Review: Shadow of the Beast
Door Joni Philips op 18-05-2016 om 14:52
|
Bron: Gamed
|
Matt Birch was ooit een gamer als jij en ik. Als jongeman speelde hij in 1989 de Commodore Amiga hit Shadow of the Beast, een game die hem zijn hele leven bijblijft. Het spel van Driver ontwikkelstudio Reflections was een ware klassieker, eentje die na de overname van uitgever Psygnosis door Sony echter lange tijd verkommerde. Terwijl Birch opklom tot de toppositie bij ontwikkelstudio Heavy Spectrum, bleef Shadow of the Beast in de koelkast. Hij besloot dan ook zelf het heft in handen te nemen. Hij zocht en kreeg de toestemming om Shadow of the Beast terug te brengen voor een nieuwe generatie. Het resultaat kunnen we nu bewonderen.
Zoals iedereen wel begrepen heeft, is Matt Birch een echte fan. Het is dan ook niet verbazend dat deze re-imagining hetzelfde plot volgt als het origineel. Het start allemaal met het monster Aarbron die ontdekt dat hij niet altijd een monster was. Hij was ooit een gewone jongen, in een monster veranderd door de tovenaar die hij nu dient. Wanneer tovenaar Maletoth een nieuw offer in de vorm van een kleine baby ophaalt, doodt Aarbron de vader van het kind. Het zorgt echter voor een verrassende reactie bij Aarbron. Het breekt namelijk een mentale blokkade in zijn geheugen en het onthult dat de vader van de baby eveneens zijn vader is. Hij besluit dan ook zijn kleine broer te redden én om natuurlijk bloederige wraak te nemen. Het verhaal lijkt op het eerste zicht extreem eenvoudig. Het wordt uitgebeeld via tussenfilmpjes, waarin de korte gesprekken allen worden gevoerd in onmenselijke talen. Het is echter mogelijk om jouw verdiende punten om te wisselen naar een vertaler, die deze filmpjes een extra diepgang geven. Je zal echter wat moeten sparen om deze vrij te spelen, je zult je punten namelijk eerst willen investeren in nuttigere upgrades.
Shadow of the Beast is net als het origineel een 2D game met een mix van platforming en actie, waarbij de balans nu echter doorslaat naar die laatste. Dat gaat vooral ten koste van het platformen, waarbij Aarbron vaak onvoorspelbaar reageert op jouw acties. Hij springt dan bijvoorbeeld te vroeg of te laat, iets wat je een beetje gezondheid kan kosten, wat dan weer een effect heeft op je score. Het voelt op geen enkel moment vlot aan, wat spijtig is gezien de geschiedenis van de serie. Dat probleem komt met momenten ook naar voren in de actie, wat problematisch is aangezien ritme hier een grote rol speelt. Gevechten vinden meestal plaats in gesloten arena's waar tientallen vijanden je langs twee kanten benaderen. Je dient vijanden van beide kanten te weerstaan, waardoor je continu van kant moet wisselen. Je kunt vijanden namelijk alleen aanvallen en blokkeren als je naar hen kijkt. Aangezien vijanden langs beide kanten naderen, is het kwestie van in het juiste ritme te komen om te wisselen. Als je niet snel genoeg bent, zal de vijand langs achteren toeslaan.
Kom je wel in het ritme terecht, dan zal je een multiplier opbouwen, snel punten scoren en zonder schade aan het gevecht ontsnappen wat nodig is om de beste medailles te verdienen. Enkel als je in alle gevechten de hoogste medaille haalt, kun je van een succes spreken; maar dan moet je wel een perfecte playthrough beleven. De game geeft je hiervoor wel voldoende krachten. Je hebt in de eerste plaats de mogelijkheid om aan te vallen met het vierkantje, maar dat is maar het begin. Je kunt ook verdedigen, counteren, gezondheid opzuigen van tegenstanders en een speciale aanval loslaten. Het betekent dat je een heel arsenaal hebt dat je krachtig kan maken, maar het mag duidelijk vlotter. Het systeem voelt soms iets te traag aan om het juiste ritme te behouden. Het is hierdoor ook wat moeilijker om in de game te komen.
Eén van de opmerkelijkste vernieuwingen waaraan men dacht is de invoeging van een sociaal multiplayer-element, eentje dat eigenlijk twee componenten beslaat. Langs één kant is er een leaderboard die je scores bijhoudt, wat toch inspirerend werkt om jezelf te blijven verbeteren. Langs de andere kant is er de mogelijkheid tot interactie met de 'lichamelijke' resten van andere spelers. Als je deze tegenkomt, kun je een geschenkje geven wat een leuke verrassing kan zijn. Anderzijds kun je de speler een tweede maal verslaan, wat jou een bonus oplevert. Negatieve kantjes zijn er niet aan, de beslissing zal dan ook neerkomen of je in een goede beu bent. Deze elementen komen handig van pas, de game eindigt namelijk snel en plots. Het is dan ook duidelijk opgebouwd met de replayvalue in het achterhoofd. Je zult levels meerdere keren doorlopen, zowel om geheimen te vinden als om de nodige topscores te behalen. Het is vaak alleen in combinatie van beide dat je een gooi kunt doen naar de hoogste medaille. De duurtijd van drie à vier uur kan op deze manier sterk oplopen, als je fors wil investeren in het perfectioneren van je scores.
Deze gameplayveranderingen komen bovenop de grafische evolutie. Het origineel werd frequent geloofd omwille van de fantastische parallelax technieken, waardoor de game er grafisch boven uitstak. Die versie is natuurlijk al lang achterhaald tegenover hedendaagse titels, maar tegenover diens generatiegenoten was het een ware verademing. Hetzelfde kan niet helemaal gezegd worden over deze versie die het moet afleggen tegen de echte miljoenentitels, maar het eindresultaat is nog steeds prachtig om te bekijken, zeker als je beseft hoe klein het achterliggende ontwikkelteam eigenlijk is. De omgevingen zijn gedetailleerd, met veel diepgang ondanks de grotendeels 2D levels. De game bereikt niet altijd een topniveau, maar op sommige momenten wil je gewoon even stilstaan en staren om te genieten van de opbouw. De soundtrack profiteert ook van nieuwe technieken, met de vernieuwde bombastische orkestrale muziek op de achtergrond. De nummers zelf zijn minder memorabel dan de fantastische soundtrack uit het origineel, maar ze blijven goede deuntjes. Shadow of the Beast maakt op audiovisueel gebied dus minder indruk dan de Amiga titel destijds maakte, maar het is nog steeds een sterke ervaring. In tegenstelling tot op gameplaygebied heeft men hier dus wel een onverdeeld succes van gemaakt.
De game is misschien niet altijd even geslaagd te noemen, maar het is echt gemaakt met liefde voor het origineel. Het grootste bewijs daarvan zit hem in de extra’s sectie. Voor een klein bedrag aan in-game punten kun je onder andere het origineel vrijspelen, hiervoor een cheat kopen zodat je oneindige levens hebt en de boxart ervan bewonderen. Het is zelfs mogelijk om de originele soundtrack van David Whittaker aan te schaffen voor gebruik binnen de vernieuwde game. Een combinatie van nostalgie met vernieuwing. Veel geld moet je ook niet besteden om deze te krijgen, het eerste level één keer doorspelen zou genoeg moeten zijn voor de soundtrack en de originele titel. Net zoals bij de ondertitels besteed je deze puntjes echter liever eerst aan upgrades voor je karakter omdat je dit effect sneller ziet. Voor de echte fans wordt het ongetwijfeld geen probleem, zij zullen de game toch enkele keren doorlopen om dit allemaal te beleven. Voor de minder bedreven speler – bijvoorbeeld fans van vroeger die nu wat minder tijd hebben om te spelen wegens extra verantwoordelijkheden – zou het ideaal geweest zijn als deze opties onmiddellijk beschikbaar waren.
|
|
|
Beoordeling
65
Shadow of the Beast is een terugkeer naar een franchise die bijna dertig jaar oud is en absoluut een update kon gebruiken. Heavy Spectrum weet op enkele punten te vernieuwen, onder andere met de leaderboards. Ook de actie is flink geëvolueerd, naar een titel die gebouwd is op een scoresysteem waarbij je snel en krachtdadig moet reageren om hoge punten te behalen. Het platformen daarentegen is verwaarloosd, onder andere door een kleine onvoorspelbare vertraging die je af en toe gezondheid kan kosten. Als je de actie niet kunt waarderen, zit je hier dan ook fout, zeker omdat de combat de enige reden is om de korte game meerdere keren door te spelen. Shadow of the Beast is dan ook geen geslaagde comeback te noemen. Enkel de trouwste fans zullen zich opnieuw volop op de taak storten.
|
|
|
|
 15:24 Batman: Return to Arkham eindelijk officieel
 08:05 Phoenix Wright: Ace Attorney toont gratis DLC
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
