De Star Wars franchise kent hoge pieken en diepe dalen. Ditzelfde valt te noteren voor Star Wars Jedi: Survivor, de opvolger van het drie jaar geleden uitgebrachte Star Wars Jedi: Fallen Order. Een vervolg dat ik met heel veel plezier heb gespeeld, maar waarbij de ervaring gepaard ging met technische mankementen.
In Fallen Order maakten we kennis met de jonge Jedi Cal Kestis. Bij het uitroepen van Order 66 loopt hij gevaar, zoekt een veilig onderkomen en gaat uiteindelijk het gevecht aan. Het verhaal eindigt met het bemachtigen van de Holocron, een kristal dat kennis en wijsheid bevat. In dit geval gaat het om informatie die zowel een zegen als een vloek kan betekenen, het weet namelijk waar alle kinderen zich bevinden die mogelijk de Force in zich hebben. Informatie die Cal zou kunnen gebruiken, en tegelijkertijd minstens zo interessant is voor The Empire. Het doet hem besluiten om de Holocron te vernietigen, uit angst dat het in verkeerde handen komt.
Enkele jaren zijn verstreken en Cal is onderdeel geworden van het verzet. Zijn oude vriendengroep is uiteen gevallen en uiteraard duurt het niet lang voordat bekende gezichten wederom hun opwachting maken. Hier teveel over vertellen is zonde en resulteert al snel in spoilers, laten we het erop houden dat het einddoel draait om het vinden van een planeet die een veilige thuishaven kan vormen. Wel kunnen we zeggen dat het verhaal interessant genoeg is om te blijven boeien, zelfs op de momenten waarop het even gas terug neemt, terwijl het tegelijkertijd ruimte laat voor een derde deel.
Mocht je het eerste deel hebben gespeeld dan is de gameplay grotendeels bekende kost. Dit betekent niet dat de ontwikkelaar zich er makkelijk vanaf heeft gemaakt, ze hebben namelijk getracht om het eerder aangebodene verder uit te diepen. Gelukkig kiest Respawn Entertainment niet voor de aloude benadering van een protagonist die vergeetachtig is en zijn krachten moet (her)ontdekken, al vanaf het begin is alles wat je eerder had aangeleerd direct beschikbaar, denk aan de Force Push, Pull en Lightsaber Throw. De ontwikkelaar gaat zelfs nog een stapje verder door het aantal stances die Cal aan kan nemen te verhogen van twee naar vijf. Hierdoor is het bijvoorbeeld mogelijk om je lightsaber op te breken om in iedere hand één deel te gebruiken, of je lightsaber te combineren met een handwapen. Het nodigt uit tot experimentatie, ware het niet dat er een beperking is opgeworpen. Standaard kun je er maar twee gebruiken, enkel bij de meditatiepunten – die tevens dienen om op te slaan, waarna de vijanden respawnen – kun je andere variaties selecteren. Omdat iedere stance zijn eigen voordelen heeft, denk aan snelheid, kracht en blokkeren, is het jammer dat je niet vrij kunt wisselen.
Gedurende je reis doe je verschillende planeten aan. Opvallend is dat het er niet al teveel zijn, gelukkig weten ze dit te compenseren door diens grootte. Als je iemand bent die naast het hoofdverhaal niet vies is van sidequests dan is er genoeg te beleven. Neem bijvoorbeeld de planeet Koboh, een basis waar je steeds weer terug keert om met je nieuw verkregen krachten verder op ontdekking te kunnen gaan. Ook de vrienden die je gaandeweg het avontuur ontmoet besluiten af te reizen naar Koboh en aldaar kun je in de saloon een gesprek met ze voeren om niet alleen meer over ze te weten te komen, ook bieden ze weer nieuwe missies aan. Het is zelfs mogelijk om op het dak van de saloon een eigen tuintje te beginnen met gevonden zaden. Een nadeel van het minimale aantal locaties is dat je voortdurend heen en weer reist. Ook op de planeten zelf is de opzet vrijwel identiek; eerst ga je met een omweg naar je doel toe, om aldaar een shortcut vrij te spelen zodat je de volgende keer sneller bent. Wat hier ook zeker bij helpt is de mogelijkheid om snel te kunnen wisselen tussen fast-travel punten en op de ruggen van sommige dieren plaats te nemen.
Wie Star Wars Jedi: Survivor geheel wil doorgronden kan er makkelijk veertig uur in stoppen. Een tijd die je, naast het hoofdverhaal, spendeert aan sidequests, het uitbreiden van de kwaliteiten in je skill tree, Bounty Hunter missies, het verslaan van Legendary Monsters, spelen van de Holo Chess mini-game (waarbij je spelstukken verkrijgt door vijanden te scannen met je kompaan BD-1) en voltooien van optionele dungeons in de vorm van Jedi Chambers. Deze laatste zijn nog het beste te vergelijken met Shrines uit The Legend of Zelda, zo worden je kwaliteiten getest en staat er altijd een nuttige beloning tegenover. Dit laatste is overigens niet van toepassing op beloningen die je op andere manieren verkrijgt. Deze cosmetische extra’s variëren van een ander uiterlijk voor BD-1 tot baarden voor Cal Kestis. Dat lees je inderdaad goed, om hem een ander uiterlijk aan te meten moet je dit eerst ontgrendelen. Om te midden van dit alles je weg te vinden keert de Holomap terug. In het origineel was deze lastig te bedienen en hoewel het iets beter gaat in dit vervolg blijf je met het idee achter dat het allemaal wel wat makkelijker had gemogen.
En als we het dan toch hebben over dingen die anders hadden gemogen: de techniek. Of zoals ik het in de de inleiding al omschreef: technische mankementen. In de door mij gespeelde Xbox Series versie is er veel aan te merken op de imperfecties, zelfs nadat er al enkele patches zijn uitgebracht. Ondanks dat mijn TV ondersteuning heeft van Variable Refresh Rate was de framerate op momenten erg wisselvallig, zelfs in de performance mode die 60fps zou moeten halen, maar hier regelmatig ver onder duikt. En dit probleem staat niet op zichzelf. De game is meerdere keren vastgelopen, textures namen op momenten meerdere seconden om in te laden, er werden op meerdere momenten grafische glitches waargenomen en ook screen tearing stak regelmatig zijn lelijke kop op. Star Wars Jedi: Survivor mag dan een prima uitziende game zijn en ook qua muziek hoog scoren, op technisch vlak is er nog wel het nodige werk aan de winkel.
Beoordeling
70
Ik heb genoten van Star Wars Jedi: Survivor. Het is wat mij betreft een prima opvolger van Fallen Order, met slechts kleine op- en aanmerkingen die een hoog cijfer amper in de weg zouden staan. En toch scoort de game 'maar' een 70, zo hoor ik je denken. Dat de game geen hoger cijfer krijgt toebedeeld heeft alles te maken met de techniek. Ondanks dat er al enkele patches zijn uitgebracht zou ik nog altijd aanraden om nog even te wachten om ten volle te kunnen genieten.
