De Nintendo 3DS ligt een dik half jaar in de winkels, maar dat weerhoudt Nintendo er niet van om nog een grote naam op het inmiddels kleine broertje af te leveren. In Kirby Mass Attack gaan we met tien Kirby’s tegelijk op pad, maar levert dat ook tien keer zoveel plezier?

Kirby debuteerde in 2005 op de Nintendo DS en ook toen bleek het niet om een traditionele platformer te gaan. Net als in Kirby Mass Attack was ook in Kirby’s Power Paintbrush de roze bol alleen via het touch-screen te besturen. Toen bleek het probleem nog te zitten in het feit dat Kirby zijn ledematen kwijt was, ditmaal is de kleine held door de kwaadaardige tovenaar ‘Necrodeus‘ in tienen gesplitst. Reden? Elk van de tien Kirby’s bezit slechts 10% van de kracht van een volledige Kirby en alleen zijn ze dan ook makkelijker te verslaan. Een kind kan de was doen, ware het niet dat een leger Kirby’s minstens zo gevaarlijk blijkt te zijn.

Kirby Mass Attack is een puzzel-platformer die mij nog het meest deed denken aan een kruising tussen de traditionele Kirby games en een 2D Pikmin, als die zou bestaan. De game is opgesplitst in verschillende werelden, die elk weer bestaan uit enkele levels. Deze levels kies je vanaf een overzicht, zoals we dat ook al zagen in de vroegere Mario games en nieuwere avonturen als Super Mario Galaxy 2 en New Super Mario Bros. (Wii). Hierbij kun je de eindbaas van een wereld bereiken, zonder dat je perse elk level moet hebben gehaald. Het eerste level van een wereld begin je standaard met één Kirby, maar naarmate je meer fruit hebt verzameld, kan het aantal Kirby’s worden opgehoogd tot maximaal tien. Opvallend is dat elk eerste level stampvol met vitamines zit, waardoor je, mocht je het laatste level niet kunnen halen met minder dan tien Kirby’s, altijd terug kunt gaan om het eerste level opnieuw te spelen, zodat je weer het maximaal aantal hebt.


Een game die alleen met het touch-screen kan worden bestuurd is altijd een gewaagd concept: werkt het wel lekker en voelt het niet geforceerd? De eerste vraag krijgt een volmondig ‘ja’, de tweede een dikke ‘nee’. Je laat je legertje van Kirby’s lopen door met je stylus ergens op het scherm te drukken. Houdt dit punt vast en het hele zootje wandelt erheen, iets wat overigens een erg komisch gezicht is. Dubbelklik en de roze bollen gaan in galop, waarbij ze kleine obstakels zelf overwinnen. Wil je een Kirby individueel naar een bepaald punt krijgen, dan kun je dit doen door hem met de stylus als het ware weg te schieten, vergelijkbaar met het gooien van de eerder genoemde Pikmin. Aangezien het een frustrerend werkje zou worden wanneer je tien Kirby’s stuk voor stuk naar een hogere verdieping moet gooien is het ook mogelijk om ze te groeperen door met je pen op een Kirby te blijven drukken. Het legertje groepeert dan en door een lijn naar een hoger gelegen platform te trekken zweven ze als een geheel naar de gewenste locatie.

Mass Attack’s besturing is absoluut geen probleem. Een game als deze wil nog wel eens frustrerend en onoverzichtelijk worden wanneer je dusdanig snel moet reageren dat je eigen handen je het zicht op het scherm ontnemen (zoals in Power Paintbrush nog wel eens het geval was), maar dat is hier niet van toepassing. Sterker nog, de game kabbelt op een laag tempo voort, zonder dat het gaat vervelen. Dit komt door het uitstekende leveldesign en het creatieve gebruik van het concept. Ontwikkelaar Hal Laboratories heeft alles uit het idee gehaald en dat uit zich in enkele zeer doordachte puzzels, waarbij creatief denken belangrijker is dan razendsnel reageren. Dit wil niet zeggen dat de game niet vol zit met grote en kleine vijanden, die elk op unieke wijze dienen te worden verslagen. Mocht een Kirby onverhoopt toch worden geraakt, dan is deze niet per direct uitgeschakeld. De roze blob verkleurt eerst naar blauw, maar wanneer hij weer schade oploopt is het gebeurd, tenzij je hem met je stylus vlug binnen de groep weet te houden.


Zoals we gewend zijn van de serie is het allemaal zeer kleurrijk en mierzoet. Van de levels tot de vijanden en eindbazen; het lijkt allemaal zo uit een kleuterboek te zijn gekropen. Stoor jij je hier aan, dan is Kirby niets voor jou, maar laten we wel zijn; dan is dit waarschijnlijk nooit iets voor je geweest. Fans van de serie weten wat ze mogen verwachten en dat is in Mass Attack niet anders. De Nintendo DS wordt absoluut niet tot een uiterste gedwongen, maar de beelden doen hun werk en houden de sfeer erin. Hetzelfde geldt voor de muziek en de kreetjes die hier en daar door de Kirby’s worden geslaakt. Het is soft en mist de zelfspot die we wel zien in bijvoorbeeld de Mario-serie, maar het is nergens storend of vervelend.

Kirby Mass Attack is best een grote titel geworden. Mede door het lage tempo van de game gaat de game langer mee dan de meeste in de serie. Om de ervaren gamer uit te dagen zitten, zoals we tegenwoordig in vrijwel elke 2D platformer zien, enkele gouden munten verstopt in een level en uiteraard is het ook mogelijk om gespeelde levels opnieuw te herspelen voor een betere score. Het uitstekende leveldesign maakt dit laatste absoluut niet iets om tegenop te zien. Mocht je de maingame hebben voltooid, dan liggen er ook nog een hele reeks mini-games voor je klaar. De meeste zul je ongetwijfeld al eens eerder hebben gezien in andere titels, maar een enkeling is nieuw en de moeite waard. Kirby’s Power Paintbrush was dik vijf jaar geleden een van de eerste games die echt goed gebruik maakt van het touchscreen en daarom scoorde de game toen een dikke 80. Kirby Mass Attack is op gameplaygebied absoluut de betere en de Nintendo DS krijgt met de roze held dan ook een mooie afsluiter welke we belonen met een welverdiende 83.