Een veel actueler onderwerp kon Sunset Overdrive niet aangrijpen, gezien de recente kritiek van kinderartsen op energiedrankjes voor kinderen onder de dertien jaar. Volgens een arts zouden de drankjes vele problemen en stoornissen geven, de ideale inhaker op Overcharge Delirium XT.

Het betreft namelijk een nieuw energiedrankje, geïntroduceerd door corporatie FizzCo in het jaar 2027. Wat een groots feest moet worden loopt helemaal verkeerd, de drinkers van het goedje veranderen namelijk in weerzinwekkende mutanten. Hun honger lijkt enkel – kortstondig – gestild te kunnen worden door nog meer van het energiedrankje te nuttigen, hetgeen ze nog grootser en gevaarlijker maakt.

Als schoonmaker was ook jij betrokken bij FizzCo, echter wist je het feest tijdig te ontvluchten. Veilig is het allerminst, niet alleen mutanten zijn de stad in getrokken, groeperingen onder de naam Scabs zien hun kans schoon om eens flink te gaan plunderen. Kortom, het is een chaotische situatie, hetgeen nog eens is onderstreept middels de graphics. Gekozen is voor een comic stijl waarbij elementen op momenten worden benadrukt middels pijlen en cirkels. Het is een kleurrijk geheel dat je op geheel eigen wijze kunt verkennen.


Na de keuze of je het spel als man of vrouw wilt doorlopen en hoe deze eruit ziet zul je namelijk los worden gelaten in de game. Nu lijkt het lopend tegemoet gaan van je doelen een logische optie, maar dit is om meerdere redenen onverstandig. Sunset Overdrive leunt namelijk op grinden, springen en rennen tegen muren. Om je hier met een onzichtbare hand toe te dwingen is de loopsnelheid ook niet echt hoog, waardoor je direct door hebt dat acrobaat spelen loont. Omdat het al snel aanvoelt als een tweede natuur spring je binnen no-time via een parasol naar een railing, glijd je hierover naar de overkant en ren je langs een gebouw naar je doel.

Hoewel vrije verkenning al erg leuk is, mede door de vele collectibles en challenges die je tegen komt, zijn het toch de hoofdmissies die uiteindelijk de aandacht vragen. Hoewel deze nooit tot verveling leiden moet wel gezegd worden dat ze ietwat herhalend zijn in opzet. Veelal dien je objecten te zoeken, mensen te redden of monsters te doden, hetgeen niet getuigt van enige creativiteit. Dat de game toch niet verveelt komt door de leuke humor, inclusief absurde karakters, waarbij ontwikkelaar Insomniac niet bang is om bepaalde groeperingen op de hak te nemen. Toch is het spel, in basis, een shooter, waarbij de wapens kenmerkend zijn voor de ontwikkelaar.


Zagen we in Ratchet & Clank en Fuse bijvoorbeeld al absurde wapens, daar besloten ze hier nog wat verder te gaan. Te denken valt aan de AK-FU, het teddyberen afschietende TNTeddy, een LP afvurend geweer, een wapen vol bowlingballen (niet geheel ontoevallig ‘The Dude’ geheten) en een revolver onder de naam Dirty Harry. Al deze wapens, alsmede de mogelijkheden van het hoofdkarakter, zijn nog eens te upgraden middels het verzamelen van Amps, welke je verkrijgt vanuit missies of door ze aan te schaffen. Om Amps daadwerkelijk te kunnen gebruiken dienen ze eerst bereid te worden door één van je vrienden, waarbij diens geur de vijanden aantrekt. Op deze momenten dien je dan ook, middels het strategisch opstellen van valstrikken, te zorgen dat de vaten beschermd blijven. Lukt je dit, dan kun je aan iedere categorie één Amp toevoegen om diens prestaties te vergroten. Deze Amps activeer je vervolgens weer door je stilistisch door de wereld te begeven, simpelweg enkel grinden zal je dan ook niet helpen. Sowieso is het opzoeken van de hoogten een must, binnen de combat zul je weinig kans maken wanneer je enkel vanaf de grond toe tracht te slaan.

Naast de singleplayer is er tevens een multiplayer, die je kunt benaderen door een telefooncel binnen te stappen. Met maximaal acht personen speel je eerst enkele losse missies die de opzet geven naar Night Defense. Deze missies zijn niet heel anders dan uit de singleplayer, net zoals Night Defense niet anders is dan het verdedigen van je vaten. Door coöperatief te spelen tracht je de vijanden het hoofd te bieden, aangezien ieder echter een persoonlijke beoordeling krijgt is er tegelijkertijd ook een competitief element. Hoewel de multiplayer leuk vermaak is zul je er waarschijnlijk niet heel lang in blijven hangen, daarvoor mist het simpelweg een eigen gezicht en voelt het teveel als een herhaling van dat wat je al in de singleplayer hebt gedaan.


De hoofdcampagne van Sunset Overdrive liet ik na zo’n twaalf uur achter me, toch betekende dit niet dat ik klaar was met het spel. Er waren nog voldoende objecten om te verzamelen en side-missions om te vervullen, hetgeen me steeds weer terug deed keren in de wereld. Omdat de camera op een enkel moment niet optimaal staat opgesteld, de multiplayer er een beetje als los zand aan hangt en de missies wat herhalend in opzet zijn kun je weliswaar enkele minpunten naar voren schuiven, het was echter de humor en de sterke gameplay die dit nergens tot irritatie deed leiden. Omdat de framerate altijd stabiel bleef, zelfs wanneer grote groepen vijanden het scherm vulde, en de audio de juiste snaar weet te raken, valt met recht te spreken over een titel die je niet mag missen. Al was het maar om je mannelijke karakter met vrouwelijke kledij rond te laten paraderen of visa versa.