Het was in het jaar 1982 dat Disney met een zeer opvallende film kwam in de vorm van Tron. Deze film draaide om een virtueel netwerk waarin een leven schuil ging welke we konden zien als de weerspiegeling van de echte wereld, inclusief leugens, haat en bedrog.

De film van destijds is nog lang niet vergeten getuige Tron: Legacy, een geheel nieuwe film die de hedendaagse technieken gebruikt om het oude concept wederom staande te houden. De inmiddels gesloten ontwikkelaar Propaganda Games zorgt tegelijkertijd voor de game Tron: Evolution en zoals de naam al aan geeft gaat het niet om een directe overzetting van de film. In plaats daarvan is gekozen voor een andere oplossing, te weten de vertelling van het verhaal welke zich tussen de twee films afspeelt. Een te begrijpen keuze die echter niet geheel foutloos is.

Het verhaal van Tron: Evolution begint met de introductie van een virus welke de virtuele wereld compleet overhoop haalt. Wat blijkt is dat lang niet iedereen te vertrouwen is en dat eens zo betrouwbare mensen nu de teloorgang willen bewerkstelligen. Als speler neem je de rol op je van een Monitor, normaliter een controleur maar nu ingezet om achter de waarheid te komen. Hoewel het verhaal redelijk duidelijk overgebracht is blijkt enige voorkennis toch handig om ook alle losse eindjes aan elkaar te kunnen knopen, niet ieder element en iedere beweegredenen komt namelijk even duidelijk naar voren.


Binnen de gameplay heeft de ontwikkelaar getracht om een mix door te voeren van platformelementen, voertuigen en gevechten. Voor het platformen is duidelijk afgekeken bij titels als Assassin’s Creed en Prince of Persia, echter is de uitwerking in dit geval een stuk matiger. Hoewel het pad dat je dient te bewandelen in de meeste gevallen vrij duidelijk is, blijkt trial-and-error de boventoon te voeren. Er waren momenten in de game dat ik een op het oog simpele sprong tien tot twintig keer opnieuw uit diende te voeren omdat de registratie in combinatie met een matige camera een goede uitwerking in de weg stond. Deze hiaten in de gameplay komen tevens naar voren bij de voertuigen, welke in te delen zijn in twee elementen: het racen op een motor en het bestoken van vijanden in een tank. Het eerste gaat zo snel dat de controle grotendeels ontbreekt terwijl de tweede weliswaar een stuk slomer is, maar waarbij de besturing tevens matig werkt.

Het vechten zelf gebeurt middels een combinatie van melee en een disc die als aanvalswapen wordt gebruikt. Daar waar deze in het begin een vrij standaard wapen vormt, daar kun je deze gedurende de game upgraden door de verdiende ervaringspunten in te zetten. Deze punten zijn in deze game verwerkt als Megabytes, en hoe meer van deze Megabytes, hoe krachtiger je het wapen kunt maken of andere zaken kunt upgraden. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat je de disc kunt gebruiken om vijanden te bestoken met bommen, of je kunt ze tijdelijk vertragen. Leuk element is dat bepaalde vijanden ook bepaalde aanvalstechnieken nodig hebben, nadeel is tegelijkertijd wel dat je de uitleg hiervoor slechts één keer krijgt en vijanden zo minimaal van elkaar verschillen dat het soms zoeken is naar de juiste aanvalsmethode.


Zoals vrijwel iedere hedendaags uitgegeven titel heeft ook Tron: Evolution een multiplayercomponent welke naadloos aansluit bij de singleplayer. Bij oplaadstations in de game, alwaar je nieuwe mogelijkheden kunt kopen met je Megabytes, kun je tevens de sprong in de multiplayer wagen. Alhier telt je behaalde level (en daarmee vrijgespeelde Megabytes) door zodat deze zowel verhoogd kan worden in de single- als multiplayer. Dit leuke gegeven, hetgeen aansluit bij de virtuele wereld waar Tron voor staat, gaat echter grotendeels teniet in de multiplayer zelf. Hoofdzaak alhier is dat spelers (en bots om de niet aanwezige spelers op te vullen), al dan niet in teamverband, elkaar bestoken met de aanvallen die ze voorhand hebben. Omdat nieuwkomers en oud-gedienden samen in een match worden gestopt is er altijd een oneerlijk voordeel, zeker ook omdat een eenmaal krachtige aanval keer op keer gebruikt kan worden zonder dat de tegenstander hier veel aan kan doen. Ook de variaties in de multiplayermodi kunnen niet verbergen dat het als geheel te beperkt is en vermoedelijk binnen een maand vrijwel uitgestorven is.

De grafische stijl van de game sluit goed aan bij de films, getuige de donkere achtergrond, aangevuld met felle kleuren die duidelijk tegen de voorgrond afsteken. Gedurende de game veranderen deze kleuren natuurlijk, echter valt in de ongeveer zes uur durende trip lastig te ontkennen dat de omgevingen zich teveel herhalen. Gelukkig kunnen we ditzelfde niet zeggen over de muziek, welke techno en muziek van Daft Punk met elkaar combineert tot een aangenaam geheel. Het is dan ook jammer dat Tron: Evolution zijn hoogte- en dieptepunten door elkaar op laat volgen. Een interessant verhaal, een goede samenwerking tussen de single- en multiplayer en het goed overgebrachte Tron-gevoel vallen hierdoor teveel weg tegenover de matige gameplay, te beperkte multiplayer en herhalende graphics. Het maakt de game vooral interessant voor de mensen die het gat tussen beide Tron films verhaaltechnisch graag ingevuld zien, wanneer je dit weinig interesseert kun je deze game echter gerust laten liggen.