Na namen als It Takes Two, Wild Hearts en Unravel Two is het nu tijd voor Immortals of Aveum. Tijd om onderdeel te zijn van het EA Originals programma, een initiatief van Electronic Arts waarin, aldus de website, ontwikkelaars met een gedurfde artistieke visie een podium krijgen aangeboden.

In het geval van Immortals of Aveum gaat het om Ascendant Studios. Een nieuwe, onafhankelijke ontwikkelaar die in 2018 werd opgericht en inmiddels meer dan honderd medewerkers kent, waarvan een deel eerder aan namen als Borderlands, BioShock en Call of Duty heeft gewerkt. Stuk voor stuk shooters en om ditzelfde trucje wederom te herhalen is moeilijk als ‘gedurfd’ te bestempelen. En dus besloot de studio om het net even anders in te vullen.


Immortals of Aveum draait om Jak. Een straatschoffie uit de lagere regionen van Lucium die een belangrijke spil vormt in de Everwar, een conflict dat al duizenden jaren gaande is tussen vijf koninkrijken. De inzet is magie, een bron van enorme kracht die een ieder in handen probeert te krijgen. Veel van de magiërs in de strijd kunnen één stroom van magie meester worden. Rode magie laat je energie manipuleren, blauwe magie beheerst de zwaartekracht en groene magie is verbonden aan leven en de dood. Al snel blijkt dat Jak een Unforeseen is, iemand met een gave om alle drie de magische vormen te gebruiken, en dit maakt hem een belangrijke spil voor het leger van Lucium.

Ondanks een serieuze insteek van het verhaal laat de ontwikkelaar de teugels al snel vieren. Een overdaad aan termen doen de vertelling geen goed en geforceerde humor voelt veelal misplaatst te midden van een oorlog. Jak trekt voortdurend zijn eigen plan en ziet in iedere conversatie wel een mogelijkheid om een grap of bijdehante opmerking te plaatsen. Hoewel op momenten best grappig lijkt Ascendant Studios moeite te hebben om te kiezen: willen ze een serieus verhaal vertellen of juist komedie de boventoon laten voeren?


Om de oorlog naar je hand te zetten ben je zo’n vijftien uur bezig, een tijd waarin je lineaire levels doorloopt met enige vorm van vrijheid om kistjes en Shroudfanes te vinden. Deze laatste zijn speciale uitdagingen die je moet zien te voltooien, denk aan puzzels of het verslaan van vijanden, waar uiteenlopende beloningen tegenover staan. Om alles te kunnen ontgrendelen zul je regelmatig aan backtracking moeten doen, ondanks dat de game zich hier niet voor leent. Persoonlijk had ik in eersten instantie althans weinige behoefte om terug te gaan, iets wat ik in games met een meer open structuur juist wel nastreef. Gelukkig zijn de omgevingen alhier na verloop van tijd minder lineair, wat naar mijn mening een betere designkeuze had geweest voor de gehele game.

Zoals eerder omschreven kun je van weinig durf spreken als een nieuwe studio wederom met een first-person shooter op de markt komt. Verruil je daarentegen de geweren voor magie, dan heb je een opzet die meteen een stuk interessanter is. Jak kan gebruik maken van de blauwe, rode en groene magie, wat respectievelijk staat voor precisieaanvallen (pistool), aanvallen op korte afstand (shotgun) of juist het gebruik van een mitrailleur bij groene magie. Hiernaast beschik je over een schild om aanvallen af te weren, een ontwijkbeweging en een zweep om vijanden naar je toe te trekken en alsof dit nog niet genoeg is kun je Sigils verzamelen. Deze armbanden hebben invloed op je magie, denk aan de schade die je uitdeelt, de tijd die het kost om te herladen en je vuurkracht. Ieder heeft zijn eigen statistieken en zijn individueel te upgraden, net zoals je drie soorten magie uitgebreid kunnen worden in een skilltree. Als je soortgelijke games hebt gespeeld is het veelal bekende kost en zelfs weinig vernieuwend, ben je nieuw met deze mogelijkheden dan doet de ontwikkelaar weinig moeite om je ermee bekend te maken, gezien het hoge tempo waarin ze alles op de speler afvuren.


Eveneens weinig origineel zijn de vijanden. De met armour overgoten tegenstanders kennen weinig variatie en doen vooral dienst als schietschijven zonder enige vorm van persoonlijkheid. Wel is Immortals of Aveum overwegend een hele mooie game. Dit valt al op in het begin, wanneer Jak door Seren loopt. Deze achterstandswijk van Licium is gebouwd op een grootse brug en beslaat vele kleinschalige woningen die ver de hoogte in reiken. Hoewel overwegend donker om de mistroostigheid te onderstrepen verandert dit later in de game als de verschillende kleuren magie je om de oren vliegen en je terecht komt in verschillende soorten landschappen. Soms slaat de ontwikkelaar hier iets in door en overheerst er een hectiek van kleuren, wat met name tijdens de gevechten resulteert in chaotische taferelen. Op deze momenten kan de framerate het niet langer bijbenen, hetgeen gepaard gaat met haperingen.

Ondanks de nodige kritische punten hebben we hier wel te maken met een frisse insteek voor een welbekend genre. En, niet geheel onbelangrijk, speelt het ook nog eens lekker weg. De sterke stemacteurs en een prima soundtrack verklappen dat deze nieuwe ontwikkelaar op de goede weg is, alleen zullen er nog wel wat stappen gemaakt moeten worden. Een iets minder humoristische insteek, iets meer variëteit in upgrades zodat je niet alleen op de statistieken af gaat en meer verschillende typen vijanden zijn alvast enkele punten die ze in een eventuele opvolger mee mogen nemen.