Tijdens de Gamescom leerden we het nieuws dat Sierra terugkomt. Het bedrijf was altijd een van mijn favoriete adventure-ontwikkelaars, dus ik ben benieuwd wat er allemaal gaat gebeuren. Los van dit nieuws is de ontwikkelstudio Pinkerton Road echter al een tijdje bezig met de remake van een iconische Sierra-serie: Gabriel Knight. Wij konden alvast aan de gang met het eerste gedeelte van Gabriel Knight: Sins of the Fathers 20th Anniversary Edition.

Een jaar of vijf geleden speelde ik de adventure game Gabriel Knight: Sins of the Fathers opnieuw door, nadat ik hem voor het laatst in de jaren ’90 gezien had. Dat tijdperk was een goudmijn voor het genre, terwijl de stroom adventure games in het afgelopen decennium juist aardig magertjes was. De echte kwalitatieve titels zijn tegenwoordig al helemaal schaars. Ik vroeg me af waarom ik de vroegere adventures vaak zoveel beter vond, en vond een groot deel van het antwoord in de eerste Gabriel Knight.


De titel had een uitgebreid plot dat zich als een boek ontvouwde, een verhaal dat gestoeld was in geschiedenis en interessante karakters waarmee je contact had. Gesprekken in de game waren uitgebreid, waardoor je tijdens het oplossen van puzzels ook een hoop leerde over de personages. Een verademing in vergelijking met een hoop andere adventures, waar personages weinig inhoud hebben en gesprekken er veelal enkel op gericht zijn om je zo snel mogelijk de oplossing voor een puzzel te geven. Om kort te gaan, de game ademde sfeer. Niet zo gek: het spelontwerp was afkomstig van Jane Jensen, een professioneel schrijfster.

Gabriel Knight: Sins of the Fathers speelt zich af in New Orleans. Gabriel Knight, schrijver, vrouwenversierder en eigenaar van een boekwinkel, wil verder met z’n nieuwe boek maar kampt met writer’s block. ‘Write what you know’, moet er door Jensens hoofd zijn gegaan. Om tot inspiratie voor zijn boek te komen besluit hij de recente reeks moorden in de stad nader te onderzoeken. De moorden lijken te maken te hebben met voodoo, waardoor Gabriel zich onder andere moet onderdompelen in deze wereld, die heel wat complexer blijkt te zijn dan wat je op eerste gezicht denkt. De game is redelijk duister, maar er is ook genoeg humor te vinden, onder andere in de gesprekken die Gabriel heeft met z’n assistente Grace, waarin Gabriel de ene na de andere foute opmerking maakt die keurig wordt afgewimpeld door Grace. En uiteraard is er de interactie met z’n politievriend Mosely, een relatie die door Gabriel aardig wordt uitgebuit in z’n eigen voordeel. Gedurende Gabriels rondzwervingen door New Orleans blijft de game een aantrekkingskracht houden omdat je graag wil uitvinden hoe het verhaal gaat eindigen.

Het plot en de sfeer zijn sterke punten in het origineel, en de remake verandert hier dan ook weinig aan. De vernieuwing zit dan ook vooral op het audiovisuele vlak. De pixel art van het origineel is vervangen door 3d-modellen op een pre-rendered achtergrond. Deze achtergronden zijn duidelijk gestoeld op de handgeschilderde achtergronden van het origineel, en weten over het algemeen de sfeer ervan goed te pakken. Niet elke achtergrond is even gedetailleerd: St. George’s Books ziet er fantastisch uit, maar het park is bijvoorbeeld redelijk vlak. De getekende portretten tijdens de gesprekken zijn ook vervangen door gedetailleerde 3d-renders van de gezichten. In de previewbuild vallen ook enkele glitches op: kledingstukken bewegen soms raar, lichaamsdelen steken soms door objecten heen en Gabriel loopt op een bepaald moment dwars door een motor heen.


Het origineel had een vrij uitgebreide voice cast met namen als Tim Curry, Mark Hamill en Leah Remini. Helaas blijken de originele opnames verloren te zijn gegaan, waardoor alle spraak opnieuw is opgenomen met andere acteurs. Het is jammer, maar Bay Area Sound lijkt prima werk te hebben geleverd met de nieuwe stemmen. Tim Curry had in het origineel een wel erg bijzondere kijk op Gabriels New Orleans accent, die je ofwel briljant, ofwel irritant vond. De nieuwe Gabe heeft nog steeds een accent, maar het is wel iets neutraler geworden.

Doordat er nieuwe opnames gebruikt worden was het wel mogelijk hier en daar wat teksten aan te passen en ook wat in de opbouw van de game te schuiven. De previewversie beslaat enkel de eerste twee dagen, dus hoeveel er precies anders is is lastig in te schatten, maar het valt wel op dat sommige locaties dit keer op andere momenten beschikbaar zijn en soms iets anders ingedeeld zijn. Het lijkt mij dat dit gebeurd om de boel iets meer te stroomlijnen. De remake bevat dit keer een dagboek waarin Gabriel bijhoudt wat er precies gebeurd is en wat er verder moet gebeuren. Dit lijkt op wat er in Gabriel Knight 2 en 3 ook aanwezig is. Daarnaast is er een hintsysteem dat je per hint steeds duidelijker op het antwoord op een puzzel wijst.


We moeten nog even afwachten op de volledige editie, maar zoals het er nu naar uitziet wordt dit een erg nette remake die de sfeer van het origineel goed weet te volgen. Dit brengt de game wel in een unieke positie, omdat het origineel nog steeds verkrijgbaar is. En ja, het origineel heeft een behoorlijk lage resolutie, waardoor bijvoorbeeld gezichten maar uit een paar blokken bestaan, maar dat verhindert niet dat ook die game je nog steeds met z’n sfeer naar binnen trekt. De vraag rijst dus op wie de remake precies gericht is, omdat mensen met nostalgische gevoelens nog steeds toegang tot het origineel hebben. Persoonlijk hoop ik dat de game door z’n vernieuwde graphics en gestroomlijnde interface een groep nieuwe gamers kan interesseren in dit genre games dat eens het PC-landschap overheerste.