Als je het nieuws aan zet of de kranten open slaat dan lezen we over oorlogen, natuurvervuiling en voedseltekorten. In After Us heeft dit inmiddels zijn tol geëist en is de mensheid geschiedenis. Enkel voor de dieren is er nog redding mogelijk en hiervoor sta jij aan de basis.
Om de dieren niet verloren te laten gaan heeft een entiteit onder de naam Mother haar levensenergie aangesproken. Hiermee zijn hun zielen gered, alleen weet dit de daden van de mensen nog niet ongedaan te maken. Een adelaar heeft niet de vrijheid om te vliegen omdat hij gekooid zit, de smeltende kappen hebben een ijsbeer en haar jong af doen drijven en een walvis is doorboord met harpoenen. Om ze te redden speel je als Gaia, ofwel The Spirit of Life. Dit kleine meisje met lang, spierwit haar ontwaakt in een kleurrijk bos, om de omgeving al snel te zien vervagen. Mother spreekt haar toe dat ze redding moet brengen aan de dieren en ze terug moet brengen naar de Ark, een centrale hub waar ze weer in hun natuurlijke omgeving kunnen leven.
De afdruk die is achtergelaten in de wereld is bepaald niet rooskleurig, terwijl het ons tegelijkertijd een spiegel weet voor te houden over het huidige leven. Werelden als een autokerkhof, een zee waar containerschepen op de bodem liggen of een varkensslachterij waar de vleeshaken aan het plafond hangen geven een naargeestige sfeer. Vrijwel overal ligt olie uitgestort die je naar zich toe trekt als je te dichtbij komt en daarmee als een afbakening van de levels dient. Helaas slaagt de Spaanse ontwikkelaar Piccolo hier niet geheel in. Naast lineaire secties zijn er ook meer open omgevingen en meermaals raakte ik verdwaald, niet wetende waar ik nu precies naartoe moest. Dit heeft alles te maken met de opzet. Gaia heeft onder andere de beschikking over een dubbele sprong en een air dash en de wereld nodigt je uit om daar gebruik van te maken. Dus ben je al snel bezig om op locaties te komen die daar niet voor beoogd zijn, mede omdat er geen duidelijke richting wordt gegeven om verder te komen. Meer sturing op dit punt had welkom geweest.
Ook op ander vlak zijn er wat kritieken te plaatsen. Voor een 3D platformer met een nadruk op voortdurende bewegingen als springen en zweven moeten de controls zeer strak zijn en dit is niet het geval. Gaia voelt te zweverig aan en je hebt nooit het idee volledige controle te hebben over haar sprongen en waar ze neer komt. Gelukkig kun je vrijwel altijd op hetzelfde punt een nieuwe poging ondernemen, dit is slechts een kleine pleister op de wonde als je tien keer naar beneden stort zonder het idee te hebben dat je er zelf veel schuld aan hebt. Andere bewegingen als het rennen op stroomkabels of je verplaatsen over muren zijn wat dat betreft beter verzorgd. Een andere kritiek is het aantal vastlopers, in de acht uur die ik nodig had om het einde te bereiken liep het spel zes keer vast.
Gaia heeft de gave om een explosie van flora te creëren die licht in de duisternis brengt en waarmee ze gevaar (al dan niet tijdelijk) laat verdwijnen. Hoewel combat vrijwel non-existent is zie je overal Devourers staan, waarvan een enkeling kwaadaardig is. Devourers zijn nog het beste te omschrijven als de vergankelijkheid van de mensheid, waarvan sommigen het bestaan niet achter zich kunnen laten. Door ze met licht te bestoken laat je ze verdwijnen en vergaar je een stukje artwork, herinneringen die gezamenlijk een verhaal vormen. Tevens is er nog een ander verzamelaspect, naast het bevrijden van acht grote dieren kom je in de levels kleine, lichtgevende bolletjes tegen die een kleiner dier onthullen. Om je te helpen in het opsporen van deze collectibles kun je Gaia met een druk op de knop laten zingen, haar noten zweven dan naar de meest dichtstbijzijnde.
After Us weet een donker thema op een goede manier te presenteren. Niet door belerend met een vingertje te wijzen, wel door juist een spiegel voor te houden. Kan de mensheid op deze manier door blijven gaan zonder de consequenties ervan te ondervinden? Het is een gewaagd uitgangspunt voor een game waar ze in grote lijnen in slagen, mits je er eigen interpretaties op los wil laten. Weliswaar spreekt Mother op bepaalde momenten tegen Gaia, de rest zul je toch echt zelf in moeten vullen. Waar ontwikkelaar Piccolo wel wat meer aandacht aan had mogen besteden is de besturing, deze voelt te zweverig aan om een goed gevoel van controle te hebben, en ook de richting waar de speler naartoe moet is vaak onduidelijk.
Als laatste mag een kleine vermelding voor het einde niet onbesproken blijven. Nadat je de game hebt uitgespeeld krijg je een gouden zaadje die je ergens op een landschap mag plaatsen. Hoe meer mensen de game uitspelen, meer zaadjes er worden gepland en hoe meer bomen er in het landschap zullen verschijnen. Een leuk verzonnen extraatje die perfect past binnen het thema.
Beoordeling
70
After Us zet ons aan het denken over de wereld die wij achter laten. En dan niet zozeer vanuit het standpunt voor onze volgende generaties, maar dan vooral voor de dieren. De ontwikkelaar doet dit middels een 3D platformer en juist dat element had net wat strakker gemogen. Dit zorgt voor de nodige frustratie, gelukkig weet de sterke thematiek ervoor te zorgen dat je toch geďnteresseerd blijft in de afloop.
