Nadat Immortals: Fenyx Rising werd uitgebreid met de downloadable content A New God en Myths of the Eastern Realm is het nu tijd voor de derde en tevens laatste DLC in de vorm van The Lost Gods. Na gemengde gevoelens bij de eerste twee uitgaven is het de vraag hoe Ubisoft af weet te sluiten.
The Lost Gods speelt zich direct af na de uitbreiding A New God. Fenyx heeft een plek tussen de Goden op Olympus verkregen maar tijd om te rusten is er niet. Door de nukkige houding van Zeus hebben Goden als Poseidon, Hades en Demeter besloten om Olympus achter zich te laten. Aangezien hun conflict de reden lijkt te zijn dat de wereld wordt geteisterd door natuurrampen zal er vrede gesloten moeten worden, als mede-God mag Fenyx zich hier alleen niet in mengen. Samen met Athena besluit hij een sterveling op aarde aan te spreken. De vrouwelijke Ash – ditmaal mag je namelijk niet kiezen voor een mannelijke held – wordt op pad gestuurd om de Goden te herenigen. Als karakter doet Ash erg aan Fenyx denken, zeker als je een vrouw prefereerde. Humor heeft wederom een belangrijke rol, het hoofdverhaal zelf is daarentegen behoorlijk rechtlijnig zonder echte verrassingen.
Omdat Ash van het ene op het andere moment is gebombardeerd tot een hulp van de Goden start ze zonder enige kwaliteiten. Dit betekent dat ze aan het begin van de game niet beschikt over een dubbele sprong of kan klimmen, laat staan goddelijke krachten bezit. Gaandeweg het avontuur zal ze steeds sterker worden en toegang krijgen tot de kwaliteiten die je reeds eerder als Fenyx bezat. Dit kan frustrerend zijn, zeker als je te maken krijgt met situaties die je nog niet op kunt lossen omdat je nog niet de juiste kwaliteit hebt aangeleerd. Situaties die overigens bekend zijn uit de hoofdgame, denk aan gelijkende vijanden en puzzels. Tegelijkertijd zijn er wel degelijk verschillen, waarvan de grootste het schuine bovenaanzicht op de actie is. De reden hiervoor is een simpele; Feynx kijkt neer op de actie vanuit Olympus en dus bekijk je de situatie vanuit zijn gezichtsveld. Het zorgt direct voor een andere sfeer en op momenten wat kleine irritaties. Omdat je niet buiten het gezichtsveld kunt kijken heb je niet altijd door dat je een gevecht tegemoet loopt en aangezien The Lost Gods zwaar op combat leunt staat dit exploratie weleens in de weg.
Gesproken over de combat: deze is een stuk pittiger dan in de hoofdgame en dit heeft verschillende redenen. De eerste is dat je tussentijds je eigen health niet langer aan kunt vullen. Enkel op plekken waar je de Goden zegent is het mogelijk om dit te doen, tijdens een gevecht moet je hopen dat vijanden wat laten vallen. En dit brengt me meteen bij het tweede punt. Vijanden worden in overvloed op je afgestuurd, zijn agressief en komen ook nog eens in meerdere golven. Daar waar ik redelijk fluitend door de hoofdgame ging moest ik nu alle zeilen bijzetten en tactisch te werk gaan om niet overlopen te worden. Meer dan eens dolf ik het onderspit en werd ik teruggeplaatst naar mijn laatste save. Ook op dit punt heeft de ontwikkelaar een verandering doorgevoerd. Tussentijds saven is niet langer mogelijk, dit kan enkel op de eerder genoemde plekken waar je de Goden zegent. Heb je tussentijds niet opgeslagen dan zul je een groot stuk opnieuw moeten doen.
Door al deze veranderingen is de moeilijkheidsgraad flink omhoog gegaan. Om dit te counteren is er een nieuw systeem waarbij je buffs toe kunt voegen, statistieken kunt verhogen en je goddelijke krachten uit kunt breiden. Door verschillende ingrediënten te verzamelen kun je de kwaliteiten verhogen, denk aan aanvallen in de lucht, je gezondheid of uithoudingskracht vergroten of kans hebben dat een vijand versuft raakt als je hem aanvalt. Zeker aan het begin van de game zijn de opties behoorlijk overweldigend, mede omdat een goede uitleg ontbreekt. Gaandeweg het avontuur zul je de verschillende mogelijkheden beter onder de knie krijgen en een build maken die bij je speelstijl past, toch is het nieuwe systeem niet geheel vlekkeloos. Er zijn dermate veel ingrediënten dat je geen idee hebt wat nu precies waaraan toebehoort en als je net één ingrediënt mist om een kwaliteit te versterken of zelfs verder te komen in de game is het veelal lukraak zoeken zonder een leidraad te hebben. Hoewel het systeem zelf de nodige verdieping brengt had een iets meer gestroomlijnde ervaring welkom geweest.
Met een nieuw aanzicht, heldin en progressiesysteem, in combinatie met de lastigere vijanden, is The Lost Gods een prima toevoeging op het origineel. Toch zijn er ook vraagtekens te zetten bij de opzet die de ontwikkelaar gekozen heeft. Zitten gamers erop te wachten om wederom kwaliteiten aan te leren die ze eerder al bezaten? Van het acht uur lange avontuur, een aantal dat overigens flink op te rekken is als je alle geheimen wil ontdekken, ben je zo’n driekwart bezig om tot het punt te komen waar de hoofdgame stopte. Ben je echter iemand die, net als ik, geen genoeg kon krijgen van de hoofdgame en een hogere moeilijkheidsgraad toejuicht dan is er genoeg reden om aan dit nieuwe, weliswaar ietwat bekende avontuur te beginnen.
Beoordeling
75
Als Fenyx zich niet kan bemoeien met een conflict tussen de Goden schakelt hij de sterveling Ash in om hem te helpen. Het resulteert in een nieuw avontuur, ditmaal vanaf een bovenaanzicht, waarbij je weer vanaf nul moet beginnen. Door de nodige aanpassingen, denk aan sterkere vijanden en een nieuw progressiesysteem, is dit geen straf, wel had de ontwikkelaar bepaalde elementen iets duidelijker uit kunnen leggen en iets meer kunnen differentiëren van de hoofdgame.
