De Canadese studio Brace Yourself Games maakte in 2015 succes met de roguelike rhythm game Crypt of the NecroDancer. Met Cadence of Hyrule: Crypt of the NecroDancer Ft. The Legend of Zelda heeft Brace Yourself Games een zeer vermakelijke combinatie van Dance Dance Revolution en The Legend of Zelda: A Link to the Past gecreëerd.
Waar Cadence of Hyrule direct in uitblinkt is de audiovisuele presentatie. De game haalt inspiratie uit A Link to the Past, maar verfijnt deze met meer details en meer bombastische kleuren. Originele Zelda soundtracks zijn daarbij geremixt om hier up-beat nummers van te maken die lekker klinken, maar het origineel niet bedriegen. Mocht je nu geen Switch hebben om deze game te spelen, dan doe je er zeker goed aan de nummers zelf eens te beluisteren. Desalniettemin grijpt deze opvallende presentatie direct je aandacht, waarna je maar al te graag in de game springt.
De soundtrack speelt een ontzettend belangrijke rol in Cadence of Hyrule. Onderin het scherm vind je een ritmebalk, deze geeft de beat aan van de tracks. Dat is belangrijk, want op dit ritme zal jij moeten bewegen en aanvallen. Je valt automatisch aan wanneer je de kant op beweegt van een vijand. Alle verschillende vijanden bewegen en vallen aan binnen vaste patronen. Om goed te worden in Cadence of Hyrule zal je ten eerste het ritme moeten leren beheersen – deze voorwaarde kan ook uitgezet worden, maar dat doet zeker af aan de spelervaring. Ten tweede moet je vijandelijke bewegings- en aanvalspatronen leren herkennen. De aantallen waarin je vijanden tegenkomt neemt al snel toe, waarmee de patronen die je moet onthouden en waarop je moet anticiperen vrij vlot erg complex worden. Wanneer je deze echter eenmaal onder controle hebt ga je helemaal op in een unieke dans des doods.
Die strijd met de dood zal je in de game regelmatig verliezen, zeker wanneer je net bent gestart. In het begin heb je maar drie hartjes gezondheid. Wanneer deze opraken zal je het loodje leggen, om vervolgens vanaf bepaalde checkpoints een doorstart te kunnen maken. Belangrijke voortgang als speciale wapens, het aantal hartjes en je diamanten neem je mee nadat je dood bent. Meer generieke voorwerpen als een schop en rupees verlies je, waardoor je deze eerst zal moeten terugverdienen. Als je genoeg diamanten hebt verzameld – die je verkrijgt nadat je alle vijanden uit één deel van de spelwereld hebt verwijderd – kan je deze ook investeren in deze veelvoorkomende objecten. In het geval van een schop is dat vrij essentieel om jezelf door de semi-open platform levels te begeven en alle geheimen op te graven, maar gelukkig zijn deze objecten ook gemakkelijk te vinden in deze spelwereld.
Als je eenmaal vaardig bent met de ritmische gameplay, dan zal je gestaag progressie boeken en zou je al na een dag door de game heen kunnen zijn. Doordat elke keer dat je een nieuwe game start de spelwereld verandert, zodat de gehele speldynamiek wijzigt, is het tamelijk interessant een nieuwe sessie te starten. Als je meer uitdaging wilt kan je daarbij dubbele snelheid en permadeath aanzetten. Het is een vrij eenvoudige manier om de game ervaring te verlengen, maar wel één die ontzettend efficiënt is.
Voor het plot hoef je Cadence of Hyrule niet te spelen, deze is namelijk erg dunnetjes. Een mysterieuze man genaamd Octavo teistert het koninkrijk Hyrule en als Link of Zelda reis je door het land af om de vier kampioenen van Octavo te verslaan en het plot tot een eind goed al goed einde te brengen. Het is echter niet het plot dat centraal staat in deze toffe titel. Het is de combinatie van gameplay, graphics en soundtrack die van deze titel met een ontzettend lange naam een waar genot maken om te spelen. Het begin is lastig, dat zeker, maar hoe verder je komt, hoe meer voldoening je uit de game zult halen.
Beoordeling
90
Cadence of Hyrule: Crypt of the NecroDancer Ft. The Legend of Zelda is een ontzettend toffe remix op de klassieke The Legend of Zelda formule. De leercurve is in het begin wat stijl, maar nadat je je gezondheid hebt verbeterd, enkele krachtigere wapens in bezit hebt gekregen en de dodendans subliem weet uit te voeren is deze titel net een moderne musical. Ik ben verknocht.
