Eerder dit jaar ging ik aan de slag met de eerste aflevering van Lost Records: Bloom & Rage en na een emotionele cliffhanger is het nu tijd om het verhaal af te ronden. Hoewel, van afronding is eigenlijk geen sprake.
In het eerste deel leerden we Swann en haar vrienden kennen. Een groep die ondanks hun verschillen een hechte eenheid vormde in de jaren negentig, tot een schokkende gebeurtenis plaatsvond. Omwille van spoilers wil ik hier niet te diep op ingaan, het is namelijk ook wat de brug vormt tussen de twee tapes, wel blijft het ze achtervolgen en doet het ze besluiten om te zwijgen over zekere gebeurtenissen van weleer. Een afspraak waar ze zich niet aan houden nadat er in 2022 een mysterieus pakket verschijnt.
Dit pakket brengt de vrienden samen in een bar, terwijl de gedachten regelmatig teruggaan naar vroeger. Deze opzet is niet anders dan nu. Werden de personage en de verhaallijn gedurende acht uur opgeworpen in de eerste tape, daar is de tweede tape met vijf uur gameplay aanzienlijk korter. Nieuwe personages worden niet geïntroduceerd en de locaties waarin het verhaal zich afspeelt zijn grotendeels gelijk gebleven. Het tempo ligt ook een stuk hoger. De rustige momenten waarin de vriendengroep bij elkaar kwamen behoren tot het verleden en in plaats daarvan is Swann nu juist de lijm die moet voorkomen dat ze uit elkaar vallen.
Ook nu kun je gebruik maken van Swann’s camera om momenten en objecten vast te leggen. Hoewel de 4:3 opnames van de camcorder perfect aansluiten bij de jaren negentig blijft het op momenten misplaatst aanvoelen. In een meer serieuze situatie rustig de tijd nemen om te filmen is weliswaar geen verplichting, wat mij betreft had het op deze momenten zelfs geheel afwezig mogen zijn aangezien het eerder afbreuk doet dan iets toevoegt. Ditzelfde kan opgemerkt worden over het personage Corey. De pestkop uit de eerste tape leek iets meer verdieping te krijgen naarmate het verhaal vorderde, terwijl hij nu weer terugkeert in zijn oude rol.
De gameplay kent weinig verrassingen, met slechts enkele momenten die een wat meer originele insteek hebben. Dit komt mede omdat er meer ruimte is gegeven aan de gesprekken, de keuzes die je hierin maakt en de reacties die eruit voortkomen. Gelukkig zijn de acteerprestaties ook nu weer sterk en worden serieuze onderwerpen op respectvolle wijze behandeld. Althans, tot het einde. Want terwijl de ontwikkelaar toewerkt naar een einde waar ik vrede mee zou hebben gehad slaan ze op het laatste moment een andere weg in. Een weg die ruimte laat voor een vervolg, maar waarmee ze tegelijkertijd geen afronding kunnen geven. Het is een frustrerende cliffhanger, een open einde die niet nodig was geweest en waardoor ik met een dubbel gevoel achter blijf.
Beoordeling
65
De tweede Tape van Lost Records: Bloom & Rage is een ietwat teleurstellende voortzetting van het verhaal. Het is korter, meer gericht op gesprekken en bij het einde kiest de ontwikkelaar een richting die misplaatst aanvoelt.
