Heel lang geleden was er in mijn woonplaats basketbal van het allerhoogste niveau te zien. Athlon Ieper haalde zelfs de halve finales van de Europese Korac beker en streed mee op alle fronten. Maar de ploeg had toen eigenlijk al haar ziel verloren. Dankzij de financiële inbreng van het spraaktechnologiebedrijf Lernout & Hauspie startte Athlon het seizoen 2000-2001 met de volledig overgenomen ploeg van landskampioen Antwerpen - inclusief coach. Alsof Utrecht PSV zou overkopen. Door boekhoudkundige schandalen verdween geldschieter L&H van het toneel en Athlon naar de lage regionen van de basketliga. Om maar te zeggen, een mens zou voor minder naar de virtuele basketwereld vluchten.

Wat velen vaak vergeten is dat deze NBA 2K8 stamt uit een lange reeks basketbal-simulaties (en we gebruiken die term niet onbezonnen) die reeds in 1999 begonnen op de Sega Dreamcast. Grote concurrent NBA Live is een stukje ouder, het eerste deel van Electronic Arts' basketbalgame werd in 1995 geboren. Twee grote spelers in één sportgenre dus. Klinkt bekend in de oren.

Handleidingen zijn nooit mijn ding geweest en dus besloot ik met de Quick Game optie aan de slag te gaan. Cleveland Cavaliers tegen de San Antonio Spurs leek mij alvast een leuke affiche. De animatie op en rond het terrein sprong direct in het oog. Mascottes en vrolijk huppelende cheerleaders versierden mijn tv-scherm. Geen slecht begin. Enkel het publiek viel me wat tegen. Weinig gedetailleerd, constant dezelfde animaties en bewegingen, vaak terugkerende gezichten... kortom het gebruikelijke niveau van je doorsnee sportgamepubliek.

Het spelen zelf lijkt op het eerste zicht een steile leercurve te kennen. Net zoals bij die andere 2K-game, die collega Roderick onlangs onder handen nam (NHL 2K8) vergt het onder de knie krijgen van de controls heel wat tijd en moeite. Uiteraard dragen de vele verschillende controls en controlcombinaties bij tot het realisme van het spelen.
Een voorbeeldje? Stel dat jij aan de bal bent en er staat een ploegmaat links van je vrij en er staat er eentje rechts van je vrij. Op de Xbox 360 kun je dan met de groene A-knop passen en beslist de game zelf naar wie van de twee de bal gaat. Logisch. Maar als je gezien hebt dat de ploegmaat links wat meer beweegruimte heeft dan de ploegmaat rechts, dan druk je op RB en verschijnt boven je ploegmaat links een blauwe X-knop en boven je ploegmaat rechts een gele Y-knop. Dan druk je uiteraard op blauw en gaat de bal naar wie jij wil. Hetzelfde systeem werkt ook terwijl je aan het verdedigen bent.



Leuk om te zien is hoe de spelers op de bank met de wedstrijd meeleven. Af en toe veren ze recht op om net niet in woede of extase het terrein op te rennen. Wie denkt dat de bank er voor de schermvulling bijzit, heeft het bij het foute eind. Zelfs al beslis je om geen wissels door te voeren, dan nog zullen vermoeide spelers gewisseld worden. Handig voor mensen als ik die fitheidmetertjes nooit in de gaten houden.

Aan de rust overlopen de commentaarstemmen vluchtig de statistieken en lijken ze hierbij aandacht te hebben voor wat er effectief op je scherm staat. Het gehele commentaar tijdens de wedstrijd is ook van een behoorlijk hoog niveau. Af en toe worden de commentatoren door een reporter aan de zijlijn onderbroken. Deze man brengt dan nieuwtjes of verslagen van korte interviews die hij met één van beide coaches deed. Erg leuk en het draagt bij tot een realistische basketbalervaring.

Naar het einde van de wedstrijd toe, merk je dat spelers van de tegenstander ook vermoeid geraken en meer en meer vervelende foutjes op je gaan maken. Hangen, truitje trekken of vlug nog wat persoonlijke fouten pakken. Of dat in mijn eerste wedstrijd wel allemaal nodig was durf ik te betwijfelen. Mijn San Antonio Spurs verloren immers met 29-81 van de Cleveland Caveliers. In de toekomst lees ik de handleiding wel.

In het NBA Blacktop-menu kun je aan de slag met verschillende multiplayer "mini-games." Zo zijn er de Pickup Games (straatpartijtjes 1-1, 2-2, 3-3, enz... waarbij de partij die scoort aan zet blijft), de 3P Shootout (wedstrijdje driepunter scoren met maximaal vier spelers) en Game of 21 (één vs één vs één waarbij wie scoort een extra vrijworp krijgt en wie de bal verovert terugkeert tot buiten de driepuntlijn). De paradepaardjes van NBA Blacktop zijn echter de Dunk School en de Dunk Contest. Vooraleer je in de laatstgenoemde aan de slag gaat, doorloop je best even de Dunk School. In deze school kun je naar hartelust dunks oefenen en krijg je te zien wat je fout doet en waar je in de toekomst moet op letten. Heel belangrijk om ook maar een kans te maken in de Dunk Contest. In deze wedstrijd kunnen maximaal vier spelers aan de slag in een partijtje dunken. Je kunsten krijgen van de jury een score en het geheel wordt aan elkaar gesproken/gerapt/gezwanst door DJ Robert 'Bobbito' Garcia. Een leuke, maar aartsmoeilijke toevoeging aan de game.



Voor wie dit alles nog niet genoeg is, zijn er ook nog diverse singleplayer mogelijkheden. De belangrijkste hiervan is ongetwijfeld The Association. In deze spelmodus ga je aan de slag als coach. Je neemt een team en dus ook een uitgebreid takenpakket onder je hoede. Zo sta je in voor het aantrekken van spelers, het aanwijzen van spelersstatuten (bv. bankzitter, invaller, basisspeler), het bepalen van een trainingsschema en vele andere taken. Wedstrijden kun je simuleren - zo krijg je meteen de uitslag - en je kunt ze ook zelf spelen. Mensen die de kerk liever in het midden houden kunnen kiezen voor een 'Simulation with hoopcast.' In deze spelmodus krijg je een top-down basketcourt te zien waar de actiezones met stippen worden aangegeven en kun je ten gepaste tijde tactisch ingrijpen.

Online ten slotte zijn er de klassieke mogelijkheden. Spelers kunnen aan de slag in een onderlinge wedstrijd of kunnen het samen tegen de CPU opnemen. Verder is ook NBA 2K8 van de nodige Leagues en Tournaments voorzien.

Voor de eeuwig twijfelende medemens nog even dit.
NBA 2K8 hoort in je gamescollectie te zitten als je een basketbalfan bent. Het is - op het publiek na - een grafisch pareltje, qua geluid zit het meer dan ok en de vele spelmogelijkheden verzekeren dat je maanden met deze game zoet zult blijven. De controls onder de knie krijgen is een uitdaging, maar als fan ga je die uitdaging uiteraard met plezier aan. Buitenstaanders die een basketgame wel eens willen proberen zitten ook goed bij NBA 2K8, op voorwaarde dat je het geduld kunt opbrengen om het spel te leren besturen. Eénmaal dat lukt, is het een droom om mee te spelen.