In de najaarsperiode gaat het bij mij altijd een beetje kriebelen. De games komen weer op gang en vooral de sporttitels trekken mijn interesse. De eerste sportgame die op de redactie neerplofte was NHL 2K9, tijd voor een oordeel.

Vorig jaar gaf collega Roderick NHL 2K8 een 75, één van de kritische punten in de review was de besturing die wellicht iets te complex bevonden zou worden door ons Europeanen. De ontwikkelaar heeft de kritiek van Roderick uiteraard bekeken en besloten om er meteen wat aan te doen, de controls zijn namelijk deels simplistischer gemaakt. Nu ben ik bij de opvolger in een serie altijd voor vooruitgang, maar in dit geval is het een pluspunt dat de ontwikkelaar een klein stapje terug doet. Naast de controls van vorig jaar, alwaar bumpers werden gebruikt voor functies die normaal aan de buttons waren toegekend, zijn nu ook de controls van vroeger weer terug waarbij de bumpers weer plaats maken voor de buttons. Het is een keuze die gamers zelf krijgen, er valt dus simpelweg te kiezen uit meerdere control opties, hierdoor krijgen ook onervaren gamers een kans om het spel rustig op te pakken. Uiteraard is het pas met de meer uitgewerkte controls dat je ook de beste trucjes uit je mouw schudt.

Mensen die niet veel ervaring hebben met NHL games krijgen nog wat hulp van de computer zelf. Het wil nog wel eens voorkomen dat je op de rechterkant van de goal mikt, maar dat de keeper ditzelfde idee had. Terwijl jij nog steeds de rechterhoek in gedachten had bepaalt de computer voor je dat de puck toch naar links gaat, daar ligt immers het gat. Het is handig als je niet heel goed bent, maar voelt een beetje als fraude wanneer je de controls onder de knie hebt en gewoon de foute hoek gegokt hebt. Ook op ander gebied lijkt er een klein smetje als het gaat om de A.I., wanneer je in de aanval bent worden er altijd meerdere verdedigers je kant op gestuurd om de puck van je af te nemen. Dit heeft zijn lastige momenten, maar zorgt er tevens voor dat er altijd enkele spelers niet gedekt zijn en dit kan, wanneer je erop leert spelen, leiden tot makkelijke kansen. Op deze twee smetjes na is er weinig aan te merken op de A.I. die over het algemeen zeer solide is.



De snelheid van de game ligt behoorlijk hoog, zelfs nog hoger dan de echte sport, toch loopt het spel online vloeiend. Een goede optie hierbij is Team-Up, een online mode waarbij je met twaalf spelers kunt spelen. Helaas zijn er altijd nog de grapjassen die een online game gebruiken om lekker los te gaan en in het rond beuken, de collission detection is namelijk iets te enthousiast uitgewerkt in de game, maar de optie op zich is fantastisch uitgewerkt. Wanneer je een groep vrienden hebt die ook gek zijn van de ijshockeysport dan kun je zelfs afspreken wie welke positie inneemt en zo als team samenwerken. Naast de Team-Up is er ook nog Team 2K, een optie die wekelijkse toernooien aanbiedt, een online league waarbij maximaal dertig spelers een seizoen af kunnen werken. Een andere noemenswaardige (offline) mode is Pond Hockey. Het concept van de NHL wordt naar buiten gebracht en twee teams mogen om de beurt spelers kiezen voor een vijf tegen vijf game. Geen grootse zalen, muziek of een announcer, maar terug naar de roots van de sport. Naast deze modi kun je uiteraard ook nog gewoon een oefenpotje spelen of de gehele Career afwerken.

De belangrijkste mode voor de echte fans is waarschijnlijk de franchise mode. Alhier kun je spelers aankopen, ruilen of bij andere teams plaatsen, iets wat ook de computer zelf zal trachten te doen om de beste spelers binnen te halen. Een klein minpuntje is dat de fantasy mode ontbreekt, een geheel eigen team vanaf het begin samenstellen is dus niet mogelijk. Ondanks dit kleine puntje is de franchise mode zeer lang houdbaar, meerdere seizoenen kun je jezelf prima bezig houden zonder dat de verveling ook maar enigszins toe zal slaan.



Hoewel het geluid bij de eerder genoemde Pond Hockey grotendeels ontbreekt is deze in de game verder goed verzorgd. Commentatoren Randy Hawn en Drew Remenda doen fantastisch werk en zijn zelden op een fout te betrappen. Wat eveneens meewerkt is dat ze veel teksten hebben ingesproken, hierdoor komt het zelden voor dat teksten herhaald worden. Doe je ogen dicht en waan je in de game. Ook de soundtrack, bestaande uit onder andere Bad Religion en de Ramones, geven een goed gevoel mee aan de game. Naast het geluid zijn ook de graphics prima in orde, het ijs glimt, de schaduwen bewegen realistisch mee en de karakters lijken op hun evenbeeld. Toch mag er in NHL 2K10 iets meer afwerking zitten in de gezichtsuitdrukkingen en het publiek, op deze punten laat de ontwikkelaar iets liggen.

NHL 2K9 doet een stapje terug als het gaat om de controls, de herintroductie van de oude controls in combinatie met de nieuwe controls uit het vorige deel zorgen ervoor dat het spel voor iedereen speelbaar moet zijn. Dit nieuwe deel in de serie doet op elk gebied een stap voorwaarts, tegelijkertijd zijn er echter nog wel enkele puntjes die beter aangepakt kunnen worden voor de volgende editie. IJshockey fans kunnen met NHL 2k9 weer geruime tijd vooruit, toch moet de hete adem van Electronic Arts een waarschuwing afgeven dat de genoemde punten volgend jaar weggewerkt zijn.