Eerder deze maand bracht Positech Games de politieke simulator "Democracy 3" op de markt. Toegegeven, het vergt een speciaal soort gamer om zich in de rol van Mark Rutte of Barack Obama te willen wringen. Maar wacht toch nog even met weg klikken...

Want er is meer. Wat als we jullie vertellen dat Positech Games een heel bijzonder bedrijfje is. Het brengt niet alleen de ene bijzondere titel na de andere op de markt, maar het doet dat ook alleen.

En daarmee bedoelen we ook echt alleen. Positech Games is namelijk een eenmansbedrijf. Reden genoeg om Cliff Harris, CEO, poetsvrouw en chef-kok aan de tand te voelen.

Gamed: We wilden heel graag een artikel brengen over Positech Games omdat het een eenmanszaak is. Dat is iets wat je niet vaak ziet in deze sector. Hoe ziet een typische werkdag er voor je uit?
Cliff Harris: Vroeger stond ik heel vroeg op en begon meteen te werken, nu begin ik liever wat later en werk dan ook lang door. Het eerste waarmee ik mijn dag begin is met het doorlopen van mails en daar ben ik wel een uurtje mee zoet. Ik moet vervolgens ook nog praten met andere bedrijven, nieuwssites checken, reclamecampagnes beheren, enz. De rest van de dag ben ik bezig met programmeren, testen en debuggen. Meestal stop ik dan om 19u en verwen ik mezelf met een potje Battlefield of Eve Online. Tussenin blijf ik m'n mails en forums lezen tot ik uitgeput in slaap val. Soms durf ik wel eens m'n dag onderbreken om te gaan boogschieten in de tuin of om 's winters hout te gaan hakken. Ik woon namelijk op het platteland :D. Wat werk betreft is het eigenlijk 7 dagen per week, 365 dagen per jaar. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik mijn mails check, tenzij ik op vakantie in een regenwoud ben waar er geen internet is.

Gamed: Je hebt gewerkt voor bedrijven als Lionhead en Maxis en nu doe je het allemaal zelf. Wat zijn de voor- en nadelen van deze manier van werken?
C.H.: Het grote voordeel is de creatieve vrijheid. Geen baas hebben is gewoon geweldig en het wil zeggen dat ik kan werken aan wat ik zelf geweldig vind. Dat is eigenlijk fantastisch om te kunnen zeggen. De nadelen zijn waarschijnlijk de stress en zorgen. Je weet nooit wanneer het geld in de bus zal vallen en je kunt nooit iemand anders met de schuld opzadelen, laat staan moeilijke problemen aan een collega doorgeven. Als er ergens een ontzettende nachtmerrie bug in een game zit ben ik de enige persoon die hem kan fixen. Als er een heel slechte ontwerpbeslissing werd genomen, of een kwalijke zakelijke beslissing, dan ben ik verantwoordelijk. Je kunt jezelf nooit helemaal op rust zetten, dus eigenlijk werk je 24 uur per dag.



Gamed: Sommige van onze lezers dromen ervan om zelf game designer te worden. Heb je wat raad voor hen?
C.H.: Het is moei-lijk! Mensen denken vaak dat omdat ze een ontwerp op papier kunnen zetten, ze een goeie game hebben ontworpen. Maar dat klopt niet. Geen enkel ontwerp overleeft contact met de vijand. Je moet echt games van a tot z kunnen programmeren voor je jezelf een game designer kunt noemen. Zelfs al is de code en art waardeloos, je moet die levenscyclus doorlopen. Da's een algemene tip. En ook: denk hard na waarom je een bepaalde feature in een game steekt. Als je geen reden kunt bedenken over waarom die feature in de game zit, is de kans groot dat die er niet thuis hoort. En vergeet ook niet om dingen te doen die los staan van het werken aan die game. Lees boeken, luister naar muziek, maak reizen, leer een vreemde taal. De beste games worden gemaakt door mensen die invloeden van buitenaf in hun games implementeren.

Gamed: Dat lijkt ons ook. Welke waren jouw grote invloeden?
C.H.: Ik had er veel en veel verschillende. De muziek van Dream Theater, de film Pride and Prejudice, Pink Floyd, het werk van Iain M Banks (Schotse schrijver, nvdr), het levensverhaal van Duncan Bannatyne, videos van Koreaanse Olympische boogschutters, Sim City, Elite, Churchill's oorlogsdagboeken... er zijn echt zoveel inspiratiebronnen die indirect in mijn games terecht komen. Velen daarvan zul je nooit rechtstreeks herkennen, maar soms merk ik dat bij andere games de inspiratie van de ontwerper zich beperkt tot Lord of the Rings of een enkele sci-fi serie op tv.

Gamed: Op Gamed.nl brengen we steeds nieuws en reviews heet van de naald, vaak over gehypete games. Maar we maken ook tijd voor indies en terecht. Jouw games zijn een voorbeeld van waarom onafhankelijke games een plekje op ieders harde schijf verdienen. Kudos 2 bijvoorbeeld is een game die iedereen moet proberen. Het is zoals The Sims, maar zonder het onverstaanbaar geklaag en gemompel. Wat was je motivatie achter deze game?
C.H.: Wel, ik ben een beetje een speciale kerel zoals die Sheldon Cooper uit The Big Bang Theory. Net als hij zie ik de wereld rondom mij en mijn leven in het algemeen als een soort strategy game. Het verwonderde mij dat er nog nooit iemand "het leven" als een strategy game had benaderd. Ik was wat teleurgesteld in The Sims (een game waarvoor hij ten tijde van Maxis meehielp een prototype te ontwerpen, nvdr), omdat het als een arcade game speelde en niet als een strategy game. Ik wou dat gat in de markt opvullen en de wereld tonen hoe The Sims er konden uitzien als ze werden geprogrammeerd door een statistieken liefhebber als mezelve :D.

Gamed: Nog zo'n game die de Gamed lezers moeten kennen is Redshirt. Een game die jij zult publiceren voor Mitu Khandaker's The Tiniest Shark. We weten niet zeker hoe we die moeten omschrijven, maar we houden het op Mass Effect meets Facebook. Wat moeten we weten over de game?
C.H.: Volgens mij is het meer Twitter meets Star Trek. Maar het valt best te omschrijven als een life-sim/social networking/comedy/RPG/sci-fi strategy game. Het is een mix van allerhande interessante ideeën. Volgens mij neemt Mitu net datgene wat mensen leuk vinden aan social networking en plaatst het in een geek-bewust sci-fi wereldje. Het is iets voor mensen die het leuk vinden om hun buitenaards-vriendje-met-tentakels een lunch te ontzeggen omdat ze heel druk bezig zijn met oefenen in een holo-suite (zie Star Trek, nvdr) om zo een promotie te kunnen krijgen die hen weg haalt uit het onderhoudsdepartement. Het is een ontzettend cool en heel verslavend spel. En er bestaat echt niets vergelijkbaars.



Gamed: Je jongste game is Democracy 3. In dit spel neemt de speler de rol van staatsleider in en dus moeten politieke beslissingen genomen worden. Het is een beetje de mensen de daad bij het woord laten voegen. Zeggen dat je belastingen gaat verlagen is een iets, maar het is een heel iets anders om te zien waarop die belastingverlaging invloed zal hebben. Waarom ontwierp je deze reeks?
C.H.: Ik hou van politieke debatten en politieke discussies, maar enkel op een waarlijk intellectuele en pure manier. Vandaag de dag is politiek voeren vooral een tactisch spel met veel heen-en-weer gescheld. Zelden komt het nog tot de essentie en de echte thema's. We krijgen zaken te horen over Obama's geboortecertificaat en Mitt Romney's bankrekeningen en geen van die dingen is relevant. Ik vond het een goed idee om de spelers een soort zandbak te geven waarin ze konden experimenteren met politieke en economische theorieën zonder dat ze afgeleid worden door gescheld en moddergegooi. Het frustreert me om te zien dat wanneer je met iemand een degelijke politieke discussie aangaat, die persoon vaak heel tegenstrijdige ideeën heeft. Waar ze in geloven staat haaks op de partij die ze steunen. Democracy ontdoet ons van alle emoties en toont hoe verschillende politieke beslissingen echt werken, zonder ze uit te vergroten of te hypen. Ik denk dat zoiets een mooi doel is voor een game :D

Gamed: Je games zijn inderdaad vaak opgebouwd rond statistiek en een minderheid in deze industrie probeert het accent te verleggen naar emotie, zoals de mensen van Quantic Dream. Wat is jouw visie op de toekomst van deze industrie?
C.H.: Soms denk ik dat we mogen hopen op grote sprongen op gebied van AI, of dat we mogen hopen op diepere en meer geloofwaardige interacties met NPC's, maar de pessimist in mij voorspelt babystapjes richting fotorealisme. Voorts vrees ik dat we steeds vaker zullen moet betalen om een game volledig te kunnen spelen. Zoals extra personages moeten kopen in adventure games. En misschien moeten we binnenkort zelfs gaan betalen om te reloaden in een FPS. Hopelijk niet!

Gamed: Een laatste vraagje. Behalve jouw games, zijn er indie titels die onze lezers eens moeten uitproberen?
C.H.: Dat hangt uiteraard af van welke soort games je graag speelt. Maar mensen die fantastisch uitziende retro-shooters leuk vinden moeten zeker eens de games van Puppygames proberen. Zij maken schitterende retro shooters met moderne effecten. En 7 Grand Steps is ook een echte aanrader.

Gamed: We zullen het bekijken. Bedankt voor het interview!
C.H.: Cheers!

Wie het oorspronkelijke, Engelstalige, interview wil doornemen kan op de volgende pagina terecht.