Na Chicago in Watch Dogs en San Francisco in diens opvolger reizen we in Watch Dogs: Legion af naar Londen. Toch is het grootste verschil niet het inwisselen van continent, het is vooral het inwisselen van – of beter gezegd het ontbreken van – een hoofdpersonage.
De verhaallijn start met een proloog waarin een agent van het hackerscollectief DedSec een terroristische aanslag van het zogeheten Zero Day probeert te voorkomen. In eerste instantie lijkt hij te slagen in zijn poging, toch blijkt het slechts één van hun daden tot chaos te zijn wat resulteert in een autoritaire staat waarin het private militaire bedrijf Albion de macht grijpt. DedSec komt op een zwarte lijst terecht en zal terug moeten vechten om hun onschuld te bewijzen. Aan het begin van de game mag je een personage kiezen, ieder met zijn eigen voor- en nadelen, maar dit is slechts het startschot van het verzet. Het unieke van Watch Dogs: Legion is namelijk dat je iedereen kan rekruteren om voor je doel op te laten komen.
Het uitbreiden van de groep die voor DedSec ten strijde trekt werkt bijzonder simpel. Iedere passant die je tegen komt kun je met een druk op de knop scannen om te zien wat zijn achtergrond, sterktes en zwaktes zijn. Een oude dame kan weliswaar niet sprinten maar is een onopvallende verschijning, een hooligan kan zijn vrienden oproepen tijdens het gevecht en een bouwmedewerker blijft ongezien op bouwlocaties en kan zelfs een drone oproepen waar hij op kan staan om op hogere locaties te komen. Dit zijn slechts een drietal voorbeelden van een ieder die je tegen komt en kunt rekruteren. Alvorens je ze echter aan je team van speelbare karakters toe kunt voegen zul je ze wel moeten overtuigen. In de meeste gevallen gaat het om een kleine missie, denk aan het achterhalen van informatie of (terug)stelen van een zeker object. Tegelijkertijd zijn er ook karakters die vanwege hun specialismen of achtergrond meer overredingskracht nodig hebben. De missies vallen na verloop van tijd weliswaar wat in herhaling, toch is het leuk om steeds meer keuze te hebben in hoe je een opdracht tot een goed einde wil brengen. Voorzichtigheid is wel geboden, een gestorven karakter keert namelijk niet terug. Schakel je deze optie uit dan zijn ze enige tijd onbruikbaar en zul je, al dan niet tijdelijk, in andermans schoenen moeten stappen.
Eén van de grootste sterktes van de game is dan ook het opbouwen van een uitgebreide cast met ieder hun specifieke kwaliteiten, tegelijkertijd zit hier ook een zwakte. De enige constante factor is de kunstmatige intelligentie Bagley die je de gehele game (op veelal grappige wijze) van commentaar voorziet. Verder krijg je echter geen binding met de karakters zoals je dit normaliter met een hoofdpersonage zou hebben. De verhaalvertelling verdwijnt hierdoor wat meer naar de achtergrond. Hoewel het een nobel streven is dat je als iedereen kunt spelen zul je uiteindelijk teruggrijpen op een handjevol personages wiens kwaliteiten bruikbaar zijn om het gros van de missies mee te voltooien. Dat veel van deze personages een te dik aangezet, bijna cartoonesk accent hebben neem je dan maar op de koop toe.
Als we het hebben over de hoofdrolspelers dan is deze rol dan ook niet zozeer toebedeeld aan een personage, in plaats daarvan is het Londen zelf dat indruk maakt. De stad is ingedeeld in acht districten en bezienswaardigheden als de London Eye, Buckingham Palace en de Big Ben zijn allen aanwezig en vormen zelfs onderdeel van missies. De invloed van Albion is overal zichtbaar, zo worden bewoners op straat opgepakt en op grote schermen worden videoboodschappen uitgezonden om de inwoners in toom te houden. Ubisoft is erin geslaagd om een dystopie neer te zetten die helemaal niet zo ondenkbaar is, kijk alleen maar naar de rondvliegende drones die pakketjes bezorgen. Om de stad voor je te winnen dien je per district drie missies uit te voeren, waarna een hoofdmissie voor je opent. Als je deze succesvol hebt afgerond komt het desbetreffende district in verzet tegen Albion en krijg je toegang tot een nieuw personage, tevens openbaren zich de locaties waar je techpoints kunt vinden die je weer kunt gebruiken om de kwaliteiten van karakters mee uit te bouwen. Te denken valt aan meer uitgebreide mogelijkheden om drones te hacken, het vrijspelen van nieuwe wapens of jezelf tijdelijk verhullen om onzichtbaar te blijven.
Naast het bevrijden van districten en het volgen van de verhaallijn zijn er nog genoeg andere activiteiten om aan deel te nemen. Je kunt een balletje hooghouden, potje darten, pakketjes bezorgen, muren bekladden om DedSec zichtbaar te maken of deelnemen aan vechttoernooien. Overal is wel wat te doen en verdien je valuta om nieuwe kleding mee te kopen. Toch valt hier een zelfde kritiek aan te merken als bij de andere missies en dat is dat de herhaling na verloop van tijd wat toe begint te slaan. Het aanrichten van chaos in een locatie door afweergeschut te hacken, drones voor je te laten werken of ontploffingen aan te richten is leuk maar net als het oplossen van geleidingspuzzels is het een concept dat zich gedurende de game iets te vaak herhaalt. Een ander kritiekpunt is dat de kunstmatige intelligentie van de vijanden niet bijster hoog is. Als je meerdere tegenstanders hebt omgelegd wil hun collega nog wel even komen kijken, na enkele seconden komen ze tot de conclusie dat er niets vreemds aan de hand is en staken ze hun zoektocht. Groter probleem was dat de door mij gespeelde Xbox One X versie enkele keren vastliep, hopelijk kan een patch dit nog verhelpen.
Watch Dogs: Legion is dan ook zeker niet perfect te noemen, toch maakte dit het plezier er voor mij er niet minder om. Aangezien ik Londen al eens heb mogen bezoeken keek ik mijn ogen uit naar de herkenningspunten van weleer en was ik voortdurend voorbijgangers aan het scannen om te kijken of er nog een interessante rekruut bij zat. Ondanks enkele kleine framerateproblemen ziet de stad er ook goed uit en is er overal activiteit, van inwoners die hun dagelijkse rituele volgen tot het regime dat hun macht laat gelden. Hoewel het ontbreken van een vast hoofdpersonage in het begin dan ook aanvoelde als een gemis weet het brede scala aan karakters en de stad Londen dit goed op te vangen.
Beoordeling
75
Watch Dogs: Legion verruilt één hoofdpersonage voor een stad vol met speelbare karakters. Hoewel je hierdoor wat minder relatie krijgt tussen een vast personage en de verhaallijn komt het de diversiteit ten goede. Als stad weet Londen indruk te maken, onder andere omdat de bekende bezienswaardigheden aanwezig zijn en zelfs onderdeel vormen van missies, het is alleen jammer dat de missies na verloop van tijd wat in herhaling vallen en de intelligentie van tegenstanders te wensen overlaat.
