Op een event als de E3 komt er doorgaans zoveel nieuws voorbij over games dat men vergeet dat de E3 toegankelijk is voor iedereen. Ook voor de kleinere bedrijven. Ter ere van deze bedrijven een speciale feature: Wat jij hebt gemist op de afgelopen E3.
Deze feature zal kort in gaan over vier dingen die je gemist hebt op de E3 en je daarbij van uitleg voorzien. Pikant detail: Alle beschreven platformen zijn in meer of mindere mate beticht dat het scams betreffen: puur bedoeld om geld uit je zakken te kloppen. Kloppen deze aantijgingen nog steeds, of zit er meer achter? Laten we van start gaan!
Atari VCS:
Zo op het eerste oog heeft de Atari VCS, de eerste echte nieuwe Atari sinds de Jaguar (en met een geheel ander team) nog het meest weg van het geflopte Steam Machine concept. Evenals het initiatief van Valve wordt er gebruik gemaakt van PC componenten, doch heeft Atari voor zogeheten embedded versies gekozen die een langere beschikbaarheid hebben. Denk qua prestaties aan een low end laptop en dat zit er ongeveer in. Daarbij valt het geheugen en de SSD te upgraden.
Ook afgekeken van Valve is het gebruik van Linux. Atari heeft zijn eigen schil rondom Linux gemaakt, genaamd Atari World. Deze geeft je toegang tot een stijvolle interface, maar ook tot allerlei toepassingen die je ook op een PC zou kunnen vinden, zoals een muziekspeler, een browser, etcetera. Ook vind je hier de honderd games, afkomstig uit Atari's eigen catalogus, die bij elke VCS zijn inbegrepen.
Toch zegt Atari dat het geen console is, noch dat het een PC betreft. Zij gaan meer uit van het concept dat het een multimedia-apparaat is die bij de TV gebruikt dient te worden. Daartoe ondersteunt de VCS 4K content aan zestig beeldjes per seconde. Dat betekent echter niet dat men je de optie geeft middels de Sandbox Mode om je eigen besturingssysteem op de VCS te zetten. Wil je dus van de VCS een PC gebaseerde console maken, dan kan dat. De VCS hardware is niet vergelijkbaar met een PlayStation 4, maar valt qua power tussen een Nintendo Switch en Xbox One in. Games van de vorige generaties en indie titels zouden nochtans goed te spelen zijn. Meer info hierover vind je hier. Wil je het als streamer gebruiken, dan kan dat ook. Atari laat alle mogelijkheden bij de gebruiker, zonder restricties.
De prijs van al dit moois verschilt dan ook nogal en Europese prijzen zijn niet bekend. Er komen twee modellen, de VCS 400 en 800. Waar de 400 vier gigabyte werkgeheugen en geen M.2 slot heeft beschikt de 800 over acht en heeft deze wel een M.2 slot. Voor 250 dollar heb je de 400 en voor 280 de 800. Daar zit dan geen controller bij inbegrepen, noch de iconische Atari Joystick. Deze kosten 60 respectievelijk 40 dollar. Wil je nu een All-in-One versie, dus het duurste model met de Joystick en de controller, dan ben je 380 dollar kwijt. Dat is een stevige prijs, en ook voor het basis model zijn er nog wat kanttekeningen te plaatsen. Moderne titels vereisen al gauw 8 gigabyte werkgeheugen waardoor de VCS 800 eigenlijk de betere optie is. Echter valt een Xbox One al gauw redelijk onder deze prijzen, dan mis je wel weer de flexibiliteit van de VCS die het heeft dankzij diens Sandbox Mode.
Kortom, Atari mikt met de VCS op een niche waarbij nog niet geheel duidelijk is welke doelgroep hier wordt bedoeld. Persoonlijk zie ik hier wel een relatief flexibel platform om last-gen en PC exclusieve indie titels te spelen, waar de VCS zich ideaal voor zou lenen. Ook vermoed ik dat PlayStation en Xbox controllers ook gewoon aangesloten kunnen worden, dus je zou niet perse een controller van Atari nodig moeten hebben. Zoals gezegd, dat is een mogelijke groep consumenten die ik kan bedenken, maar welke Atari denkt te kunnen aanspreken, is vooralsnog een mysterie. Zij hebben tot Maart 2020 de tijd om dit voor zichzelf uit te vogelen.
Smach Z:
De Smach Z (Steam Machine Zero) daarintegen kon bij de aankondiging, helemaal terug in 2015 met recht een scam worden genoemd. Er was een idee en dat leverde in eerste instantie op Kickstarter vooral hoon op. Een jaar later was de Kicktarter wel succesvol, maar was er nog steeds alleen maar een idee, en ideetjes leveren geen tastbare producten op.
Het Smach Team heeft dan ook lange tijd onder het negatieve imago wat bij een scam hoort gezeten, wat niet geholpen werd door de specificaties. Een AMD processor van de Ryzen generatie verzorgt de nodige oomph, waarbij het nog maar de vraag was of het gekoeld kon worden in pakweg 15 watt. Toch stond Smach Z met speelbare hardware op de E3. Met een 6 inch touch scherm met 1080p resolutie en met een speelduur van 5 uur ziet de Smach Z er uit alsof het een uitvergrote Switch betreft. Smach geeft aan dat ze ook een soort dock uit gaan brengen wat de vergelijking met Nintendo's Switch alleen maar sterker maakt.
De handheld heeft de gebruikelijke knoppen, maar ook van de Steam Controller afgekeken haptische knoppen die als sticks kunnen fungeren. Ondanks het vernuft weegt de Smach Z zon 600 gram, 200 gram meer dan een Switch in portable modus. Qua gaming laat de video hieronder zien dat deze Doom 2016 prima kon runnen en heeft Tom's Hardware al bevestigd dat dit over dertig beeldjes per seconde was. Of dit ook op 1080p resolutie was is echter niet bekend en de resolutie van het scherm is dan ook waar ik mijn kanttekeningen bij zet. Switch heeft niet voor niets een 720p scherm, en zoveel krachtiger is de Vega 8 nu ook niet. In theorie moet het dezelfde performance als een Xbox One hebben, maar met maar 15 watt zullen de kloksnelheden omlaag moeten.
Qua prijs is deze op maat gemaakte PC handheld nogal stevig te noemen en zijn ook hier nog geen Europese prijzen bekend. Wel valt de handheld zelf aan te passen en heeft iedere versie het Smach OS aan boord, een Linux gebaseerd besturingssysteem. Voor 700 dollar krijg je 4 gigabyte werkgeheugen en 64 gigabyte opslagruimte, zonder ingebouwde camera. Wil je een 5 megapixel camera, dan kost dat 50 dollar extra. De versie met 8 gigabyte werkgeheugen en 128 gigabyte opslag en de camera kost 900 dollar en het topmodel, met 16 gigabyte werkgeheugen en 256 gigabyte opslag kost je maar liefst 1100 dollar. En let wel: Dan heb je nog steeds geen Windows 10 op geen van de genoemde opties. Tel hiervoor nog eens 100 dollar erbij op. Een volledige Smach Z (Ultra genaamd) kost je dan 1200! dollar.
Zeer stevige prijzen, maar de hardware is er dan ook wel naar. Op handheld gebied is er niets beters dat zo op gaming is gericht, al heeft ontwikkelaar GPD, die je wellicht kent van zijn Win handhelds, een AMD variant in de pijplijn zitten met dezelfde hardware als deze Smach Z. Kortom, de Smach Z is meer een elite speeltje voor de rijken, maar mocht je hem in bezit willen hebben: Eind 2019 is er een gelimiteerde uitgave, en de uiteindelijke release is in 2020.
Playmaji Polymega:
Net als Atari en Smach heeft ook de Polymega, een product van Playmaji, zijn product gebaseerd op Linux met een eigen gemaakte interface waar je je games kunt vinden De Polymega bedient echter wel een heel ander publiek: Dat van emulatie. Dit platform ondersteunt meer dan dertig consoles, van Turbografx tot Neo Geo tot Sega Megadrive waarbij al je bestaande cartridges gewoon worden ondersteund en via HDMI kunnen worden afgespeeld. Het frappante hieraan is dat onderhuids de Polymega ''gewoon'' een PC is, dit in tegenstelling tot andere emulator gebaseerde systemen die vooral op maat gemaakte hardware bevatten. Een Intel processor met 2 kernen verzorgt de hardware, heb je 32 GB opslag (uit te breiden met een SSD of een SD geheugenkaartje) en verder vind je in de Base Unit een on-board schijfstation die compatibel is met 15 verschillende CD-gebaseerde systemen, een draadloze controller en een dozijn titels die je er gratis bij krijgt.
Ook bijzonder is dat Playmaji voor de ondersteuning gebruik maakt van bestaande emulatie software en daarbij o.a de programmeur van Kega Fusion in dienst heeft. Deze emulatie software is specifiek voor elke ''Element Module'' die je apart kan aankopen. Deze zorgen ervoor dat de Polymega ook overweg kan met de verschillende cartridge gebaseerde systemen en welke 60 dollar kosten. Daar krijg je dan wel vijf gratis games bij die op die module werken, dus het is niet zo dat je nog games apart moet aanschaffen om de module te gebruiken. Ook komt er een Retro Gun module zodat je titels als Virtua Cop en Time Crisis kan spelen.
Maar platformen zoals deze zijn sterk afhankelijk van de kwaliteit van de emulatie die wordt geboden. Digital Foundry heeft op de E3 de console mogen uittesten en waren redelijk postief verrast met de resultaten die het systeem gaf, en er werden bewust titels uitgekozen die traditioneel gezien meer moeite hebben met emulatie. Zie onderstaande video (Skip naar 12:02) voor meer. De prijs van dit alles? De Base Unit kost je 300 dollar, en zoals gezegd zijn de modules 60 dollar, prijzen kunnen afwijken maar de Polymega is wel wereldwijd te bestellen. Bij zowel Base Unit als Module zitten al games inbegrepen, dus hoewel de Polymega aan de prijs is, heeft het het voordeel dat het alles-in-1 tracht te doen voor meerdere systemen, en daar redelijk goed in slaagt. De tijd zal leren of de Polymega aanslaat wanneer de console na de zomer, zoals Playmaji heeft aangekondigd, zal verschijnen.
Intellivision Amico:
Van alle platformen die tot nu toe zijn besproken is de Intellivision Amico wel de meest vreemde. Te beginnen bij de naam. In een ver gameverleden was de Intellivision namelijk een concurrent van de legendarische Atari 2600. Ook was de console een pionier in online gaming middels PlayCable. Dat er in 2020 een nieuwe Intellivision zal verschijnen is dan hoogst ongebruikelijk. Toch zitten er behoorlijk wat bekende krachten achter de Amico. Het bedrijf wordt namelijk geleid door Tommy Tallarico, bekend van zijn soundtracks bij onder andere Metroid Prime en Earthworm Jim.
Nog vreemder echter is de doelgroep waar de Amico op focust. Het bedrijf is namelijk ervan overtuigd dat bijvoorbeeld Nintendo met zijn Switch niet meer het soort publiek bedient die het bij zijn Wii destijds had: Namelijk dat het een spelcomputer voor het gezin was, voor de non-gamers. De Amico poogt die magie weer terug te brengen door lokale co-op en multiplayer te benadrukken.
De console zelf is een klein kastje die regelrecht uit de Fisher Price catalogus lijkt te zijn ontsnapt, met een tweetal iPod-achtige controllers die een soort draaischijf als knop hebben en die elk een apart schermpje bevatten en aanraakgevoelig zijn. Ook is het mogelijk een app te downloaden voor je mobiel zodat deze ook als controller kan fungeren, waar bij de Amico tot acht controllers ondersteunt. Het lijkt erop dat de inkepingen in de console zelf wellicht bedoeld zijn als houders of dockingstations voor die controllers, maar bevestigd is dit echter niet.
Duidelijk is wel dat de Amico niet zoals de Smach Z of de VCS voor grafische pracht gaat, noch is het een emulator machine. De Amico ondersteunt nochtans alleen 2D graphics waarbij, zo zegt het bedrijf zelf, de nadruk vooral ligt op de fun van games. Tweeëntwintig titels zijn in ontwikkeling, waaronder een reboot van Earthworm Jim. Juist ja, die Earthworm Jim. De prijzen van deze games worden ook bewust laag gehouden, met tussen de drie en acht dollar per spel. Tallarico benadrukt ook het familieaspect van de machine. De console heeft draadloze functionaliteit ingebouwd waarmee je je Amico controller naar een ander huis meenemen en van daaruit al je eigen games spelen. In de toekomst ziet Tallarico het zelfs dat je sleutelhangers kan kopen van bijvoorbeeld bowling en wanneer je deze tegen de Amico aanhoudt, je vervolgens een bowling game kan spelen. Een soort Amiibo dus, waarmee duidelijk wordt dat Intellivision erg kijkt naar Nintendo's strategie.
Wat betreft de verschijningsdatum moeten we nog even wachten, op 10 oktober 2020 is het de bedoeling dat de Amico verschijnt, waarbij wordt geprojecteerd dat deze minder dan 200 dollar zal kosten. Of het herhalen van Wii's marketing strategie gaat werken, is nog maar de vraag, wel is duidelijk dat de Amico een groep mensen tracht aan te spreken die na de Wii geen echte familie console meer hebben gehad. De tijd zal het leren.
