De Yakuza serie kent een flinke achterban in Japan en weet ook in het westen een steeds grotere fanbase te vergaren. Nu de reeks al even onderweg is kan het lastig zijn om in te stappen, gelukkig is er nu Yakuza 0 die het ideale startpunt vormt als je het eens uit wil proberen en welke je tegelijkertijd meer inzicht in het verleden geeft als je reeds eerdere games hebt gespeeld.
Wanneer Yakuza 0 je eerste kennismaking is met de serie zul je ongetwijfeld even moeten wennen. Er zijn geen Engelse stemmen, in plaats daarvan moet je het doen met Japanse stemacteurs en actrices en een Engelse ondertiteling om te begrijpen wat ze zeggen. Daar waar veel games tegenwoordig ook de mogelijkheid hebben om met Nederlandse ondertiteling te spelen is dit hier niet het geval. In het begin zul je ook overvallen worden door karakters, intriges en verhaallijnen die wellicht wat moeilijk te volgen zijn. Niet omdat er enige voorkennis vereist is, we hebben hier immers te maken met een startpunt binnen de serie, maar omdat de ontwikkelaar een goede start wil maken en de speler meteen onderdompelt in het verhaal. Mijn tip is dan ook om in het begin pen en papier binnen handbereik te houden zodat je enkele notities kunt maken. Geef vooral niet op, na een uur of drie spelen vallen de puzzelstukjes op hun plek en zul je meegenomen worden in een verhaallijn die zeer interessant is. De sterke stemacteurs, de excentrieke karakters en de goed geschreven dialogen weten gedurende zeventien hoofdstukken te blijven boeien.
De sterke focus op het verhaal zorgt er ook voor dat je regelmatig enkel hoeft te luisteren of te lezen. Veel van de filmpjes zijn ingesproken en op andere momenten schakelt het spel naar een dialoog met geschreven tekst. Sta dan ook niet raar te kijken als je de controller op momenten gerust een kwartier opzij kunt leggen. Dit is geen straf, naast de goede dialogen waar we al eerder naar verwezen zijn de gezichtsanimaties namelijk subliem. Zo ook bij de centrale personen en tevens speelbare karakters Kazuma Kiryu en Goro Majima. Teveel over beide mannen uitweiden doet enkel afbreuk aan wat je te wachten staat, maar met invloeden als machtsstrijden en valse moordbeschuldigingen valt er genoeg te beleven.
Qua gameplay leunt de Yakuza serie vooral op combat en dit deel vormt hier geen uitzondering op. Spelenderwijs krijg je een introductie van de mechaniek en na verloop van tijd leer je zelfs meerdere vechtstijlen gebruiken. Niets is lekkerder dan deze af te wisselen tijdens een gevecht en op gruwelijke wijze af te rekenen met dronkaards en ander gespuis terwijl er nooit een hapering waarneembaar is. Het is niet voor niets dat je de keuze krijgt in het vertonen van meer of minder bloed, ze schuwen er namelijk ook niet voor terug om de actie op harde wijze in beeld te brengen. Niet alleen de blote vuisten, maar ook boksbeugels en omliggende items vormen de perfecte hulpmiddelen om de vechtroutines niet snel in herhaling te laten vallen. Het verslaan van vijanden levert bovendien geld op dat je weer kunt besteden in een skill tree om je kwaliteiten uit te bouwen. Het vechten zelf is niet al te lastig, zo kun je met een handvol knoppen vette combo's maken en op een lager niveau is er zelfs weinig tactiek nodig om ver te komen.
Tegenover het serieuze, intrigerende verhaal vinden we een breed scala aan mini-games en side-stories die voor een flinke dosis luchtigheid zorgen. Sommige side-stories zijn zelfs dermate absurd dat je je afvraagt of de sake niet iets te rijkelijk vloeide bij de ontwikkelaar. Er is niemand die je verplicht om ze te spelen, toch ben je al snel urenlang bezig met randactiviteiten als het trainen van je honkbalvaardigheden in een slagkooi, karaoke zingen, een potje Shogi spelen of oude SEGA klassiekers herbeleven in de arcadehal. Iets minder enthousiast zijn we over de mogelijkheid om je eigen imperium te runnen en uit te breiden, hetgeen toch vooral een herhalende aangelegenheid is die je enkel vol blijft houden om meer geld binnen te halen.
Je beleeft al het bovenstaande in afgebakende delen van Tokio en Osaka. Het is hier mogelijk om vrijelijk door de straten te lopen terwijl duidelijke boodschappen aangeven wat er van je wordt verwacht. Je hebt weliswaar niet de vrijheid van een Grand Theft Auto of Watch Dogs, maar de ruimte die je wordt geboden kent veel activiteit middels de vele winkeltjes en eetgelegenheden die je binnen kunt stappen. Duidelijk is wel dat de game op grafisch vlak in moet leveren. Wanneer de neonverlichting en reclameborden het donkere nachtleven verlichten ziet het er zeker niet slecht uit maar het scherpere oog zal de matige textures in objecten en gebouwen niet ontgaan. Het is duidelijk dat Yakuza 0 ook op de PlayStation 3 is uitgebracht, getuige ook de waarneembare pop-up. Het is één van de weinige kritiekpuntjes die op Yakuza 0 aan te merken valt. Wanneer je alleen het verhaal nastreeft ben je makkelijk een uur of dertig bezig en als je ook tijd stopt in de andere activiteiten kun je hier zomaar nog eens twintig uur bij optellen.
|
