Ontwikkelaar Playtonic Games bestaat uit voormalig Rare medewerkers die aan onder andere Banjo-Kazooie hebben gewerkt. Met Yooka-Laylee werd getracht om deze gouden tijden te herleven, iets waar ze slechts gedeeltelijk in slaagden.
Het grootste probleem van de game, die in onze recensie een 75 scoorde, was de cameravoering die de 3D actie lang niet altijd goed in beeld bracht. Dit heeft de ontwikkelaar aan het denken gezet en de oplossing is even simpel als effectief: ze hebben de 3D opzet ingeruild voor 2.5D gameplay. In de overworld krijg je een bovenaanzicht op het duo om kleine puzzeltjes op te lossen, te praten met karakters en naar de levels te lopen terwijl deze levels zelf een zijaanzicht op de actie geven. Tegelijkertijd blijven veel dingen bewaard uit het origineel. Zo verzamel je nog altijd Quills als betaalmiddel, geven Tonics een variatie op de visuals en de actie (waarover later meer) en loop je bekende karakters tegen het lijf.
Onder deze bekende namen bevindt zich wederom Capital B die in het origineel al snode plannen had. Ditmaal heeft hij de Hive Mind ontworpen, een apparaat waarmee hij alle bijen uit The Royal Stingdom tot zijn eigendom heeft gemaakt. Koningin Phoebee roept de hulp van Yooka en Laylee in en in de eerste minuten van de game komt het meteen tot een confrontatie met de schurk. De kameleon en de vleermuis delven het onderspit en het is mogelijk om direct een nieuwe poging te wagen. En nog één. En nog één. Dat is althans wat ik deed en het resultaat is steeds weer hetzelfde. Capital B houdt zich namelijk schuil in The Impossible Lair en dit level doet zijn naam eer aan. Het is vrijwel onbegonnen werk om hier onvoorbereid een kans te maken. Gelukkig is er een oplossing, door de levels in de overworld te voltooien bevrijd je steeds weer een bij die dient als een extra leven in de laatste uitdaging.
Het leveldesign doet sterk denken aan andere platformers en het is met name Donkey Kong Country: Tropical Freeze die in gedachte naar voren komt. Yooka en Laylee, die zich als één karakter laten besturen, kunnen op hoge snelheid door de levels rollen en er zijn secties waarbij je in tonnetjes heen en weer schiet of op dient te klimmen. Ook Yoshi's Island verdient een eervolle vermelding, als je eenmaal geraakt bent door een vijand zal Laylee wegvliegen en krijg je een korte periode om hem terug te pakken. Lukt dit niet dan zal Laylee zijn weg (tijdelijk) alleen moeten vervolgen, hetgeen je beperkt in je kwaliteiten als kortstondig kunnen vliegen of een stampaanval uit kunnen voeren. Ondanks deze duidelijke verwijzingen naar de oude klassiekers heeft Yooka-Laylee genoeg om op eigen benen te staan. Dit komt onder andere door de diversiteit van de levels en de juiste gewichtigheid gedurende de gameplay.
De eerder benoemde overkoepelende wereld heeft eveneens genoeg in zich om indruk te maken. Het is niet simpelweg een plattegrond om van level naar level te lopen maar herbergt kleine geheimen, bladzijden die de wereld beïnvloeden, quills om te ontdekken en karakters om mee te praten. Onder deze namen ook de terugkerende slang Trowzer die je maar wat graag T.W.I.T. munten afhandig maakt (waarvan er in ieder level vijf verstopt zitten) om zijn paywall op te heffen en je een doorgang te verlenen. Het is slechts één van de leuke woordgrappen, qua humor is de game dan ook erg geslaagd. Eveneens leuk bedacht zijn de transformaties van de levels. Hoewel het spel er twintig heeft kun je dit aantal eigenlijk verdubbelen. Dit doe je door bijvoorbeeld een ijsbom op een waterlevel te gooien zodat het water bevriest en je nieuwe doorgangen creëert. Of je gooit een pot honing over een level heen zodat de plakkerige substantie je de mogelijkheid geeft om in andere ruimtes te komen.
Een laatste element uit de overworld dat zeker niet onbenoemd mag blijven zijn de eerder benoemde, terugkerende Tonics. Eenmaal gevonden dien je ze te kopen met je verzamelde Quills, waarna je er maximaal drie in kunt zetten. De uitwerkingen zijn van diverse aard, zo kunnen ze de gameplay moeilijker maken of juist vergemakkelijken. Beiden komen niet zonder consequenties, als je een moeilijke variant inzet (denk aan sterkere vijanden) levert dit je uiteindelijk meer Quills op, kies je daarentegen voor een makkelijke (Laylee vliegt minder snel weg als je geraakt bent) dan krijg je er minder. De manier waarop ze dit hebben gedaan werkt simpel, zet je bijvoorbeeld drie makkelijke in dan zal je uiteindelijk slechts 70 procent van je verzamelde Quills in een level overhouden. Een heerlijke manier om je eigen moeilijkheidsgraad te bepalen, inclusief een bijhorende straf of beloning. Tevens zijn er Tonics die de visuals veranderen, denk aan een weergave in Game Boy stijl. Deze hadden niet mijn voorkeur omdat sommigen een negatief effect hebben op de framerate en het er de game per definitie niet leuker op maakt.
Op ieder vlak is The Impossible Lair een verbetering ten opzichte van het origineel. Door de terugkeer van Grant Kirkhope en David Wise is de soundtrack weer een genot om naar te luisteren, de gameplay voelt heerlijk aan en omdat er genoeg checkpoints zijn zal de frustratie niet snel toeslaan. De 64 aanwezige Tonics geven verder een leuke twist aan de gameplay en je mag zelf bepalen welke drie je hiervan in wenst te zetten. Als laatste prijzen we de opzet van The Impossible Lair, waarbij je het laatste level op ieder moment kunt betreden om een poging te wagen in het stoppen van Capital B. Het is als Hyrule Castle uit Breath of the Wild waar je eveneens kunt bepalen op welk moment je de tijd rijp acht. Toegegeven, het is zeker niet de enige verwijzing naar andere games, toch doet Playtonic Games dit op een dermate respectvolle wijze en weet hier genoeg aan toe te voegen om te kunnen spreken van een zeer geslaagde platformer.
Beoordeling
90
Er was de nodige kritiek op de 3D opzet van Yooka-Laylee, met deze opvolger kiest de ontwikkelaar dan ook voor een 2.5D opzet. Het is een gouden greep die niet alleen oude problemen verhelpt maar tevens laat zien dat de kwaliteiten van Playtonic Games in deze opzet echt naar voren komen. De gameplay heeft de juiste gewichtigheid, er is genoeg content om je lekker bezig te houden en de soundtrack neemt ons mee naar de glorietijden van Rare.
