Na meer dan tien Sherlock Holmes titels gemaakt te hebben wil je natuurlijk ook weleens iets anders. Toch kon ontwikkelaar Frogwares het detectivegenre niet geheel achter zich laten en dus draait ook hun laatste titel om het nodige speurwerk. Alleen dan wel binnen een geheel andere setting dan wat we van ze gewend zijn.
Zijn verleden als marinier heeft een diepe impact op Charles Reed achtergelaten. Inmiddels werkzaam als privé-detective wordt hij achtervolgd door trauma's die tot uiting komen in visioenen waar hij geen duiding aan kan geven. Als hij een brief ontvangt dat er een mogelijke remedie te vinden is voor zijn problemen grijpt hij dit dan ook met beide handen aan en reist hij af naar Oakmont, Massachusetts. Het is bepaald geen alledaagse locatie, getuige de hybride inwoners die je al snel tegen het lijf loopt. Een half-mens/half-aap of vissengedaante zijn dan ook zeer normaal in het stadje dat half onder water gelopen is. Als je bedenkt dat de wereld is gebaseerd op de hersenspinsels van H.P. Lovecraft maakt dit in ieder geval een hoop duidelijk.
Na diens aankomst per boot blijkt dat Reed niet met open armen ontvangen zal worden. De inwoners zijn wantrouwend en laten zeker niet het achterste van hun tong zien. Tegelijkertijd gebruiken ze je aanwezigheid voor eigen gewin als het oplossen van vermissingen en moordzaken. Het bestuderen van items, praten met getuigen en potentiële misdadigers en het samenbrengen van deze bewijsstukken is dan ook een belangrijk onderdeel van de gameplay. Verwacht niet dat de game je bij de hand zal nemen, het komt vooral neer op eigen onderzoek en er zijn geen markers die je direct naar het juiste punt brengen. Gelukkig zorgt het lineaire begin er wel voor dat je alle facetten uitgelegd zult krijgen en je niet in het diepe laat storten.
De stad Oakmont is behoorlijk groot, wat resulteert in het lopen van ellenlange afstanden. Omdat het water een groot deel heeft overgenomen heb je ook een boot ter beschikking om je mee te verplaatsen, verder kun je fast-travel punten vrijspelen om je tocht te versnellen. Het verkennen van de diverse locaties zorgt ervoor dat je materialen kunt vergaren om bijvoorbeeld kogels mee te creëren, alsmede ervaringspunten om Reed sterker te maken. Geheel ongevaarlijk is je tocht niet, met enige regelmaat duiken er vijanden op waar je mee af dient te rekenen. Hiermee stippen we meteen het zwakste onderdeel aan, zowel het schieten als de męlee-aanvallen zijn erg lomp en hadden zelfs gerust uit de game gelaten mogen worden. Een ander kritiekpunt is de duur van het spel. Als je alles uit de game wil halen kun je hier gerust enkele tientallen uren in stoppen, de gameplay weet gedurende deze tijd niet voldoende te variëren. Als je eenmaal een missie hebt gedaan weet je het vervolg voor de rest van de game al grotendeels in te vullen. De lange dialogen helpen hier ook niet bij en hoewel je ze over kunt slaan mis je dan de nodige informatie.
Hoewel Reed op papier een interessant personage is komt dit in de game minder tot uiting. Ondanks de bizarre situaties waar hij in terecht komt lijkt zijn stemacteur het als de normaalste zaak van de wereld te beschouwen. Het staat veelal haaks op de andere stemacteurs die prima hun werk doen, alsmede de onheilspellende muziek die goed aansluit bij de gebeurtenissen. Ook op ander vlak is er het nodige beklag. Vijanden doen niets meer dan op je af stormen en als er een object op hun pad staat blijven ze hierachter hangen. Het lijkt hand in hand te gaan met onder andere screentearing en lange laadtijden. The Sinking City heeft genoeg interessante ideeën, het lijkt er alleen op dat de ontwikkelaar niet voldoende middelen heeft om dit om te kunnen zetten tot een kwalitatieve game.
Beoordeling
65
Reed is een ex-marinier die wordt geplaagd door visioenen. Wanneer hij de kans krijgt om een remedie te vinden grijpt hij deze met beide handen aan, hetgeen hem bij een stad brengt die minstens net zo onheilspellend is als zijn eigen gemoedstoestand. In zijn baan als privé-detective dient hij diverse misdaden op te lossen, probleem is dat de blauwdruk van één zo'n zaak is doorgevoerd in de gehele game en de variatie daardoor ontbreekt. Tel hier een matige stemacteur en de nodige grafische missers bij op en er valt te concluderen dat The Sinking City blijft hangen op diens interessante ideeën en niet veel meer.
