De vorige generatie werd er nog flink geklaagd in Europa door Nintendo-gamers; zowel Japan als Amerika leken games vaak eerder en soms zelfs alleen te verkrijgen. Voor de Wii-bezitters lijkt deze tendens met name de laatste maanden te zijn omgeslagen. Het uitstekende Xenoblade Chronicles ligt al maanden in onze winkels en The Last Story komt er binnenkort aan, terwijl de Amerikanen nog steeds wachten en hopen.

Dat is opvallend, omdat The Last Story een hele grote titel lijkt te worden die de volledige ondersteuning kende tijdens de ontwikkeling van zowel Nintendo Japan als Nintendo Europa. De game is ontwikkeld door het Japanse Mistwalker, bekend van o.a. Lost Odyssey en Blue Dragon voor de Xbox 360. Beide games waren RPG’s, een genre waarin de studio zich, met succes, heeft gespecialiseerd. Dat mag ook geen verrassing zijn, wanneer je verneemt dat niemand minder dan Hironobu Sakaguchi de grote man achter het bedrijf is. De bedenker van Final Fantasy bleek ooit de redder van het toenmalige Squaresoft door met het eerste deel in de uiteindelijk langlopende reeks te komen. Gaat hij met The Last Story, een RPG met een wel erg vergelijkbare titel, wederom een langlopend succes ingang zetten?


Zoals gesteld is het opvallend dat Nintendo of America op het eerste gezicht zo terughoudend is met deze titel. Los van het grote succes van Xenoblade Chronicles, die zowel commercieel als in de pers goed scoorde, is het op zijn zachtst gezegd vreemd dat men niet meer interesse toont. De game is dan wel ontwikkeld door Mistwalker, Nintendo heeft een flinke vinger in de pap gehad. De Japanse gigant heeft ondersteuning geboden bij de ontwikkeling van deze exclusieve Wii-titel, waarbij men ervoor heeft gekozen om datgene waar Mistwalker juist erg sterk in is ook volledig aan hen te laten. Het moge duidelijk zijn dat dit met name het creëren van een episch, boeiend verhaal is met een vleugje romantiek en een diepe ontwikkeling van de personages. Iets waar Nintendo gek genoeg tot nog toe eigenlijk zelf nooit echt in is geslaagd, terwijl de mannen van Sakaguchi met een game als Lost Odyssey hebben bewezen het vertellen van een verhaal perfect beheersen.

We starten de game met Zael, een tamelijk rustige en standvastige jongeman met een duidelijk doel in zijn leven. Al wees sinds zijn kinderjaren, maar wel met droom; toegelaten tot de ridderorde. Vooralsnog is het nog niet zover en trekt hij samen met een groep huurlingen op om hier en daar klusjes op te lossen. De zaken lopen echter niet zoals gehoopt en de groep besluit om naar het eiland Lazulis te vertrekken, hopend op meer klusjes aldaar. Het loopt anders en men krijgt de opdracht van de plaatselijke graaf, Arganan, om het eiland te verdedigen tegen de troepen van Gurg, komend van het vasteland. Van het een komt het ander en al snel komt de groep, bestaande uit onder andere Calista, magisch genezer en nichtje van de graaf en Syrenne, dronken vuilbek voor de komische noot, in een stroomversnelling van politieke intriges, oorlogsvoering en dood en verderf. In Japan is de titel al een tijdje uit en de eerste verhalen uit het land van de rijzende zon zijn, wat het verhaal betreft, louter positief. Tel daarbij op dat Nintendo of Europa, na hun succesvolle werk bij de vertaling en voice-acting bij Xenoblade Chronicles, wederom de stemmen voor haar rekening neemt en het moet gek lopen willen de Wii-bezitters niet eindelijk een game in handen hebben die zich lijkt te gaan plaatsen bij de groten de aarde wat betreft het verhaal.


Toch is het vooral de gameplay die opzienbarend is. Ja, Blue Dragon en Lost Odyssey waren uiterst traditionele Japanse RPG’s, maar dat wil niet zeggen dat Mistwalker niet de kennis en kunde in huis heeft om iets nieuws op de kaart te zetten. Dit lijken ze te gaan doen met The Last Story, want hoewel overduidelijk Japans, zijn de gevechten realtime met de nodige actie en tactiek. Als spelers bestuur je enkel Zael, de overige karakters neemt de AI, kunstmatige intelligentie, voor zijn rekening. Dit betekent niet dat jij als leider van het team geen invloed hebt, je kunt namelijk tijdens de gevechten de tijd stil zetten om zo je teamleden te instrueren. Opvallend is dat je zelf geen standaardaanvallen hoeft uit te voeren; loop naar een tegenstander en Zael valt automatisch aan. Via lijntjes in beeld kun je, zoals we dit ook al in Final Fantasy XII zagen, zien we op welke tegenstanders de karakters gericht zijn. Op deze manier kun je ook in de gaten houden waar je teamgenoten mee bezig zijn.

Domweg richting een tegenstanders stormen is een verzoek tot een enkele trip richting de eeuwige jachtvelden. Het is juist zaak om te schuilen achter obstakels in de omgeving, om zodoende zo lang mogelijk buiten bereik van vijandelijke aanvallen te blijven. Al vroeg in de game leert hoofdrolspeler Zael dat hij over speciale krachten bezit in zijn arm. Zo heeft hij de mogelijkheid om tijdens een gevecht medestanders tot maximaal vijf keer toe tot leven te wekken, terwijl hij daarmee gelijk ook de aandacht van vijanden op zichzelf richt. Met deze vaardigheid kun je medestanders bijvoorbeeld extra tijd bieden om die enkele extra seconden te gebruiken voor het opladen van een magische vuurbal. Bij gebruik van deze magische aanvallen worden cirkels op het speelveld achtergelaten, waar andere teamgenoten weer gebruik van kunnen maken, door het gebruikte element uit de cirkel toe te voegen aan hun aanval. Tel daarbij op dat omgevingen veelal interactief zijn, wat betekent dat wanneer een groep vijanden bijvoorbeeld op een brug staat, je ze rechtstreeks kunt aanvallen, maar er ook voor kunt kiezen om de hele brug te laten instorten. Het maakt van de game een ogenschijnlijk zeer tactisch steekspel, waarbij oog voor je omgeving, vijanden en teamgenoten uiterst belangrijk zullen zijn.


De Wii mag dan grafisch niet de prachtige werelden op het scherm kunnen toveren welke de PlayStation 3 en Xbox 360 wel kunnen, games als Xenoblade Chronicles en Skyward Sword bewezen al dat een prachtige stijl een hele hoop goed maakt. Met The Last Story lijkt het dezelfde kant op te gaan. Men heeft besloten de invloeden uit de science-fiction tot een minimum te beperken, géén steampunk dus, en zich te richten op de middeleeuwen. Dit uit zich in drukke steegjes, grote marktpleinen en drukke kastelen. Ja, je ziet dat het geen HD is, maar vooralsnog lijkt Mistwalker alles uit Nintendo’s console te persen…en misschien wel een beetje meer. Dit alles wordt ondersteund door een soundtrack van Nobuo Uematsu, die andere grote man welke we kennen uit de Final Fantasy serie. Aan sfeer lijkt de game geen gebrek te hebben, grote vraag is wel of de grootste gevechten geen negatieve invloed gaan hebben op de framerate van de game.

Naast een uitgebreide offline singleplayer zal The Last Story verrassend genoeg ook een online multiplayer kennen. In een co-op mode kun je het met maximaal zes andere spelers opnemen in gevechten tegen verschillende vijanden. Via deze mode kun je voorwerpen verkrijgen die je weer kunt inzetten in je singleplayer avontuur, zonder dat de game uit balans raakt. Tevens is er de mogelijkheid om het in een competitieve mode op te nemen tegen andere spelers, waarbij je ook kunt kiezen uit karakters die in het hoofdverhaal niet speelbaar zullen zijn. Het is een mooi extraatje bij een titel die hoge ogen lijkt te gooien eind deze maand. Hoewel de Wii eind vorig jaar met The Legend of Zelda: Skyward Sword zijn grote afsluiter leek te hebben ontvangen, lijken Zael en consorten in deze koude februari roet in het eten van Link te werpen!