Het universum van Avatar werd vorig jaar uitgebreid met een tweede film en dat lijkt slechts het startschot te zijn. Tot en met 2031 is de toekomst al uitgestippeld middels een derde, vierde én vijfde film en tussentijds kunnen we ook aan de slag met de game Frontiers of Pandora.
Oorspronkelijk was het de planning dat deze Avatar-game al gelijktijdig met de tweede film zou worden uitgebracht, Ubisoft besloot echter meer tijd uit te trekken. Hoewel de verhaallijn tussen de eerste en tweede film is geplaatst maakt dit eigenlijk weinig uit. Sterker nog, in vergelijking met de films komt het weinig origineel uit de hoek. Ook hier draait het om de strijd tussen de mensheid en de Na’vi – de inwoners van de maanplaneet Pandora – met het winnen van grondstoffen als inzet.
Centraal staat een jonge Na’vi die, samen met enkele van zijn soortgenoten, zijn gekidnapt en worden ingezet als ambassadeur voor de Resources Development Administration, kortweg de RDA. Deze groep mensen worden door diens leider John Mercer gebruikt om als een brug te dienen tussen de mensheid en de Na’vi groeperingen. Wanneer Jake Sully – bekend uit de films – arriveert op Pandora worden ze overbodig geacht en de opdracht gegeven om ze te executeren. Gelukkig weten ze de militaire faciliteit waar ze al deze jaren in opgesloten waren te ontkomen en te vluchten in het westelijke deel van de planeet, dat nog niet eerder in de films is belicht. Aldaar besluit je terug te vechten tegen de RDA, een strijd die je alleen kan winnen door samen te werken met de andere clans.
Het overnemen van de planeet en terugdringen van de RDA is enkel mogelijk door hun invloed in te perken. Eén van de allereerste missies laat je een olieraffinaderij overnemen en vormt een goede blauwdruk voor de rest van de game. Gewapend met een pijl en boog sloop ik door de locatie, trachtend om de aanwezigen één voor één uit te schakelen. Een plan dat direct de prullenbak in kon nadat ik één van hen op afstand had uitgeschakeld en dit bij een ieder een alarm af leek te doen gaan. Van alle kanten werd ik bestookt en met uiterste precisie geraakt, alsof een spotlight op mijn locatie leek te schijnen. Later krijg je weliswaar toegang tot geweren, alleen dien je hiermee juist de confrontatie van dichtbij op te zoeken, iets wat niet aan te raden is. De gameplay valt hierdoor een beetje tussen de wal en het schip. Daar waar het je aanmoedigt om veelal voor stealth te kiezen is juist dit element erg zwak uitgewerkt.
Helaas is de overige gameplay eigenlijk niet veel leuker. Daar waar een beperkte wapenkeuze tegen een beperkt aantal vijanden al weinig indruk maakt is het hacken nog saaier. Middels een speciale gadget dien je een simpele puzzel op te lossen, een idee dat de ontwikkelaar blijkbaar zo goed vond passen dat ze het veel te vaak terug laten keren. Of wat te denken van de sidequests, die je keer op keer vragen om een voorwerp te vinden, dan wel te laten maken. De introductie van de vliegende Ikran is gelukkig een positieve uitzondering, alleen hebben we het dan wel over de mate van vrijheid die je ervaart en niet zozeer over de nog altijd saaie combat.
Het is bijna jammer dat de gameplay zoveel leunt op combat, het is namelijk de spelwereld zelf die de echte hoofdrol opeist. Het moment dat de zon ondergaat en de (al dan niet gevaarlijke) planten hun felle lichten laten zien kan ik omschrijven als één van de mooiste scènes die ik in een game heb ervaren. Een spelwereld die pas echt tot leven komt als je de vele faciliteiten van de RDA aan banden hebt weten te leggen. Op het moment dat je een vervuilende zone hebt veroverd keert de pracht en praal terug en heb je daadwerkelijk het idee de mensheid terug te dringen.
De wereld is er niet alleen voor de sier. Het opjagen van dieren en plukken van vruchten geeft je toegang tot nieuwe wapens, voedsel en kleding, alleen dien je hier wel op respectvolle wijze mee om te gaan. Als je een dier doorboort met kogels of een vrucht met grof geweld van zijn plant trekt zal de kwaliteit minder goed zijn dan wanneer je het dier met pijl en boog weet uit te schakelen of de vrucht rustig plukt. Voedsel is sowieso van een groot belang, wanneer je maag niet langer gevuld is resulteert dit erin dat health niet automatisch zal regenereren en is het gebruik van fast travel onmogelijk.
Ook het doorkruisen van de wereld is door parkours bepaald geen straf. Vanuit een first-person perspectief spring en glijd je door de wereld en gebruik je Na’vi Sight om meer te leren over het effect dat planten hebben of gebruik je het als hulpmiddel om te kijken waar je heen moet. Hoe je de wereld tot je neemt is overigens aan jezelf. In de Explorer Mode dien je zelf op onderzoek uit te gaan met de hints die je krijgt, terwijl het in de Guide Mode juist duidelijk is waar je moet zijn. Tel hier een vijftal Skill Trees bij op om je kwaliteiten mee uit te breiden en het is duidelijk dat Avatar: Frontiers of Pandora genoeg sterke elementen in zich heeft om je langdurig mee te vermaken. Het is alleen zo jammer dat een groot deel van deze tijd op gaat aan de combat wat ik juist het zwakste onderdeel vond. Hiermee sneeuwt de ontwikkelaar namelijk een groot deel van de ervaring onder, door het als canon te presenteren en je onder te dompelen met informatie is het namelijk een goede Avatar-ervaring, het is alleen een minder goede gameplay-game.
Beoordeling
70
Avatar: Frontiers of Pandora is een beetje zoals de films. Pandora is prachtig en nodigt je uit om op verkenning te gaan, het is alleen jammer dat de missies en de bijbehorende combat een stuk minder indrukwekkend zijn.
Nu ik de game aan het spelen ben vind ik het wel tof dat de combat een mix van stealth en actie is.Avatar is denk niet geschikt om 100% stealth te gaan.
Hoe het nu werkt is eigenlijk meer op de Crysis 3 achtige manier.En dat is stealth in combi met actie gameplay.
Ik zi ehet zelf als een actie game met een vleugje stealth.
Om dat het in mijn geval wel werkt maak ik van die 70 een 80!
Het is een erg leuke game die zeker niet perfect is.Heb je wel iets met de Far Cry achtige gameplay & Avatar dan ga je hier een goede tijd mee hebben.
raxus07
op 24-12-2023 om 19:51
[Niv: 60 / Exp: 3017]
Ja ik denk dat ik het ook een 7 zou geven. Het is een prachtige game en een hele mooie wereld. Helaas blijft de awe daarbij want wat betreft combat en diepte in verhaal en side quests word het al snel heel herhalend. Het is inderdaad een FarCry in een Avatar setting.
Ook de AI is erg simpel en de gesprekken die je voert tijdens het verkennen met personen die je tegenkomt is vrijwel altijd hetzelfde. De wereld mist ook kleine events zoals je die in RDR2 kent.
