Electronic Arts heeft de Star Wars licentie nog enkele jaren in handen en het is dan ook niet gek dat ze hier flink op in willen zetten. Kijkend naar de afgelopen jaren werden games echter met gemengde gevoelens ontvangen en het is dan ook de vraag hoe het Star Wars: Squadrons zal vergaan.
Ditmaal nemen we geen lightsaber in de hand, in plaats daarvan is het een knuppel van één van de iconische vliegtuigen uit de reeks. Star Wars: Squadrons speelt zich geheel in het luchtruim af als we kijken naar de gameplay, binnen een verhaal dat te plaatsen is na de Battle of Endor. De Empire en de New Republic staan lijnrecht tegenover elkaar en door op vaste momenten van perspectief te wisselen krijg je beide kanten van het verhaal mee. Hiermee schetsen ze een scenario die niet zwart-wit is, ze geven juist inzicht in de beweegredenen van beide partijen. Om hun visies verder uit te diepen kun je gesprekken aan gaan met leden van je team, toch was ik vooral blij dat dit geen vereiste is. De conversaties voelen onnatuurlijk en houterig aan - mede omdat je eigen karakter niet spreekt – alsof de ontwikkelaar zich op het laatste moment bedacht dat deze verdieping noodzakelijk was om het verhaal kracht bij te zetten. Dit terwijl het verhaal dit helemaal niet nodig heeft, de tien uur die je nodig hebt om de singleplayer te doorlopen kan namelijk prima op de gameplay steunen.
Zoals gezegd speelt de gameplay zich volledig in de ruimte af, zittend in de X-Wing, Y-Wing, A-Wing of U-Wing aan de kant van de New Republic of de Tie Fighter, Tie Interceptor, Tie Bomber en Tie Reaper bij de Empire. Ieder van de vliegtuigen heeft zijn eigen rol, zo is de één krachtig en langzaam terwijl de ander juist weer snel is maar over minder aanvalskracht beschikt. Daar waar je in het begin een specifieke loadout krijgt toegewezen is er later meer vrijheid om je eigen keuzes te maken. Deze vrijheid krijg je tevens bij het inzetten van je energie, hetgeen je regelt met de vierpuntsdruktoets. Als je ten prooi valt aan een tegenstander kun je deze energie toewijzen aan je schilden om je verdediging te versterken, ben je daarentegen in de aanval dan kun je juist je wapens van extra kracht voorzien. Het gaat zelfs zo voor dat je de energie aan de achter- of juist de voorkant in te zetten, afhankelijk van de positie van waaruit de vijand je bestookt. Om dit alles onder de knie te krijgen dient de singleplayer als een tutorial die je wegwijs maakt in de verschillende facetten, wel raad ik aan om direct de controls in te duiken en deze naar eigen wens in te stellen. De standaardbesturing is dermate log en zelfs onlogisch ingedeeld dat ik hier niet mee uit de voeten kon.
Als je de verhaallijn hebt afgerond is het tijd om de multiplayer in te duiken. In Dogfight spelen twee teams van vijf tegen elkaar en het eerste team dat dertig kills weet te maken mag zich tot winnaar kronen. Het is een makkelijke instap, mede omdat je zelf een keuze kunt maken uit de all-round fighter, de snelle maar zwakke interceptor, de slome en juist sterke bomber of de support klasse die een ondersteunende rol heeft en onder andere repair kits kan geven. In de praktijk komt het er toch vooral op neer dat de fighters en interceptors de boventoon voeren, gedurende de snelle actie wil iedereen vooraan op het strijdtoneel opereren. Toch heeft iedereen wel degelijk een kans om zijn kills te maken, het veld zal naast de spelers worden aangevuld met computergestuurde tegenstanders. Sowieso speel je nooit zomaar, je vergaart namelijk tokens waarmee je weer nieuwe onderdelen vrij kunt spelen en je vliegtuig is ook cosmetisch aan te passen. En geen zorgen, er zijn geen microtransacties aanwezig.
De hoofdmoot van de multiplayer vormen de Fleet Battles. Het belangrijkste doel alhier is om met je team het moederschip van de tegenstander uit te schakelen, alvorens je hiertoe echter in staat zal worden gesteld is er een voortraject nodig. De eerste stap is het opkrikken van het moraal door vijandelijke schepen uit te schakelen. Als dit gelukt is zul je twee ondersteunende gevechtsschepen neer moeten halen om uiteindelijk het vuur te kunnen openen op het moederschip. Het sterke punt van de Fleet Battles is dat ieder van de vier verschillende type vliegtuigen een belangrijke rol heeft binnen het gevecht en dat de actie voortdurend op en neer golft. Een op elkaar ingespeeld team met een goede rolverdeling heeft een duidelijk voordeel, er zijn namelijk ook genoeg spelers die alleen maar vol in de aanval gaan en daarmee hun eigen verdediging opofferen.
Je speelt Star Wars: Squadrons vanuit een first-person view en de cockpit ziet er erg gedetailleerd uit. Je waant je daadwerkelijk een gevechtspiloot in de ruimte, een gevoel dat alleen nog maar versterkt wordt als je de mogelijkheid hebt om dit in Virtual Reality te ervaren. De gehele game is in VR speelbaar en hoewel ik zelf al snel misselijk werd valt moeilijk te ontkennen dat dit de ervaring ten goede komt. Ook buiten VR om ziet de game er prima uit, de eerder benoemde karakters even buiten beschouwing gelaten. Er is veel aandacht besteed aan zowel de kleinste details als de grotere explosies, uiteraard ondersteunt met de iconische Star Wars geluiden.
Mede omdat de gameplay zich enkel richt op ruimtegevechten heeft Electronic Arts er een adviesprijs van veertig Euro aan opgehangen. Wat mij betreft een prima keuze, mits je deze niet gaat spelen op de eerste PlayStation 4 en Xbox One modellen, op deze systemen heeft de framerate op momenten moeite om alle actie vloeiend in beeld te brengen. Het verhaal zelf mag dan niet heel sterk zijn vanwege de onmenselijkheid van de karakters waar je mee praat, qua gameplay is er een stuk meer diepgang dan ik op voorhand had verwacht. Met name de Fleet Battles zijn erg leuk als je een team hebt dat goed op elkaar is ingespeeld, wel had ik graag gezien dat er wat meer modi zouden zijn om de levensduur op te rekken.
Beoordeling
80
Star Wars: Squadrons draait geheel om luchtgevechten, toch betekent dit niet dat er geen diepgang aanwezig is. Het managen van je energie en de verschillende vliegtuigen geven het een diepere onderlaag en weten daarmee de matige verhaalvertelling op te vangen. Hoewel het aantal multiplayer modi wat beperkt is heeft Electronic Arts de adviesprijs van veertig Euro hier prima op afgestemd.
