“It hits different”. Met deze tagline is WWE 2K22 op de markt gebracht en niet zonder reden. Na het wanstaltige WWE 2K20, dat in onze review een 30 scoorde, moesten uitgever 2K en ontwikkelaar Visual Concepts bewijzen dat de worstelgame nog altijd bestaansrecht heeft.
Eén van de belangrijkste punten die aangepakt diende te worden was de gameplay. Het vorige deel werd overgoten met mini-games voor pins en submissions en gelukkig is besloten om dit overboord te gooien om ons weer ouderwets op knoppen te laten rammen. Meest in het oog springend in termen van vernieuwing is het combosysteem die je vier aanvallen aan elkaar kunt rijgen, bestaande uit light strikes, heavy strikes en grapples. Je kunt de combo voortzetten als de aanvalsoptie minstens gelijk of sterker is dan de vorige, waarbij een grapple de combo altijd zal beëindigen. Als tegenstander ben je niet machteloos, als je correct weet te raden welke aanval ingezet zal worden kun je de combo onderbreken.
Ook op ander vlak heeft de ontwikkelaar welkome veranderingen doorgevoerd. Voorheen waren matches vaak een uitputtingsslag en stonden twee worstelaars tegenover elkaar naar adem te happen om weer een move te kunnen doen. Het spelen met je uithoudingsvermogen is vrijwel volledig naar de achtergrond verdwenen. Mocht je in een situatie komen waarbij je op krachten moet komen dan duurt dit slechts enkele seconden. Door schade uit te delen of te incasseren vul je de Special Meter die uit drie gradaties bestaat. Door één balk te spenderen sta je direct op als op de grond ligt, door er twee op te offeren verkrijg je een Payback die uniek is per worstelaar (denk aan het geven van een low blow of stelen van je tegenstander zijn finisher) en als je alle drie de gevulde balken inzet kun je een Signature Move uitvoeren die je direct toegang geeft tot je finisher.
Om je de gameplay bij te brengen is er een tutorial onder leiding van Drew Gulak. Hoewel grappig en behulpzaam had het wat uitgebreider gemogen om je echt alles aan te leren. Bovendien blijft één oude frustratie ook ditmaal aanwezig, te weten het intelligentieniveau van je partner bij tag-team matches. Terwijl jij voor de pin gaat is de kans groot dat je tegenstander de ring in komt om deze te onderbreken, waarna jouw partner amper moeite doet om dit te voorkomen. Zelfs in de tips is er een aanbeveling om eerst de niet legitieme tegenstander aan te vallen, alsof de studio zelf ook door heeft dat je niet op je partner hoeft te rekenen. Om deze reden kunnen de matches waarin meerdere worstelaars actief zijn behoorlijk frustrerend zijn. Gelukkig overheerst het gevoel dat de ontwikkelaar grote stappen heeft gemaakt, zo zijn het aantal glitches teruggedrongen en voelen de moves, ook als ze in elkaar over lopen, een stuk vloeiender aan.
Als we kijken naar andere modi is eveneens duidelijk dat een jaartje overslaan de franchise goed heeft gedaan. In MyRise creëer je een eigen mannelijke of vrouwelijke worstelaar en probeer je de top te bereiken binnen Raw, Smackdown of NXT. De keuze van je achtergrond (waaronder een MMA vechter of indie worstelaar), in welke show je worstelt en of je als face of heel te boek staat zorgt ervoor dat je weg naar succes minder lineair is en meerdere keren gespeeld kan worden. Hoewel de verhaallijnen binnen de WWE altijd absurd zullen blijven zijn de overdreven situaties iets teruggebracht ten opzichte van WWE 2K20, ditmaal zul je dan ook niet op een filmset of in de hel terecht komen. Wel is het jammer dat conversaties vooral via tekstberichten verlopen en dat de audio een wisselende kwaliteit heeft, hetgeen we waarschijnlijk toe kunnen schrijven aan corona, een tijd waarin audio veelal niet in professionele studio’s werd opgenomen.
Als je niet de ambitie hebt om als worstelaar door te breken kun je het altijd nog proberen als manager in MyGM, die na dertien jaar afwezigheid terugkeert. Aan het roer van Raw, Smackdown, NXT of NXT UK krijg je een beperkt budget waarmee je worstelaars aantrekt en shows moet boeken om de strijd ten opzichte van de andere shows te winnen. Tegenover namen als Stephanie McMahon, William Regal en Adam Pearce moet je niet alleen financiën in de gaten houden, je worstelaars hebben ook voldoende rust nodig. De matches zijn te simuleren, je kunt ze door de computer uit laten vechten of zelf de ring in stappen. MyGM is een welkome terugkeer die nog wel wat verder had mogen gaan. In plaats van het simpelweg aanwijzen van je kampioenen had het leuk geweest als je hier een toernooi aan had kunnen verbinden, er zijn weinig stipulaties in te stellen en teveel matches die draaien om vier-tegen-vier. Ook het gemis van secundaire titels als de US Title of Intercontinental Title en de mogelijkheid om alleen vijftien, vijfentwintig of vijftig weken door te gaan geven aan dat MyGM nog meer diepgang kan gebruiken. Voor sommigen zal de Universe Mode wat dat betreft interessanter zijn, alhier krijg je de complete controle over shows en PPV’s waarbij je de rivaliteiten en matches bepaalt en de leiding neemt over ieder detail.
Het verzamelen van kaartjes binnen een game kennen we van NBA 2K’s MyTeam en FIFA’s Ultimate Team en in MyFaction is dit nu ook mogelijk bij WWE 2K22. Doel is om een mannelijk en vrouwelijk team samen te stellen, een manager aan te wijzen en je factie een naam te geven. In het begin is je team nog redelijk onervaren, door je te bewijzen in Faction Wars (bestaande uit vier-tegen-vier matches), Proving Grounds (neem het op tegen diverse superstars) en Weekly Towers verdien je beloningen en bouw je uiteindelijk een droomteam op. Dat je de virtuele valuta ook met echt geld kunt kopen zorgt in dit geval gelukkig niet voor een zure bijsmaak om twee redenen. De eerste is dat er geen multiplayer aanwezig is om je een voordeel in te geven en ten tweede is het verkrijgen van de beloningen niet heel duur waardoor ik nooit de noodzaak zag om er geld in te stoppen.
Dat Rey Mysterio prominent op de cover staat is niet zomaar, in Showcase duiken we namelijk in zijn roemrijke carrière door matches na te spelen, begeleid door zijn eigen commentaar. In totaal gaat het om een twaalftal matches tegen onder andere Eddie Guerrero bij WCW Halloween Havoc 1997, tegen Shawn Michaels bij Raw in 2005, tegen Undertaker bij de Royal Rumble van 2010 … en Gran Metalik bij Raw in 2019? Het is zonde dat niet iedere match even iconisch is en zijn feuds met namen als Kurt Angle, Randy Orton en Chris Jericho achterwege zijn gelaten. Het commentaar dat Rey Mysterio bij de matches geeft is geheel in karakter, wat eigenlijk jammer is omdat je hierdoor een stukje achtergrond mist. Toch is de algehele stijl, waarbij echte beelden en gameplay in elkaar over lopen, alsmede de beloningen die je verkrijgt als worstelaars, arena’s en kleding, goed genoeg om hier de nodige uren in te steken.
Kijkend naar het roster dan is er weinig reden tot klagen. Vrijwel alle grote namen zijn aanwezig, waaronder inmiddels overleden namen als Ultimate Warrior en Scott Hall, iconen als Hulk Hogan en The Rock en zelfs namen die niet langer actief zijn in de WWE als Braun Strowman en Peyton Royce. Toch is er een kleine kanttekening te plaatsen, zo is het opvallend dat iemand als Ronda Rousey verscholen zit achter betaalde content. In termen van graphics zien de worstelaars er zeer natuurgetrouw uit, met enkele uitzonderingen die juist een te hoekig gezicht hebben, en het commentaar valt ditmaal een stuk minder in herhaling. Al met al kunnen we dus zeker stellen dat “It Hits Different” niet zomaar een tagline is, het is er eentje die de ontwikkelaar met trots uit mag dragen en WWE 2K20 doet vergeten.
Beoordeling
78
Een jaar afwezigheid heeft de WWE 2K franchise goed gedaan. Er zijn nog altijd punten die aangepakt mogen worden, neem bijvoorbeeld het intelligentieniveau van je tag-team partners en een meer uitgebreide tutorial, toch is er een grote stap voorwaarts gedaan.
