Vroeger was alles beter, zo gaat het bekende gezegde. Of het enige waarheid bevat laten we in het midden, wel durf ik te stellen dat op gamegebied vroeger bijna alles moeilijker was. Games waren uitdagend en eenvoudig tegelijkertijd: het doel was duidelijk, de weg er naar toe vol gevaren.

Voor Spelunky is deze opzet niet anders. In basis is de Xbox Live Arcade titel simpel te beschrijven: een 2D platformer waarbij we de uitgang moeten zoeken. Simpel niet? Nee dus. Als speler dienen we constant op onze hoede te zijn, voordat je het weet sta je oog in oog met een mummie, komt een spook door een muur zetten, verdwijnt de grond onder je voeten, word je doorboord door een speer ... het zijn slechts enkele van de vele gevaren waar je mee te maken krijgt. Meermaals zul je dan ook dood gaan, waarbij falen daadwerkelijk serieuze consequenties heeft, het zet je namelijk terug naar het begin. Nee, niet het begin van een level, maar geheel terug naar het begin van de game. Het zorgt ervoor dat je geconcentreerd aan het spelen bent, terwijl het cijfer dat aan geeft hoe vaak je de dood hebt gevonden zeer snel stijgt.


De game is zo ontworpen dat het niet mogelijk is om levels uit je hoofd te leren, ze worden namelijk random gegenereerd en zijn daardoor altijd uniek. Gelukkig gaat dit niet ten koste van de kwaliteit, de levels zijn altijd logisch ingedeeld en falen ligt dan ook meermaals aan jezelf, denk aan overmoedig handelen omdat je te snel aangetrokken wordt door een voorwerp. De game als een Mario titel spelen is dan ook niet verstandig, voorzichtigheid is geboden en hier komen keuzes bij kijken. Neem je risico om nog net even die schat te pakken of kies je de meer veilige weg om sneller bij het einde te komen? Je zult deze afwegingen niet voor niets maken, de opgepikte schatten zijn namelijk in te wisselen tegen diverse voorwerpen die je kunt gebruiken als wapen of om een makkelijkere doortocht te creëren. Het is zelfs mogelijk om wegenstelsels te openen die je sneller naar een level brengen, zelfs wanneer je de dood hebt gevonden.

De sterke singleplayer gaat gepaard met een multiplayer die helaas niet dezelfde spanning bevat die je alleen ervaart. Zelfs wanneer je met vier spelers het doel hebt om door samenwerking verder te komen zorgen de krappe ruimtes, het gebrek aan een splitscreen en het gebruik van je voorwerpen ervoor dat je elkaar eerder dwarsboomt. Hoewel vergane spelers terugkeren als een geest om je te helpen overheerst de chaos, hetgeen haaks staan op de voorzichtigheid die juist in de singleplayer is geboden. Er is zeker plezier te beleven in de deathmatch omdat hier juist het doel is om elkaar af te maken, maar zie dit als een extra op de singleplayer en niet als de hoofdmodus waarvoor je de game koopt.


Spelunky is zo’n game die je wil haten omdat je voor de honderdste keer een gevaar niet zag, omdat je wederom verrast werd door een vijand of door onoplettendheid in een afgrond beland. Tegelijkertijd is het de game die je oppakt om het toch weer even te proberen, waarbij het eerder regel dan uitzondering is dat je het spel na een paar uur weg legt zonder veel opgeschoten te zijn. Het zal veel gamers af doen schrikken, de gamers die een game als Demon’s Souls en Dark Souls eveneens als een te hoge stap zien. Gamers die echter wel een uitdaging zoeken binnen een schitterend vormgegeven omgeving halen voor 1200 MS Points een heerlijke 2D platformer in huis.