Met het introduceren van Miitomo en kort daarop Super Mario Run toonde Nintendo aan dat het bereid was zijn beleid te veranderen als het ging om het uitbrengen van hun IP's op alleen hun eigen platformen. Het bedrijf uit Japan zag munt in het aanbieden van spin-off titels gebaseerd op hun uitgebreide internetcatalogus en deze mobielvriendelijk te maken voor een groter publiek. Na Miitomo volgde immers het grote succes dat Pokémon Go heette, iets wat zij graag willen herhalen met hun nieuwste telg, Mario Kart Tour.

Eenieder die bekend is met Mario Kart zal de gameplay in Tour gelijk herkennen. In het kort: je strijdt met verschillende karakters uit het Mario universum zoals Toad, Yoshi, Bowser en Mario zelf op verschillende circuits voor de winst. Om je medespelers dwars te zitten zijn er verscheidende power-ups zoals de bekende bananenschil of de verschillende shells. Ook kun je boosts vergaren door in de bochten te driften en zijn de van Mario Kart 7 overgenomen vlieg en onderwater varianten van je kart van de partij. Al deze bekende elementen vind je ook terug in Mario Kart Tour en wat dat betreft is er dus niets nieuws onder de zon. Heb je weleens Mario Kart gespeeld, dan is de gameplay zeer herkenbaar. Toch zijn er een paar veranderingen te bespeuren, niet alleen op het gebied van gameplay, maar ook in de welbekende lootbox mechanieken. Daarover later meer.

Een leuke bijkomstigheid van de game is dat je eerst een oefeningsrace kan houden na installatie, waarna de game pas daarna de rest installeert. Zo kun je alvast kennismaken met de mechanieken en controls van de game en daarna besluiten om verder te gaan. Over controls gesproken: hier houdt Nintendo het bewust simpel. Zo zijn er twee bedieningsschema’s, maar in de basis hoef je als speler slechts naar links of naar rechts te swipen om te sturen en boosts te genereren. De game accelereert namelijk automatisch tijdens het racen. Door de controls bewust eenvoudig te houden is de leercurve dan ook vrijwel niet bestaand en daardoor toegankelijk voor een brede doelgroep. Wel is de game enkel alleen verticaal (in portretmodus) te spelen en dus niet horizontaal (in landscape). Ogenschijnlijk een bewuste keuze zodat de game zelfs met één hand te bedienen is.


Qua karakters zijn er naast de bekende, eerder genoemde namen ook drie nieuwe karakters in de vorm van Pauline (welke haar Mario Kart debuut maakt), Peachette, en een muzikanten skin van Mario. Deze kennen allemaal hun eigen speciale moves welke je kan inzetten in een Frenzy, waarbij je per itembox drie items krijgt in plaats van één en je deze onbeperkt kan gebruiken als je drie dezelfde items vergaart. Al deze mogelijkheden kun je vervolgens inzetten op één van de zestien Cups die de game rijk is, met drie races per cup en een Bonus Challenge race. Bij deze laatste dien je een bepaalde opdracht te voltooien, zoals de meeste drifts of de meeste sprongen, waarna je nieuwe Rubies of Grand Stars vergaart. Daarnaast zijn de zogeheten Tours aanwezig. Deze zijn slechts korte tijd beschikbaar en zijn gebaseerd op echte steden. In elke Tour is een originele track voorhanden, tezamen met tour gifts welke je een nieuwe kart of een karakter kunnen geven. De eerste hiervan was Yoshi en de originele track was New York Minute.

Op het gebied van visuals gooit Mario Kart Tour hoge ogen. De befaamde Nintendo huisstijl wordt in deze game optimaal doorgevoerd, met kleurrijke beelden en subtiele details die deze huisstijl definiëren. Op mijn telefoon, welke als low-end bestempeld kan worden, liep de game als een zonnetje, wat ook wel moet gezien de game overduidelijk bedoeld is om op vele verschillende handsets te draaien. Een kleine kanttekening dient wel geplaatst te worden. Ondanks de gestileerde visuals kent de game de nodige kartelrandjes, ook wordt een beetje vals gespeeld bij het presenteren van deze beelden. Wanneer je over de finish gaat, 'springt' de game ineens in een hoge beeldkwaliteit. Of dit intentioneel is of een bug is niet duidelijk, maar dient wel te worden vermeld. In de praktijk is de game een ware lust voor het oog. Beeld je een HD versie van Mario Kart Wii in en dat is de game in een notendop.


Ik stipte het al in het begin aan, maar Mario Kart Tour staat vol van de lootboxes en gacha mechanieken. Dit zijn virtuele valuta waarmee dan in-game nieuwe items aangeschaft kunnen worden. Hier dient gelijk een kanttekening geplaatst te worden: de game is nochtans prima te spelen zonder ook maar aan enige verleiding gehoor te geven en is ook eigenlijk de aan te raden speelstijl. Veel van de microtransacties zijn optioneel, met uitzondering van de Grand Stars, welke je per race standaard vergaart en welke bedoeld zijn om nieuwe Cups te ontgrendelen. Wel is het zo dat de game je van tijd tot tijd lastigvalt met pop-ups welke je als irriterend kan ervaren.

Onder de eerder genoemde gacha mechanieken vallen de Rubies. Deze worden ingezet om nieuwe karts en nieuwe karakters aan te schaffen. Deze Rubies krijg je bij bepaalde acties, zoals het winnen van een cup of zelfs simpelweg in te loggen. Daarnaast kwam Nintendo kort na de lancering van de game met de aankondiging van een (betaald) Gold Pass abonnement. Deze geeft je naast grotere beloningen tijdens races ook toegang tot de 200cc modus. Kortom, er zijn voldoende potentiële valkuilen aanwezig welke van Mario Kart Tour deels een game maken die haaks staat op het ouder-vriendelijke beleid waar zij zo voor staan. De game kent namelijk geen parental lock en zeker voor de jonge kinderen waar de titel zich op focust zullen deze mechanieken als een lap op een rode stier werken. Het is dan ook niet te begrijpen waarom uitgerekend Nintendo hier niet voor de subtiele maat kiest, maar vol inspringt op een aspect van mobiele games wat al vaker negatief belicht is geweest.


Mario Kart Tour is dus een racer met twee gezichten. Aan de ene kant is de titel verbazingwekkend makkelijk op te pakken, laadt de titel snel en zit je toch algauw weer een race of twee te spelen. Doordat deze races maar uit twee ronden bestaan is een cup van vier races ook zo gepiept en de instapdrempel ligt dus laag. Minder te spreken ben ik over de microtransacties. Hoewel niet bovengemiddeld hinderlijk is de mechaniek dusdanig aanwezig dat Nintendo hier echt milder in kon zijn. Zolang je dit echter in het achterhoofd houdt is Mario Kart Tour een titel die voorlopig op je mobiel aanwezig blijft.