Afgelopen week verscheen een nieuwe telg in de Assassin’s Creed familie, Valhalla genaamd. Toch was dit niet de enige Assassin’s Creed waar ik mee aan de slag mocht gaan, de serie is namelijk ook overgezet naar het klassieke bordspel Stratego.

Een potje Stratego wordt gespeeld door twee spelers met een adviesleeftijd van acht jaar of ouder. In de doos zit een speelveld, dertig blauwe en dertig rode spelstukken en een scherm. Dit scherm is met name handig om in het speelveld te plaatsen op het moment dat je de spelstukken op het bord plaatst. Voordat je aan de slag kunt zul je eerst stickers moeten plakken op de spelstukken en dit is wat mij betreft een rare keuze. Het is een secuur werkje om de stickers mooi gepositioneerd te krijgen en mogelijk zullen deze na verloop van tijd lelijk worden. De toekomst zal dit uit moeten wijzen. Eveneens kritisch ben ik op het spelbord die er wat saai en vaal uit ziet. Wel is het handig dat er aan weerszijden staat aangegeven hoeveel spelstukken er aanwezig zijn in beide teams.


Maar wat is Stratego nu precies? Twee teams, te weten de Tempeliers en de Assassijnen, proberen de appel van de tegenstander te bemachtigen. Alle dertig spelstukken worden op de eerste drie rijen van het bord geplaatst en beide spelers hebben de vrijheid om dit naar eigen inzicht te doen. Om beurten mag er één spelstuk worden verplaatst en als je de tegenstander op een zelfde vakje treft zal de speler met een lagere waarde het onderspit delven terwijl bij een gelijke waarde beide stukken van het bord worden gehaald. Nu lijkt het een goede tactiek om de meest krachtige stukken vooraan te plaatsen en zo door de troepen van je tegenstander te marcheren, toch komt er iets meer tactiek bij kijken. Er zijn namelijk bommen en specialisten waar je rekening mee dient te houden. De Spion heeft weliswaar slechts een waarde van één, hij kan echter de Maarschalk van level tien verslaan. Verkenners kunnen zich in een rechte lijn over het bord verplaatsen en zijn niet gebonden aan het limiet van één vakje en de Mineur kan bommen onschadelijk te maken. Als één van de spelers de appel weet te pakken dan is het potje, dat gemiddeld zo’n dertig minuten duurt, afgelopen. Omdat je niet weet waar de tegenstander zijn stukken heeft staan en je deze steeds weer willekeurig op het bord kunt zetten is geen potje hetzelfde en speelt tactiek een minstens zo belangrijke rol als geluk.

Mocht je geen dertig minuten over hebben dan kun je ook een verkorte versie spelen met slechts tien stuken. Het doel is nog altijd om de appel in handen te krijgen, alleen moet je nu vertrouwen op twee bommen, één spion, één maarschalk, één generaal, twee verkenners en twee mineurs. Tactiek speelt hier een minstens zo grote rol omdat je de stukken nog altijd op de eerste drie rijen mag plaatsen en dus goed na moet denken waar je de appel verstopt. Voor wie nog meer uit de game wil halen zijn er drie extra regels toe te passen aan de klassieke variant. In Sluier uit het Paradijs draagt de spion een sluier en als hij gevangen wordt kun je een gewonde soldaat terugbrengen in het spel, in Zwaard uit het Paradijs kunnen je kapiteins twee stukken tegelijk aanvallen en in Appel uit het Paradijs mag je eenmalig de appel inzetten. Je zult dan weliswaar aan je tegenstander prijs moeten geven waar je je de appel verstopt hebt, hier staat tegenover dat je één van de stukken van de tegenpartij aan mag tikken en deze tijdelijk van jou wordt. In deze zelfde beurt ga je met dit spelstuk de strijd aan met vier van de vakjes die grenzen aan het vakje dat je geselecteerd hebt.


Hoewel ik kritisch ben op het spelbord en liever gezien had dat de spelstukken niet met stickers beplakt moeten worden ben ik wel enthousiast over Stratego Assassin’s Creed. De stukken zijn van een stevig materiaal en goed op te bergen in de doos door ze vast te klikken in een daarvoor bestemde ondergrond. Het welbekende spelconcept werkt prima binnen de setting van Ubisoft's franchise en door enkele spelvarianten blijven de potjes verfrissend. Of het spel zijn adviesprijs van dertig Euro waard is blijft natuurlijk persoonlijk. Heb je immers niets met Assassin’s Creed dan is het verstandiger de originele variant aan te schaffen.