Met onze rubriek "Dit is wat was" blikken we iedere maand terug op het nieuws dat ooit het nieuws was. Een kort en luchtig overzicht van de artikelen die de actualiteit beheersten en van de impact die ze op de gemiddelde gamer hadden.

De maand augustus pleegt in bepaalde kringen wel eens komkommertijd genoemd te worden. Waarom dat zo is, blijft mij een raadsel. Omdat mijn persoonlijke ecologische voetafdruk me gestolen kan worden, koop ik mijn komkommers niet seizoensgebonden en heb er bijgevolg geen idee van wanneer die dingen uit de komkommerboom geplukt mogen worden. De term komkommertijd slaat dus op een periode waarin weinig nieuws te rapen valt. Laat dit vooral dankzij de Gamescom in Keulen voor onze sector nu net niet het geval zijn.

Gamed zond zijn zonen en bijhorende schoondochters uit en kwam met een pak nieuws terug uit de Domstad (Keulen, niet Utrecht of Aken). Deze werden door de achtergebleven redactieleden in het zweet des inspanning angstvallig snel op het wereldwijde web gedropt om tot leesvertier van de goegemeente te dienen. Het meest luie lid van de redactie zijnde hielp ik hier niet aan mee, maar verzamelde de meest markante berichten voor de meest luie leden van ons lezerspubliek die zichzelf de moeite niet getroostten om deze items stuk voor stuk door te nemen. Het dient terloops gezegd dat ik mij deze keer heb voorgenomen om een kat een kat te noemen en dus beken ik kleur: Microsoft staat met voorsprong in de top drie van mijn meest favoriete consolefabrikanten, vandaar dat ik mijn leesbril extra bespuug (en reinig) wanneer ik door de waas van mijn opkomende katarakt heen een nieuwsbericht rond mijn idolen zie verschijnen.

Zo las ik dat Billy Big Pockets een pakje dollarbriefjes uit zijn geldbeugel te voorschijn toverde om zodoende de exclusieve rechten op Rise of the Tomb Raider binnen te halen. Een storm van kritiek brak los, maar zelf zie ik het probleem niet. Dat komt wellicht doordat ik een natuurlijke aanleg heb om dingen te simplificeren. Zeg nu zelf, toen Real Madrid Gareth Bale kocht, dan waren ze toch ook niet van plan om hem voor Barcelona te laten spelen. En nu we toch een boompje over voetbal aan het opzetten zijn, de database van Football Manager gaat nu ook officieel door voetbalclubs gebruikt worden om spelers te scouten. Officieel, want het is een publiek geheim dat vele voetbalclubs de database toch al gebruikten. Zo heb ik uit goede bron vernomen dat een Hollandse trainer uit het Britse Manchester onlangs dringend een Spaanse spits met 18 voor techniek nodig had.



Eveneens een noemenswaardig nieuwsbericht uit het Microsoft-kamp was de aankondiging van de titel ScreamRide. De titel laat zich volgens mij het best omschrijven als Rollercoaster Tycoon meets Burnout. Roetsjbaan woosy zijnde boezemt de titel mij nu al angst in en ik kan me de verbaasde reactie op het gezicht van mijn wederhelft al voorstellen wanneer ik medio 2015 thuis kom met een pak luiers voor volwassenen om even een potje ScreamRide te spelen. Ook exclusief op de Xbox One en ook op de Gamescom aangekondigd is de titel Nero. Mij vooral bijgebleven door de omschrijving die de makers aan de game gaven. "Nero draait om liefde. Nero draait om geloof. Nero draait om gevoelens. Nero draait om vragen die een antwoord moeten krijgen." Benieuwd of de doorsnee inwoner van Rome anno 64 hier ook zo over dacht. Ten slotte onthield ik ook dat EA Access (je weet wel, die gekke service waar je voor 5 euro per maand alle EA games op de Xbox One mee kan gaan spelen) zich zal beperken tot 6 uur gameplay per spel. Wat het met veel bombarie aangekondigde kleinood meteen degradeert tot een veredelde pay-for-a-demo service.

Dan maar eens gaan kijken hoe het Sony verging. Zij staan trouwens met voorsprong in de top drie van mijn meest favoriete consolefabrikanten en zijn dezer dagen zelfs mijn enige favoriete consolefabrikant die begint met de letter S! Sorry, Sintendo :-( Het werd al snel duidelijk dat ze apetrots mogen zijn op de verkoopcijfers van hun vierde console. Met tien miljoen zijn ze ondertussen. Toevallig het tien miljoen voudige van het aantal hersencellen dat nodig is om tot de noemer fundamentalisten-allerlei te behoren. Maar goed, ik wijk af. Ook Sony had wat games voor ons in petto. Zo komt er Dreamfall Chapters: The Longest Journey (episodisch vervolg op Dreamfall: The Longest Journey) en mogen we ons ook opmaken voor de exclusieve PlayStation 4 release van Ubusuna. Klein bier in vergelijking met de Tomb Raider aankondiging door Microsoft natuurlijk en daar is Sony zich ter dege van bewust: "Voelen wij ons verplicht om de markt op te stappen om daar exclusieve deals aan te kopen? Wellicht niet," verklaarden ze, wat mij luidop deed lachen alvorens ik mij in een mentale rouwstoet richting het graf van een onafhankelijk Quantic Dream begaf.

In het licht der belangrijkheid voor de Sony gebruikers kregen we op de Gamescom sfeervolle plaatjes te zien van Rime, een titel die bij Microsoft ook gekend staat als the one that got away. Volgens insiders zou dit spel best wel eens een Zelda-game voor PlayStation kunnen worden. Insiders die zich outsideren neem ik doorgaans niet te serieus. Maar een Zelda-esque ervaring voor Sony? Dat brengt mij alvast naadloos bij Nintendo.



Onze zonen en schoondochters hadden weinig hoge verwachtingen bij hun bezoek aan Keulen. De teneur was dat het enige waar Nintendo grootschalig mee zou uitpakken een gigantische verzamelingen mushrooms zou zijn. Op de vloer van de publieke toiletten in de Kölnmesse. En dat was niet eens zo ver van de waarheid. Enkel wandelende schimmelzwam Captain Toad: Treasure Tracker werd min of meer groots onder de spotlichten der aandacht gezet. Voorts kregen we ook wat beelden te zien van titels zoals Disney Infinity 2.0 die met een portie geluk en zonder een portie uitstel ook op de Wii U verschijnen. Maar geen nood, ondanks de no-show van Nintendo blijft het bedrijf met voorsprong in de top drie van mijn meest favoriete consolefabrikanten! En niet in het minst doordat ze voor hun grote houvast Mario Kart 8 nog meer downloadable content hebben aangekondigd. Niet alleen kunnen we nu met Mercedessen de beperkte illusie van het ondersteboven rijden ervaren, we gaan dit bovendien kunnen doen met Link in een Mercedes. Ik wacht met spanning op de volgende aankondiging, waarbij Nintendo met veel poeha een deal met Segway zal onthullen.

Ondertussen zijn we al gewoon geraakt aan het feit dat Nintendo ons keer op keer een bittere pil doet slikken. Voorwaar, het slikken van bittere pillen is gemeengoed op de redactie. De dag dat de farmaceutische industrie met naar vanille smakende laxeerpillen op de markt komt, zal hier bijgevolg op groot gejuich onthaald worden. Waar onze collectieve darmflora dan wel verstopt van geraakt? Van games als Table Top Racing, Sword Art Online: Hollow Fragment, Risen 3: Titan Lords en Sacred 3 bijvoorbeeld. Stuk voor stuk games die op onze rapportkaartjes onder de 7 op 10 blijven steken. Schijtgames kunnen we ze bezwaarlijk noemen, maar er passeerden wel betere titels de revue. Zo was het niet allemaal kommer en kwel en waren volgens ons vakkundig en - zo zijn er niet veel meer - onafhankelijk oordeel met Pinball FX 2, The Golf Club en Tales of Xillia 2 veel betere dingen te spelen. Toppertje van de maand was Diablo III: Ultimate Evil Edition, dat door opperhoofd Rene Groen met een fantastische 92 punten bekroond werd.



Tot slot wil ik nog even terugblikken op de vele columns die vlot uit het toetsenbord van hoofdredacteur Joni vloeiden. In Ich Bin Ein Gamer? hekelde de man het etiket dat gamers nog steeds opgeplakt krijgen. Onze chef verfoeide het feit dat mensen op basis van een enkel persoonlijkheidskenmerk tot een welbepaalde groep gebrandmerkt worden. De niet onterechte redenering van Joni was dat wie gamed en daarnaast ook dwarsfluit speelt eerder bestempeld zal worden als een gamer dan als een bard met een wel heel gek instrument. Maar aan de andere kant doen we hier allemaal rustig aan mee. Iemand die iedere dag vijf kilometer gaat joggen noem ik ook eerder rijp voor een instituut dan sportief en gezond. Hé, de holbewoners gingen ook niet voor hun plezier gaan lopen.

Maar het echte rondje bashen kwam er met de column Het Seksisme van Ubisoft, door mijn persoonlijke gehaastheid tijdens het rondje redactioneel spellchecken overigens uitzonderlijk omgedoopt tot Het Sekisme van Ubisoft. In dit opiniestuk haalde Joni uit naar de game-industrie, voor het gemak onder de noemer Ubisoft vereenzelvigd. Joni haalde het gebrek aan speelbare vrouwelijke personages in games door de mangel. Niet geheel ten onrechte, maar zo had het lezend Gamed-publiek het niet begrepen. Klaarblijkelijk zitten weinig van onze bezoekers hierop te wachten. En ik moest hieraan terugdenken toen op mijn werk een klant van Islamitische strekking op me toe stapte en zijn vrouw gebood om op enkele meter afstand te blijven staan en stil te wezen. "Handig," dacht ik, "moet ik zelf ook eens proberen." Al heb ik het donkerbruine voorgevoel dat dit me op een oorveeg en drie weken ijzige radiostilte zal trakteren. Om maar te zeggen; gelijkheid is iets waarvoor we moeten ijveren in alle lagen en aspecten van de maatschappij. En gezien gamen een maatschappelijk fenomeen is...

Tot vandaag, over 31 dagen!