Electronic Arts besloot om Call of Duty het vuur aan de schenen te leggen met twee titels, namelijk Battlefield en Medal of Honor. De laatstgenoemde franchise keerde na enige afwezigheid terug in 2010, maar wist niet voldoende te imponeren om het Call of Duty ook maar lastig te maken. Met Medal of Honor: Warfighter krijgen ze volgende maand een herkansing.

Met deze nieuwe titel tracht de ontwikkelaar zowel oude elementen op te pikken als geheel nieuwe te introduceren. Net als in Medal of Honor staat ook nu de Tier 1 Operator centraal, nieuw is dat we niet alleen vanuit Afghanistan opereren maar heel de wereld over trekken. Het verhaal draait hierbij om Preacher, zelf een Tier 1 soldaat die na het vechten in vele oorlogen terugkeert naar zijn gezin. Al snel blijkt dat het verleden en het heden twee hele andere zaken zijn, door zijn afwezigheid is hij vervreemd van zijn familie en al snel ontstaan dan ook de eerste scheurtjes. Terwijl hij een manier tracht te vinden om deze scheuren te hechten krijgt hij het nieuws dat één van de meest krachtige explosieven, het zogeheten PETN, over de grens is gesmokkeld. Al snel is hij dan ook weer terug in het veld om met zijn team uit te zoeken wat er gaande is.


Zoals aangegeven beperkt het spel zich niet tot het Amerikaanse grensgebied, er blijkt namelijk een grotere operatie achter schuil te gaan die je naar alle uithoeken van de wereld brengt. Het doel van het verhaal, welke tot stand gekomen is door de verhalen van echte Tier 1 vechters, is om je in de schoenen te plaatsen van soldaten die daadwerkelijk met situaties als gijzeling en terrorisme te maken hebben gehad. Het spelgebied beperkt zich hierbij niet tot de grond, zo zullen er tevens missies in de game zitten die zich op het water afspelen.

Warfighter is bepaald geen game die draait om een stealthy stijl, naar eigen zeggen hebben de Tier 1 Operators hier geen tijd voor gedurende een missie. Om dit te bekrachtigen zal gebruik worden gemaakt van de Frostbite 2 engine. Rook- en vuureffecten dragen niet alleen bij aan het realisme, de omgeving is eveneens te vernietigen. Denk niet dat je complete gebouwen weg kunt blazen, als dit al gebeurt gaat het om gescripte momenten, het gaat meer om de kleinere objecten die bijdragen aan het gevoel van chaos.


Zoals tegenwoordig gewoon is bij shooter zal ook een multiplayer niet ontbreken. Het aspect van samenwerken uit de singleplayer is hierin overgenomen, het draait namelijk om Fire Teams, de samenwerking tussen twee karakters. Om dit te benadrukken is het mogelijk om je partner middels een groen silhouet door muren en andere objecten te zien. Eén van de modi waaruit samenwerking blijkt is Home Run, een variant op Capture the Flag waarbij één team de vlag moet veroveren en het andere team deze juist moet verdedigen. Dood is hier ook echt dood, waardoor je altijd op je hoede zult moeten zijn. Dat een goede samenwerking belangrijk is blijkt ook uit de te verdienen XP, hoe beter je samenwerking, hoe meer je zult verdienen. Een andere mode in multiplayer is Sector Control, te vergelijken met Conquest. Het betreffen kleine, intense maps waarbij drie basissen veroverd moeten worden. Verder treffen we nog Hot Spot aan, hetgeen geheel draait om het ontsteken of juist het verdedigen van een bom, en Real Ops, een soort hardcore modus die het realisme tracht te benaderen door de HUD uit te schakelen en waarin kogels meer impact hebben. Ook Team Deathmatch vormt onderdeel van het pakket.


Opvallend genoeg wordt de multiplayer ditmaal niet gemaakt door Digital Illusions, de Battlefield ontwikkelaar die dit nog wel deed voor Medal of Honor. Danger Close heeft het zelf in ontwikkeling genomen, waarbij er twaalf speelbare Tier-1 Special Forces zijn uit tien verschillende landen. Hieronder vinden we bijvoorbeeld de SAS uit Groot-Brittannië, de SEALS uit Amerika en de KSK uit Duitsland.

Na het ietwat teleurstellende Medal of Honor doet Electronic Arts er met Warfighter alles aan om de Medal of Honor serie (wederom) op de kaart te zetten. Een persoonlijk verhaal dat ons in de singleplayer over de gehele wereld brengt is hierbij de insteek geweest, of zoals de ontwikkelaar het eerder zelf aan gaf: ’We willen het verhaal achter de krantenkoppen vertellen’ Met de multiplayer kiezen ze eveneens een duidelijke insteek, namelijk de samenwerking als duo. Er lijkt hierbij weinig ruimte te zijn voor individualisme, waarmee ze een andere benadering kiezen dan Call of Duty. Of dit een geslaagde zet is geweest vertellen we jullie binnenkort.