Real Time Strategy games zijn er genoeg, meer dan genoeg zelfs. Games met als onderwerp de Tweede Wereldoorlog zijn er ook in overvloed. Waarom kan War Front: Turning Point deze herfst toch iets leuks en nieuws brengen? Je leest het in deze preview.
Zoals in de inleiding al duidelijk is geworden is War Front: Turning Point een RTS game die het verhaal legt rond de Tweede Wereldoorlog. Nu kennen wij de Tweede Wereldoorlog als een oorlog die (weliswaar niet zonder de verschrikkelijke gevolgen) goed is geëindigd, de schrijvers van War Front dachten het eens anders aan te pakken. Duitsland krijgt het in deze game namelijk wel voor elkaar om Groot-Brittannië te veroveren, met alle gevolgen van dien: superwapens worden massaal geproduceerd door Duitsland en haar tegenstanders, en dan moeten we niet alleen denken aan krachtige bommen. In War Front is er dus niet alleen een hoofdrol voor ouderwetse tanks en vliegtuigen.
Op gameplaygebied merken we dit aan de verschillende eenheden die uiteindelijk tot je beschikking gaan komen. Supereenheden zijn bijvoorbeeld tanks met krachtvelden of tanks met de mogelijkheid om objecten te bevriezen. Natuurlijk zijn ook atoombommen aanwezig en komt het oude en bekende tuig als de B-52 bommenwerper met al haar kracht voorbij. Een probleem dat ik al snel tegenkwam is dat de balans erg verloren is in deze game. De supereenheden zijn, net als de helden, veel te sterk en bepalen het gevecht teveel. De developers zeggen hier nog aan te werken. Wat verder heel kenmerkend is aan de 'gewone' eenheden, is dat deze vrij snel kapot gaan. RTS games waarbij het eeuwen duurt tot een tank kapot gaat, zijn gewoon niet overtuigend, als in War Front een tank wordt aangevallen met raketvuur, dan is het ook snel afgelopen, voor mij een positief punt.
De RTS actie in deze game lijkt vrij standaard te worden: bouw een basis, zorg dat je genoeg eenheden hebt om jezelf mee te verdedigen en aan te vallen, en verzamel genoeg technologie om de beslissende eenheden te bouwen. In dit opzicht lijkt War Front wat op de Command and Conquer games. Wat doet War Front dan om zich te onderscheiden? Ten eerste zijn er de 1st and 3rd person view momenten. Dat stukje zin klinkt misschien raar, maar het is precies zoals het in War Front gebeurt. Er zijn enkele momenten waarbij je er zelf voor kunt kiezen om een turret zelf te bedienen en (in 1st person) vijanden zelf neerhaalt. Ook zijn er eenheden die vanuit de derde persoon camera beter te besturen te zijn. Dit maakt je als speler wat actiever betrokken in het gevecht. Toch besluit je als gamer een RTS te spelen en geen actietitel waardoor dit meer als klein extraatje overkomt.
Waar de gameplay wat bekend overkomt, is het grafisch allemaal wat creatiever aangepakt. In plaats van de eeuwige gevechten rond de kleine Europese plattelandsdorpjes of de winterse landschappen van Siberië zien we nu flink wat van de steden die in oorlog zijn. Londen gaat in puin en de gevechten in Moskou zijn flink hevig. Helaas is het verder op grafisch vlak wat middelmatig. De game voelt erg korrelig aan en het niveau van detail mag nog wat hoger. Het voordeel is wel dat er een boel op het scherm gebeurt: veel eenheden, veel gebouwen en veel hectische actie. De schaduwen maken het geheel wat levendiger.
Over het algemeen blijft me bij War Front: Turning Point een redelijke indruk achter. De alternatieve Tweede Wereldoorlog setting maakt de speler nieuwsgierig naar de afloop. Het voeren van een gevecht verloopt goed, maar dit komt voornamelijk omdat heel veel elementen sterk lijken op eerdere 'winning formulas'. De elementen die nieuw zijn ingebracht brengen niet een fundamenteel nieuwe ervaring waardoor er op gameplayvlak een dertien in een dozijn gevoel overblijft. Toch kan elke doorgewinterde RTS fan uitkijken naar War Front: Turning Point, ook een tussendoortje kan de honger soms goed stillen, ware het niet tijdelijk. De honger kun je opbouwen tot de herfst van dit jaar, dan verschijnt War Front.
|
