Bijna een jaar geleden mocht ik aan de slag met Nightmares From The Deep: The Cursed Heart. Het was de eerste overzetting van ontwikkelaar Artifex Mundi op de Xbox One, waarna meerdere games volgde. Aangezien hun eerste titel onderdeel vormt van een drieluik is het niet gek dat we nu ook met de sequel aan de slag mogen.
Hoewel het hier een vervolg betreft kun je er ook prima mee uit de voeten als je het origineel niet gespeeld hebt. Na de vernietiging van een museum in het eerste deel is deze compleet herbouwd in deze sequel. Het zorgt er niet voor dat de rust is wedergekeerd. Een mysterieuze man verschijnt met een box en vraagt je om hulp. De burgemeester van zijn stad heeft een pact gesloten met Davy Jones en alle inwoners zijn omgetoverd tot zeedieren. De rest laat zich raden; als speler ben jij de centrale spil die spelenderwijs orde op zaken moet gaan stellen.
De manier waarop je dit doet is grotendeels gelijk aan dat wat we gewend zijn. Ook nu ben je vooral bezig om puzzels op te lossen die grotendeels bestaan uit zoekspelletjes. Ditmaal werk je niet alleen een lijst met opgegeven objecten af, soms zul je ook aan de hand van silhouetten moeten herkennen waar deze objecten zich bevinden. Wanneer je nog onervaren bent in het spelen van dit soort games, de Engelse taal je in de weg staat of gewoon wat lui bent aangelegd kun je een lagere moeilijkheidsgraad kiezen om voortdurend hints in te schakelen. Zie je ook dit als een te groot struikelblok, dan kun je de zoekspelletjes zelfs nog vervangen door een potje Mahjong. In mijn recensie van het vorige deel liet ik al weten dat ik hier de logica niet in zag, iets wat ook nu onveranderd blijft, maar laten we het erop houden dat je op deze manier een eigen ervaring kunt creëren.
De gameplay blijft verder, geheel in de lijn der verwachting, bestaan uit het vinden, combineren en toepassen van items. Het zijn geen echte breinbrekers, wel zul je soms een beroep moeten doen op je geheugen om te onthouden waar je items gezien had. Gelukkig is de weg hier naartoe ditmaal beter verzorgd. Een kritiekpunt dat we vorig jaar aandroegen, te weten dat er geen fast-travel functie is, hebben ze aangepakt. De game is, met zijn vier tot vijf uur gameplay, hierdoor een meer gestroomlijnde ervaring. Mocht dit toch nog niet genoeg zijn, dan kun je altijd nog terugkeren om losse puzzels op te lossen of ontbrekende achievements binnen te slepen. Met een verdubbeling van het aantal achievements ten opzichte van het origineel is hier nu ook meer reden toe.
Net als bij eerdere titels weet de ontwikkelaar de juiste sfeer te creëren door indrukwekkende omgevingen en opvallende personages neer te zetten. Niet ieder van deze personen heeft een stemacteur of stemactrice die het verhaal even goed over weet te brengen, toch helpen de cutscenes om context te geven en de puzzels niet als losstaande onderdelen te zien. The Cursed Heart is dan ook wederom een geslaagde titel uit de stal van Artifex Mundi. Met name de toevoeging van een fast-travel optie is een verademing ten opzichte van het origineel, terwijl de gameplay het eerder ingeslagen pad vervolgt.
|
