Streamline Studios, velen van jullie zal die naam niets zeggen, maar toch heeft een aantal van jullie al door hun creaties heen gelopen zonder het te weten. Streamline Studios heeft namelijk voor verschillende games gedeeltes ontworpen, zoals een map voor Unreal Tournament 2004. Nu zijn ze bezig met hun eigen game: HoopWorld, en daarom mocht ik, in naam van Gamed, de studio bezoeken.

Maar voordat ik daarover vertel, zal ik eerst eens wat meer vertellen over Streamline Studios en HoopWorld. Streamline Studios is een Nederlands gamebedrijf en ze zijn begonnen in 1999, door Rewolf te helpen met hun game Gunman Chronicles. Ze hebben 95% van het grafische gedeelte van die game gemaakt met een redelijk resultaat. Veel sites beloonden de graphics met een mooie 7. Vanaf dan gingen ze steeds meer Out Sourcen, zoals dat heet. Out Sourcen is het maken van een gedeelte van een game, zoals levels of filmpjes voor een ander bedrijf. Dit deden ze voor allemaal verschillende uitgevers, zoals EA, Ubisoft en Atari.



Ze hebben er zelfs awards voor ontvangen, zoals de "Best Game Intro". Ook het Out Sourcen werd steeds groter, dus kregen ze steeds meer opdrachten en uiteindelijk besloten ze dat men genoeg ervaring had om hun eigen game te maken: HoopWorld. Dit is een basketbalgame voor de Xbox Live Arcade. Hier zijn ze nu een tijdje mee bezig en die komt over één à twee maandjes uit. Daarom kwam ik ze opzoeken met wat vragen en een kritische blik.

Vrijdag 24 februari was het dan zover, de grote dag. Na lekker geslapen te hebben, nam ik de trein naar Amsterdam, totaal niet zenuwachtig. Dat ben ik eigenlijk bijna nooit. Ik kwam aan bij Sloterdijk en ik ging opzoek naar bus 36 zoals op mijn reisadvies stond, snel van het internet geplukt. Hij was niet te vinden en na 5 minuten ging ik maar op zoek naar een kaart. Na even gekeken te hebben kwam ik erachter dat ik bus 48 moest hebben en gelukkig kwam die een paar minuutjes later aan. Stom reisadvies.



Eenmaal bij de Kabelweg aangekomen liep ik op mijn zoektocht een paar keer voorbij het betreffende gebouw. Ik verwachtte het bedrijf namelijk niet in een groot gebouw, waar Einstein op staat. Het bleek een pand te zijn waarin zich meerdere bedrijven bevonden. Ik nam de lift naar de goede etage en kwam in een saai halletje aan, met twee deuren die op slot waren en een bel. Ik drukte dus maar op de bel en wachtte. Maar er gebeurde niks. Uiteindelijk kwam er tot mijn opluchting iemand uit de lift, met de sleutel. Hij vroeg mij in het Engels wat ik kwam doen en al snel was het iemand anders, die ernaast stond, duidelijk dat ik op zoek was naar Sabine, de vrouw van de PR, hij bracht me naar haar en daar kreeg ik een hartelijk ontvangst, een mooie HoopWorld tas en een blikje sinas. Tijd voor de vragen!