te vergroten, het is alleen jammer dat de menustructuur alhier erg onoverzichtelijk is.
Hoewel de besturing van Ace Combat een grote groep aan moet spreken betekent dit niet dat iedere vorm van realisme afwezig is. De natuur is je lang niet altijd goedgezind en een blikseminslag maakt je dan ook tijdelijk stuurloos, wolken zorgen voor minder zichtbaarheid (zo ook bij je vijanden) en ijs op de vleugels maakt je minder wendbaar. Niet alleen de natuur, ook de omgevingen zelf zijn op realistische wijze in de game verwerkt. Speelt de ene missie zich boven water af, daar krijg je later te maken met steden, gebergten of juist uitgestrekte, kale landschappen. In combinatie met de sterke muziek is de ontwikkelaar erin geslaagd om een prachtige omlijsting neer te zetten, tegelijkertijd is er nog wel wat kritiek op ander vlak. Checkpoints liggen meermaals te ver uit elkaar, het manueel selecteren van doelwitten werkt niet altijd vloeiend en het is niet goed duidelijk welke wapens je nu wel en niet hebt afgevuurd.
Mocht je de campaign van twintig missies hebben doorlopen dan kun je altijd nog terecht in de PlayStation VR-modus en multiplayer. Helaas is niet de gehele campaign te doorlopen in Virtual Reality, in plaats daarvan gaat het om een aparte ervaring bestaande uit een drietal missies. Omdat je daadwerkelijk in het rond kunt kijken heeft het echt een meerwaarde, tegelijkertijd was mijn spelsessie dermate intens dat ik het niet heel lang vol kon houden. Wel moet ik erbij zeggen dat ik niet heel veel Virtual Reality speel en als je hier meer ervaren in bent zul je het ongetwijfeld langer vol kunnen houden dan ik. Het is wat dat betreft jammer dat de missies in nog geen twee uur doorlopen kunnen worden.
Zoals gezegd is er ook nog een multiplayer die bestaat uit een Battle Royale (voor twee tot acht spelers) en Team Deathmatch (twee teams van vier). Wanneer je een potje opstart kun je zelf de nodige keuzes maken, denk aan de map, met welke soorten vliegtuigen er gestreden mag worden en welke wapens er in te zetten zijn. Goede spelers met een hoge score zullen gedurende de strijd een label opgeplakt krijgen zodat anderen extra punten kunnen verdienen, een goede manier om de strijd altijd spannend te houden. Hoewel de multiplayer leuk was voor enkele potjes zat het plezier hem voor mij vooral in de campaign. Deze is zeker niet zonder fouten maar wel dé manier om je een piloot te laten voelen, zonder de studie die hier normaliter bij komt kijken.
Beoordeling
75
Met een simpele besturing, uiteenlopende missies en de invloed van de natuur slaat de verveling in Ace Combat 7 niet snel toe. Hierbij moet je wel een verhaal voor lief nemen dat uit iets teveel vaatjes probeert te tappen. Naast het verhaal kun je nog terecht in de korte maar daardoor niet minder indrukwekkende Virtual Reality modus en is er een multiplayer die met twee modi beperkt houdbaar is.
raxus07
op 27-01-2019 om 12:16
[Niv: 60 / Exp: 3019]
AC games voelen voor ook altijd te arcadig aan door de eenvoudige controls. Ook de wat dunne verhaal lijn en de minder uitdagende game modes werken echt altijd tegen de potentie dat dit concept heeft.
