Met onze rubriek "Dit is wat was" blikken we iedere maand terug op het nieuws dat ooit het nieuws was. Een kort en luchtig overzicht van de artikelen die de actualiteit beheersten en van de impact die ze op de gemiddelde gamer hadden.

Juni was een maand op twee snelheden. In de openingsweken was er de hysterische drukte die de Electronic Entertainment Expo met zich meebracht en daarna werd het traditioneel windstil. Wie een stukje verwacht dat bol staat van E3 verwijzingen, komt van een kale reis terug. Het wel en wee van de E3-exposé werd uitvoerig besproken in de Dit is dat was, E3 2014 die eerder deze maand verscheen. Waarover ik het dan wel zal hebben? Laat dit voor mij momenteel ook nog een raadsel zijn. Maar gezien ik contractueel gebonden ben om deze rubriek bij iedere kalendermaandwissel af te leveren is er geen ontkomen aan. That's right folks, het waterdichte contract dat hoofdredacteur Rene Groen me voorschotelde stipuleert het afleveren van een schrijfsel per maand met als beloning een 500ml pot kamelenvet. Ideaal tegen zonnebrand. Insjallah!

Het kwam mij deze maand ter ogen dat het woord Insjallah! volgens een bepaald contingent van ons publiek niet onder de noemer "normaal" te plaatsen valt. Dat lag in de lijn van de bewoordingen die de liefde van m'n leven gebruikte toen ik tijdens het tv-kijken weer eens zat te gekscheren op de bank. Met gefonkel in haar ogen die enkel in die kijkers van haar tot gefonkelend recht komen, zei ze me dat ik ook nooit volwassen zou worden. Waarom zou ik ook? Afhankelijk van mijn onbestaande menstruale cyclus is het met mij altijd dolle pret of doffe ellende tijdens een avondje voor de buis. Het is een van mijn onnoemelijk vele zwaktes.

Nog zo'n zwakte van me is mijn totale onvermogen om bij de les te blijven. Het moet over games gaan, Tom. Games! Zal ik het dan toch maar over de nageboorte van de E3 hebben? Of zou ik me laten verleiden tot een zijsprongetje over een Scientology leider, dixit acteur Tom Cruise die in nageboortes de ideale anti-rimpelcrčme ziet. Dat lijkt me een no-brainer. Bij Gamed hebben we de gewoonte om zelfs bij een totaal gebrek aan nieuws toch nieuwsfeiten te herkauwen. Na de E3 beschreven we middels een reeks First View artikelen onze eerste indrukken van games die op de E3 voor het eerst (volop) in de belangstelling werden geplaatst. Meer bepaald FIFA 15, Assassin's Creed: Unity en Lara Croft And The Temple of Osiris werden aan onze eerste blikken der kinderlijke verwondering onderworpen. First Views zijn altijd leuk om lezen en hebben als hoofddoel de eerbiedwaardige ontvangers onzer teksten te voorzien van het premature beeldmateriaal en feitjes die al over de betreffende games bekend zijn. Iets wat ik zelf niet direct had begrepen en bijgevolg in mijn first view over de nieuwste Lara Croft al snel verviel in een verhaal van afgehakte geslachtsorganen en boven- en onderwerelden. Had ik al verteld dat het voor beide partijen een waterdicht contract is?


Een preview overstijgt dan weer het vrijblijvende karakter van een first view en is bijgevolg een ver-van-mijn-bed-show. In een preview hebben we het over wat we effectief in een binnenkort te verschijnen game mogen verwachten. Zo'n artikel is doorgaans bijzonder gedetailleerd en eerder op feiten dan op nonsens gebaseerd. Volledig spek voor de bek van Joni en Rene. Zij brachten in de afgelopen maand maar liefst vijf zulke schrijfsels. Zo kwamen we onder meer te weten dat we in Tales of Xillia 2 enkele veelbelovende vernieuwingen mogen verwachten en dat Metro Redux niet zomaar een remake om de remake is. Hyrule Warriors zal dan weer de GamePad optimaal gaan benutten en The Evil Within zou volgens Rene dan weer een meesterwerk van Mikami kunnen gaan worden. En wat dan te zeggen van The Sims 4, het nieuwe melkkoetje-boe van Electronic Arts, waarbij het multitasken zijn intrede zal doen. Hoezo multitasken? Enkel voor de vrouwelijke personages dan toch?

Na een preview volgt uiteraard de review. De eigenlijke recensie waarin wij nagaan welk vlees we effectief in de kuip hebben. Hebben de makers datgene waarvoor ze ons maanden geleden warm maakten, kunnen afleveren in hun eindproduct? De hoogste score hebben we uitgedeeld aan Worms Battlegrounds, de next-gen titel van Team 17 werd met een mooie 81 punten bekroond. Dat was net een puntje meer dan Outlast en MotoGP 14. Vooral laatstgenoemde krijgt hier een extra vermelding want de game scoorde liefst tien punten beter dan hun vorige editie. Altijd fijn om te zien dat makers lessen trekken uit onze strenge, doch rechtvaardige beoordelingen. Ook Tropico 5 (79) en Wolfenstein: The New Order (78) kregen meer dan behoorlijke scores. De titel "Kneusje van de klas" zou ik moeten toekennen aan Murdered: Soul Suspect, maar met 71 punten doe je hiermee de titel oneer aan. En dat wil ik een game die schaamteloos de kaas haalde bij de 90's klassieker Ghost allerminst aandoen. Al was het maar omdat mijn ouders op hun huwelijk hun openingsdans op de titelsong hadden. Die song bestaat trouwens in een schitterende versie van U2. Unchained Melody... in de versie van de Righteous Brothers of U2? Ik ben er zelf nog steeds niet uit.


Voor mij zonder enige blijk van twijfel hét artikel van de maand was de feature "Zijn Erfenis" die deze keer ging over een zekere Ralph Baer. Dagelijks post ik op onze Facebook-pagina links naar de belangrijkste features van de dag en ik kijk dus al lang niet meer vreemd op van Joni's schrijfsels. Manga-toestanden, Probability-features, Virtuele consoles, zondagen vol packshots... ze vliegen er allemaal zonder verpinken op. Maar toen ik een foto van een oude knar zag staan werd mijn interesse extra gewekt. Ralph Baer blijkt voor gaming te zijn wat Chaplin voor de comedy was, of Jezus voor de crucifix-industrie. Ralph is de grondlegger van consolegaming. Waarom dat zo is, lezen jullie allemaal in het eerder genoemde artikel, maar voor mij is hij de uitvinder van uren spelplezier. Jullie kennen vast het handheld-spel Simon. Een uitvinding van Ralph dus. En zo eentje had ik als achtjarige ook. Simon speelde een volgorde van kleuren en daarbijhorende geluiden voor en de speler moest die naspelen. Zo snel mogelijk en zonder fouten. Nooit een heerlijker en tegelijk meer vervelend geluid gehoord dan de fout-buzz van Simon. Sweet memories.

Behoudens wereldwijde schaarste aan kamelenvet zie ik jullie allen terug volgende maand, voor een nieuwe editie van "Dit is wat was."