In 2012 nam Microsoft ontwikkelaar Press Play over, een opmerkelijke zet gezien de geringe expertise van de studio. Sinds kort is het eerste resultaat van de overname op de Xbox One te spelen met Max: The Curse of Brotherhood, een voortzetting van het eerder uitgegeven Max and the Magic Marker.

Het spel start met een situatie die herkenbaar zal zijn voor een ieder die een jonger zusje of broertje heeft. Max komt uit school en ziet zijn jongere broertje Felix een bende maken van zijn speelgoed. Gefrustreerd door de situatie zoekt Max naar een manier om als enig kind verder te gaan, waarbij het internet uitkomst weet te bieden. Na het uitspreken van een spreuk verschijnt een portaal in de kamer en Felix lijkt naar een andere dimensie getrokken te worden. Omdat Max meteen zijn bedenkingen lijkt te hebben bij de ontstane situatie, al was het maar voor de reactie van zijn ouders, springt hij zijn broertje achterna, waarna een avontuur volgt om de twee te herenigen.


De vertelling van het avontuur is helaas niet heel indrukwekkend. Klassieke elementen als een slechterik en een hulpwillende dame zijn allen aanwezig, maar de cutscenes weten hier nauwelijks meer diepgang in aan te brengen. Dat de game echter niet vervalt in een simpele platformer is toe te schrijven aan de magische stift van Max. Naarmate de game vordert vergaar je vijf krachten, zo kun je aarde uit de grond laten herrijzen, takken van bomen laten verschijnen, lianen tevoorschijn halen, waterstromen creëren en vuur naar je hand zetten. Teken je niet de oplossing voor verder succes? Dan kap je deze simpelweg af en begin je opnieuw, net zolang tot je wel verder kunt. Dit alles doe je op vaststaande plekken binnen de levels, waardoor er weliswaar geen complete vrijheid is, maar voldoende om je lekker te laten puzzelen. Met name in de latere levels zul je elementen moeten combineren en vooruit moeten denken om je weg te kunnen vervolgen, terwijl diverse collectibles ervoor zorgen dat je ook buiten de gebaande paden zult moeten treden.

Het bovenstaande is zowel een zegen als een vloek. Daar waar de puzzels in het begin nog logisch aanvoelen worden ze later in de game meer een kwestie van trial-and-error. Zelfs wanneer je de oplossing reeds uitgedacht hebt kan het zijn dat je deze meermaals opnieuw uit zult moeten voeren om alle elementen op een juiste manier op elkaar aan te laten sluiten. Falen is gelukkig geen grote straf gezien de vele checkpoints. De trial-and-error moet overigens niet verward worden met de uitdagingen in de puzzels. Regelmatig zul je de magische stift meermaals moeten gebruiken om tot een juiste oplossing te komen en alles samen laten te vallen, waarbij de puzzels op een leuke manier uitgedacht zijn en je hersenen soms flink doen kraken. Dit laatste komt omdat je niet ongelimiteerd kunt tekenen, in plaats daarvan krijg je een beperkte ruimte om je creaties in uit te werken.


Max: The Curse of Brotherhood verscheen al eerder op de Xbox 360, maar op de Xbox One zien we grafisch een duidelijke stap voorwaarts. Met name de lichteffecten zijn indrukwekkend en omdat de omgevingen en het tempo van de game steeds weer anders zijn zal ook dit niet snel gaan vervelen. Iets minder enthousiast zijn we over de aansturing van Felix, zo voelt de gameplay met momenten net iets te lomp om te kunnen spreken van een vloeiende platformer. Opvallend genoeg maakt de game ook geen gebruik van Kinect om te tekenen, een combinatie die goed samen zou gaan. Ben je echter op zoek naar een frisse en leuke platformer met puzzelelementen, dan kun je deze game gerust aanschaffen. Wellicht ga je je zelfs iets minder irriteren aan de kleinere spruiten binnen de familie.